home Άρθρα Βοϊδομάτης: Από την Αρίστη στην Κλειδωνιά
Βοϊδομάτης: Από την Αρίστη στην Κλειδωνιά

Τρία σχεδόν χιλιόμετρα κάτω απ’ την Αρίστη συναντάμε το γεφύρι και την κοίτη του Βοϊδομάτη. Όσοι φτάνουν εδώ για πρώτη φορά μένουν έκθαμβοι. Κατεβαίνουν από τ’ αυτοκίνητα, βηματίζουν πέρα-δώθε στην επίπεδη όχθη κάτω από τη σκιά των πλατανιών, τραβούν αναρίθμητες φωτογραφίες, βγάζουν επιφωνήματα θαυμασμού. Όχι άδικα. Η εικόνα του ποταμού είναι στ’ αλήθεια μοναδική.

Κείμενο: Θεόφιλος Μπασγιουράκης
Φωτογραφίες: Αλέξης Καννάς ,Άννα Καλαϊτζή
Βοϊδομάτης: Από την Αρίστη στην Κλειδωνιά
Κατηγορίες: Φυσικό περιβάλλον
Προορισμοί: ΗΠΕΙΡΟΣ, Ιωάννινα

Μόνον δίπλα στον Βοϊδομάτη θα βρούμε λίγη δροσιά, μου λέει η Άννα. Στα παγωμένα του νερά και στη σκιά των πλατανιών.

Τέλος Αυγούστου στο Ζαγόρι. Ακόμα και σε τούτα τα ψηλώματα με την αγνή φύση και την ελάχιστη επιβάρυνση από δραστηριότητες του ανθρώπου, η ζέστη είναι αφύσικα υψηλή. Ίσως λοιπόν η πρόταση της Άννας να είναι μια, παροδική έστω, παρένθεση δροσιάς. Που έχει όμως σημασία μόνον κατά τη διάρκεια της μέρας. Γιατί, μόλις πέσει το σκοτάδι, πέφτει κι η θερμοκρασία κατακόρυφα. Εδώ, στο υψόμετρο των 1.030 μέτρων της Ελάτης, τις νύχτες επιστρατεύονται μπλούζες και μπουφάν.

Και, ποιο σημείο του Βοϊδομάτη έχεις στο μυαλό σου; ρωτάω την Άννα.

Όλο το φαράγγι, φυσικά. Δηλαδή το παραποτάμιο μονοπάτι, που συνδέει το γεφύρι της Αρίστης με το γεφύρι της Κλειδωνιάς.

-Τούτη την ώρα; Όπου να’ ναι πλησιάζει μεσημέρι.

-Ακόμη καλύτερα. Η διαφορά της θερμοκρασίας μέσα στο φαράγγι θα είναι περισσότερο αισθητή.

-Και ποιος θα μας παραλάβει στην έξοδο του φαραγγιού; Ποιος θα μας φέρει πίσω στην αφετηρία και στ’ αυτοκίνητο;

Μα, κανένας, λέει με αφοπλιστικό χαμόγελο η Άννα. Θα ξανακάνουμε πίσω το μονοπάτι, για ν’ απολαύσουμε ακόμη πιο πολύ τη μαγεία του ποταμού.

Ακούγοντας την απάντηση της Άννας σκέφτομαι, πως μόλις δυο μέρες πριν έχουμε επιστρέψει από την σχεδόν καταδρομική ανάβασή μας στο «Φεγγάρι» της Σαμοθράκης. Οι μύες των ποδιών δεν έχουν προλάβει να συνέλθουν από την πολύωρη καταπόνηση και, ιδιαίτερα, την πολύ γρήγορη κατάβαση. Και τώρα ξαφνικά, αντί να ρεμβάζουμε σε κάποιο ρομαντικό μπαλκόνι του Ζαγοριού, ετοιμαζόμαστε να πάρουμε και πάλι τα μονοπάτια. Όχι, βέβαια, ένα οποιοδήποτε μονοπάτι. Αλλά, πιθανότατα, την κορυφαία παραποτάμια στράτα στην Ελλάδα.

 

ΣΤΗΝ ΓΕΦΥΡΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΗΣ

Είναι παλιός γνώριμος, πολύ αγαπημένος, το Φαράγγι του Βοϊδομάτη. Δεν είναι λίγες οι φορές που μας οδήγησαν εκεί τα βήματά μας, προσκυνητές της απαράμιλλης ομορφιάς του ποταμού. (ΕΛΛ. ΠΑΝ. τευχ. 42, ΝΟΕ-ΔΕΚ 2004 και τευχ. 56, ΜΑΡ-ΑΠΡ. 2007). Κάποια άλλη πάλι φορά ζήσαμε την καταπληκτική εμπειρία του πανηγυριού της Μονής Αγ. Αναργύρων, 1η Ιούλη, στο περίφημο πλατανόδασος κάτω απ’ τη Μονή. Ωστόσο, από μια ανεξήγητη σύμπτωση, όλες οι επισκέψεις μας στο ποτάμι πραγματοποιούντο με αφετηρία το παλιό γεφύρι της Κλειδωνιάς. Ανηφορίζαμε λοιπόν ελαφρά μέχρι τη μονή, στα μισά της διαδρομής, κι ύστερα επιστρέφαμε. Το άλλο μισό, ως την γέφυρα της Αρίστης, το παραπέμπαμε σε κάποια άλλη φορά που, όπως συνήθως συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις, αναβάλλετο διαρκώς.

Τουλάχιστον τώρα είναι μια καλή ευκαιρία ν’ αποκτήσουμε μια ενοποιημένη εικόνα της συνολικής διαδρομής, αποφαίνεται η Άννα.

Ναι, και μάλιστα εις διπλούν, για να την εμπεδώσουμε καλύτερα, λέω πριν εγκαταλείψουμε το δροσερό μπαλκόνι στο ξενοδοχείο μας στην Ελάτη.

Διασχίζουμε το Ζαγόρι με κατεύθυνση ΒΔ προς Κάτω Πεδινά. Ειν’ ένα καταπληκτικό μακρόστενο οροπέδιο, με μέσο υψόμετρο 900 περίπου μέτρων. Το έδαφος είναι επίπεδο, με κάποιες καλλιέργειες και κυρίως με πλούσιο χορτάρι. Είναι η μεγαλύτερη πεδινή έκταση και το σημαντικότερο βοσκοτόπι προβάτων στο Ζαγόρι. Στο τέλος του υψιπέδου, ένας καλός ασφαλτόδρομος που ολοκληρώθηκε τα τελευταία χρόνια, ανηφορίζει με στροφές και στη συνέχεια χαμηλώνει με έντονες κλίσεις προς την Αρίστη. Ήδη στο οπτικό μας πεδίο κυριαρχεί η κατάφυτη κοιλάδα του Βοϊδομάτη και ψηλότερα το Πάπιγκο, με τις διάσημες φουρκέτες του και τους μοναδικούς σε μεγαλοπρέπεια «Πύργους» του Πάπιγκου και της Αστράκας. Είναι αδύνατον να βρεθεί κάποιος στα ψηλώματα της Αρίστης και να μην καταληφθεί από ένα απέραντο δέος, να μην «μπολιαστεί» από το φυσικό μεγαλείο, που αποπνέει τούτος ο τόπος. Κάθε φορά η εντύπωση είναι συγκλονιστική, αποκλείεται η όραση να νιώσει κορεσμό.

Τρία σχεδόν χιλιόμετρα κάτω απ’ την Αρίστη συναντάμε το γεφύρι και την κοίτη του Βοϊδομάτη. Όσοι φτάνουν εδώ για πρώτη φορά μένουν έκθαμβοι. Κατεβαίνουν από τ’ αυτοκίνητα, βηματίζουν πέρα-δώθε στην επίπεδη όχθη κάτω από τη σκιά των πλατανιών, τραβούν αναρίθμητες φωτογραφίες, βγάζουν επιφωνήματα θαυμασμού. Όχι άδικα. Η εικόνα του ποταμού είναι στ’ αλήθεια μοναδική. Τα νερά του κυλούν με μια ηρεμία αρχοντική, το χρώμα τους, ανάλογα με τον φωτισμό, είναι σε κάποια σημεία ανοιχτογάλαζο κι αλλού λαμπερό πράσινο, θυμίζουν περισσότερο αμμουδιά εξωτικού νησιού παρά ποτάμι. Το χαρακτηριστικό, ωστόσο, που κάνει τον Βοϊδομάτη ξεχωριστό είναι η απίστευτη, η σχεδόν εξωπραγματική διαφάνεια των νερών του. Μια διαφάνεια που αποκαλύπτει με κάθε λεπτομέρεια και τα παραμικρότερα πετραδάκια της κοίτης, τα πιο μικροσκοπικά ψαράκια που λικνίζονται στην ήσυχη ροή. Δεν είναι σχήμα λόγου ούτε υπερβολή. Ο Βοϊδομάτης είναι το καθαρότερο ποτάμι της Ελλάδας. Και πώς να μην είναι άλλωστε; Καμιά ρυπογόνος ανθρώπινη δραστηριότητα δεν παρεμβάλλεται ανάμεσα στις κρυστάλλινες πηγές του ποταμού στο Φαράγγι του Βίκου αλλά και στη διάρκεια της ροής του: αρχικά στην μεγαλόπρεπη κοιλάδα του και στη συνέχεια στο Δ-ΝΔ τμήμα της πεδιάδας της Κόνιτσας, ως το σημείο όπου συναντάει τη ροή του μεγαλύτερου αδελφού του, του Αώου. Είναι μια πορεία 15 με συναρπαστικούς μαιανδρισμούς, σε τοπία που εναλλάσσονται διαρκώς. Άλλοτε ανάμεσα σε στενές χαράδρες με βράχους κατακόρυφους, απροσπέλαστους, με κροκάλες στην κοίτη και ορμητικά, αφρισμένα νερά. Άλλοτε πάλι σε τοπία ήρεμα, ειδυλλιακά, με έδαφος επίπεδο και γαλήνια ροή σε όχθες αμμουδερές. Εκεί μοιάζει περισσότερο με παραμυθένια λίμνη παρά με ποτάμι ο Βοϊδομάτης.

Το πρώτο τμήμα του ποταμού, από τις πηγές του ως τη γέφυρα της Αρίστης αναπτύσσεται ανάμεσα σε απόκρημνες πλαγιές, που αποτελούν το βόρειο στόμιο του Φαραγγιού του Βίκου. Εδώ οι όχθες του ποταμού είναι απρόσιτες με τα πόδια.

Μετά την γέφυρα της Αρίστης αρχίζει η κοιλάδα του Βοϊδομάτη, πλατανοσκέπαστη και πανέμορφη. Είναι μια εκπληκτική πεζοπορική διαδρομή, πέντε περίπου χιλιομέτρων, σε μονοπάτι φιλικό και ξεκούραστο, ιδανικό για όλη την οικογένεια. Αυτή τη διαδρομή ετοιμαζόμαστε ν’ ακολουθήσουμε και να περιγράψουμε. Το μονοπάτι καταλήγει στο επιβλητικό πέτρινο γεφύρι της Κλειδωνιάς. Εκεί αρχίζει ο κάμπος της Κόνιτσας, με έδαφος επίπεδο, με αγροτικά σπίτια, χωράφια και μικρές μονάδες, κτηνοτροφικές και ιχθυοπαραγωγικές. Εξακολουθεί να είναι όμορφο το τοπίο, ωστόσο, η μαγεία της κοιλάδας έχει οριστικά χαθεί.

 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΗ ΣΤΗΝ ΚΛΕΙΔΩΝΙΑ

Από την γέφυρα της Αρίστης κατευθυνόμαστε για το Πάπιγκο. Στην πρώτη φουρκέτα που ανηφορίζει για το βουνό, αφήνουμε έξω από το δρόμο το αυτοκίνητο. Μια σιδερένια μπάρα απαγορεύει την είσοδο σε οχήματα. Περνάμε από δίπλα και ξεκινάμε το φαρδύ -αρχικά- μονοπάτι, ανάμεσα σε πουρνάρια και κουτσουπιές. Το υψόμετρο είναι εδώ 475 μέτρα και η ώρα 11:30’. Η σκιά σ’ αυτό το σημείο είναι ελάχιστη και η ζέστη αισθητή. Μερικές δεκάδες μέτρα πιο κάτω αρχίζει ν’ ακούγεται ο ήχος του -αθέατου ακόμα- ποταμού. Που δεν αργεί να εμφανισθεί χαμηλά, κάτω από την βάση της παλιάς γέφυρας που καταστράφηκε από χρόνια.

Κατηφορίζει δίπλα στην κοίτη το μονοπάτι, χωμάτινο, ομαλώτατο, καλυμμένο με ξερόφυλλα. Είναι μεγάλη ευχαρίστηση να συναντάνε τα βήματά μας αυτό το μαλακό έδαφος, το τόσο φιλικό. Η βλάστηση εξελίσσεται πυκνή και πολυποίκιλη. Εκτός από τα πλατάνια ρίχνουν τη σκιά τους στο μονοπάτι βαλανιδιές και γάβροι, αγριοφουντουκιές, μηλιάρια και κέδρα. Η ευτυχία μας θα ήταν καθολική αν δεν εμφανίζονταν ξαφνικά αναρίθμητα μυγάκια, που εφορμούν με μανία στα ακάλυπτα σημεία του σώματός μας και ιδιαίτερα στο πρόσωπο. Κάθε προσπάθεια να τ’ αποφύγουμε είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Το μόνο αντίμετρο είναι μερικά κλαδιά με φύλλα γάβρων, που, για δευτερόλεπτα έστω, απομακρύνουν από τα πρόσωπά μας τα μυγάκια. Χωρίς αυτούς του αυτοσχέδιους «μυγοδιώκτες», η συνέχιση της πορείας μας θα ήταν οδυνηρή.

11:45’. Φτάνουμε δίπλα στην όχθη του ποταμού. Η ροή του είναι γοργή και πάνω στις κροκάλες ιδιαίτερα βουερή. Πάνω απ’ την αριστερή όχθη ορθώνονται βράχοι πανύψηλοι, κατακόρυφοι. Για δυο λεπτά ανηφορίζει το μονοπάτι, απομακρύνεται απ’ την κοίτη. Πολύ γρήγορα όμως ξαναβρίσκει το επίπεδο της κοιλάδας. Να και μερικά νεαρά, διάσπαρτα ελατάκια. Η διαδρομή συνεχίζει, πανέμορφη και ξεκούραστη, ακόμα και για αμάθητους πεζοπόρους.

12:15’. Σ’ έναν μαιανδρισμό στενεύει η κοίτη, υποχρεώνει τα νερά να γίνουν ορμητικά. Κάποια στιγμή μας αιφνιδιάζει το μονοπάτι, με πορεία πετρώδη, ανηφορική, ανάμεσα σε πουρνάρια και γάβρους. Η παράκαμψη δεν κρατάει περισσότερο από 5-6 λεπτά. Ξαναβρίσκουμε την κοίτη του ποταμού φαρδειά, με μεγαλόπρεπη ροή, που ακόμα και στα τέλη Αυγούστου, εξακολουθεί να διατηρεί σημαντική ποσότητα νερού.

12:45’. Με πολύ χαλαρό ρυθμό φτάνουμε σε 1 ώρα και 15’ σε οικεία εδάφη, στο περίφημο πλατανόδασος κάτω από τη Μονή των Αγ. Αναργύρων. Εδώ, κάθε 1η του Ιούλη, μετά την Θεία λειτουργία στα ερείπια της μονής, συγκεντρώνονται οι πιστοί από την Κόνιτσα, την Κλειδωνιά αλλά και άλλα χωριά. Βγάζουν μεζεδάκια, τσίπουρο και κρασί κι αρχίζουν τους παραδοσιακούς ηπειρώτικους χορούς, με όργανα ντόπιων μουσικών. Καθώς παίρνει να χαμηλώνει ο ήλιος πάνω απ’ το φαράγγι και τις κορφές των πλατανιών, μια-μια οι παρέες μαζεύουν τα στρωσίδια και τα σκεύη και κινούν για το γυρισμό. Ακούγονται οι αποχαιρετισμοί και οι ευχές να ξανανταμώσουν γεροί και την επόμενη χρονιά.

Για άλλη μια φορά ανηφορίζουμε τα 100 πέτρινα σκαλοπάτια -μισοκατεστραμμένα μερικά- ως τον πλακόστρωτο, υπαίθριο χώρο της μονής. Καθώς φτάνουμε, μας υποδέχεται η αειθαλής και σπάνιας σύνθεσης, μεικτή συστάδα από πανύψηλα σφενδάμια και πουρνάρια. Από μακρυά μοιάζουν να’ ναι όμοια δέντρα. Μόνον αν πλησιάσει κανείς κι είναι παρατηρητικός, μπορεί ν’ αντιληφθεί τη διαφορά.

Το μοναστηράκι των Αγ. Αναργύρων στέκει στον εξώστη της απότομης πλαγιάς του μοναχικό και ερειπωμένο. Κανένας μοναχός δεν μας καλωσορίζει με τσιπουράκι και λουκούμι. Κανένας ερημίτης πια δεν παρακινείται -όπως παλιά- να εγκαταλείψει τα εγκόσμια και να έρθει να δώσει ζωή, ν’ αφιερωθεί σ’ αυτό τον τόπο. Μόνον οι μορφές των αγίων μας ατενίζουν με το αυστηρό τους βλέμμα από τον εσωτερικό θόλο του τρούλλου και τους τοίχους του ναού. Κατάγραφο είναι το εσωτερικό με τοιχογραφίες, ζωγραφισμένες ήδη από το 1666. Διακρίνονται στο μισοσκόταδο με αρκετές φθορές, αν και η συνολική τους κατάσταση διατηρείται σε ικανοποιητικό βαθμό.

Ο ίδιος ο ναός, σύμφωνα με την κτητορική επιγραφή στον δυτικό τοίχο, είναι χτισμένος το 1658. Με διαστάσεις 4.50 x 4.60 μέτρα, ο μικρός τρουλλαίος ναός έχει σχήμα τετράγωνο. Χάρις στις εργασίες συντήρησης και ανάπλασης διατηρείται γενικά σε καλή κατάσταση. Τα υπόλοιπα κτίσματα, περίβολος, βοηθητικές εγκαταστάσεις και κελιά είναι ερειπωμένα, δεν άντεξαν στις φθορές του χρόνου και στην μακρόχρονη εγκατάλειψη. Όσοι τοίχοι σώζονται όμως είναι χτισμένοι με γκρίζα πελεκητή πέτρα, πολύ επιμελημένης κατασκευής. Χτισμένο σε υψόμετρο 485 μέτρων το μοναστήρι, περιβάλλεται από τοπίο ιδιαίτερα μεγαλόπρεπο. Πελώριοι ασβεστολιθικοί γκρεμοί ορθώνονται στα βόρεια, ενώ χαμηλότερα εκτείνεται το αδιαπέραστο πλατανόδασος, που κρύβει από τα μάτια μας τη ροή του ποταμού. Η έκπληξη, ωστόσο, είναι κρυμμένη πίσω απ’ το ναό, στ’ ανατολικά του μοναστηριού. Είναι το φοβερό, βράχινο τείχος της Αστράκας, που υψώνεται κυριαρχικά στο βάθος του ορίζοντα, ανάμεσα στα πυκνά δάση της κοιλάδας και στο φόντο του ουρανού. Τέτοια μεγαλειώδη εικόνα δύσκολα μπορεί ν’ αντικρύσει κανείς από άλλο σημείο του φαραγγιού.

Μετά την μεγάλη στάση ρεμβασμού και χαλάρωσης στο υπέροχο περιβάλλον των Αγ. Αναργύρων παίρνουμε και πάλι το μονοπάτι. Αυθόρμητα μας έρχεται η σκέψη να επιστρέψουμε, μιας και η συνέχεια μας είναι πολύ γνωστή. Επικρατεί όμως η αρχική απόφαση, να διαμορφώσουμε ολοκληρωμένη άποψη για τη διάσχιση της κοιλάδας. Δεν ξεχνάμε άλλωστε, ότι το τμήμα αυτό της διαδρομής είναι το πιο θεαματικό του φαραγγιού. Πολύ σύντομα όμως διαπιστώνω πόσο είναι δύσκολο, σχεδόν ακατόρθωτο το εγχείρημα να προσπαθήσω να περιγράψω, έστω και κατά προσέγγιση, την εκθαμβωτική ωραιότητα των εικόνων, τη συγκλονιστική ποικιλία των τοπίων του ποταμού. Δανείζομαι ένα τμήμα από την περιγραφή στο τεύχος 42, του 2004:

«Δεν θα μπορούσε να είναι αλλού ο επίγειος παράδεισος. Πελώρια πλατάνια με ηλικία πολλών αιώνων ορθώνουν τους ογκωδέστατους κορμούς τους, κάποιοι απ’ τους οποίους προβάλλουν κυριολεκτικά μέσα απ’ το νερό. Ποιο δέντρο στη φύση δεν θα ζήλευε την τύχη αυτών των πλατανιών, που ζουν ως τα βαθιά γεράματα μες το κρυστάλλινο νερό του Βοϊδομάτη! Σκύβουμε και πίνουμε. Πάντα αιθέριο, πάντα παγωμένο, πάντα μοναδικό!».

Τηρώντας λοιπόν και τώρα την παράδοση εντοπίζουμε μετά το πλατανόδασος τις γνωστές μας πηγούλες, που αναβλύζουν δίπλα στην όχθη και καταλήγουν στο ποτάμι. Νερό κρύσταλλο, αιθέρας, από τα σπλάχνα μιας αμόλυντης γης. Είναι αληθινή ευτυχία να πίνουμε και να γεμίζουμε τα παγούρια μας με τέτοιας καθαρότητας νερό. Τη στιγμή μάλιστα, που σ’ όλη την υφήλιο -και οπωσδήποτε και στη χώρα μας- η υποβάθμιση του περιβάλλοντος και της ποιότητας του υδροφόρου ορίζοντα είναι μια από τις μεγαλύτερες απειλές.

Βράχοι θεαματικοί ορθώνονται ήδη πάνω απ’ το φαράγγι. Η ροή του νερού είναι άλλοτε ανοιχτογάλαζη και βελούδινη, άλλοτε θορυβώδης και γοργοκίνητη. Ξαφνικά, κάποιοι άλλοι ήχοι έρχονται να προστεθούν στο κελάρυσμα του νερού. Είναι ήχοι ανθρώπων, γέλια και χαρούμενες φωνές. Κάθε στιγμή οι φωνές γίνονται δυνατότερες, πλησιάζουν γοργά, όχι από το μονοπάτι αλλά μέσα απ’ τα νερά του ποταμού. Είναι τα φουσκωτά Rafts, μεγάλα και μικρά, που κατεβαίνουν τον Βοϊδομάτη με κινητήρια δύναμη τα κουπιά των πληρωμάτων τους και τη φυσική ροή του νερού. Κράνη, χρωματιστά σωσίβια, παραγγέλματα του αρχηγού, κινήσεις των κουπιών ανάλογα με τις απαιτήσεις των διάφορων ελιγμών. Όλοι δείχνουν ενθουσιασμένοι με τούτη την εμπειρία, ανάμεσά τους και αρκετά μικρά παιδιά.

Θεωρείται ιδανικό ποτάμι για Rafting ο Βοϊδομάτης, ιδιαίτερα για αρχάριους, αφού ο βαθμός δυσκολίας του είναι χαμηλός. Χιλιάδες λάτρεις της ήπιας περιπέτειας καταφθάνουν κάθε εποχή του χρόνου στο Ζαγόρι. Εδώ επωφελούνται από την παρουσία εξειδικευμένων εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην περιοχή, για μια αξέχαστη κατάβαση στα κρυστάλλινα νερά και στα μοναδικά τοπία που δημιουργούνται στο φαράγγι του ποταμού.

Στον μέχρι πρότινος ερημικό Βοϊδομάτη ο συνωστισμός κρατάει για αρκετά λεπτά. Πάνω από 10 σκάφη παρελαύνουν από μπροστά μας. Καθώς τα φωτογραφίζουμε, πολλοί από τα πληρώματα σηκώνουν τα χέρια και χαιρετούν. Κάποια στιγμή τα σκάφη τελειώνουν, απομένουμε πάλι οι δυό μας με την Άννα. Σάββατο σήμερα, τόσες ώρες δεν έχουμε συναντήσει κανέναν πεζοπόρο!

Φτάνουμε σ’ ένα σημείο από τα πιο ωραία και θεαματικά της διαδρομής. Έξοχο το μονοπάτι κινείται στο πλάι του ποταμού. Πελώρια πλατάνια, ηλικίας πολλών αιώνων κυριαρχούν στην περιοχή. Οι ογκωδέστατοι κορμοί τους ορθώνονται με σχήματα εντυπωσιακά στις όχθες ή προβάλλουν μέσα απ’ το νερό. Ακόμη πιο παράξενη είναι η παρουσία κάποιων βράχων. Βρίσκονται μέσα στην κοίτη του ποταμού και πάνω τους έχουν -κατά ανεξήγητο τρόπο- φυτρώσει κι αναπτυχθεί νεαρά δεντράκια πλατανιών! Αδύνατον να κατανοήσουμε πώς βρήκαν τρόπο οι ρίζες τους να σκαλώσουν πάνω στην επιφάνεια των βράχων και μάλιστα να στηρίξουν κορμό, φύλλα και κλαδιά.

Μεσολαβούν μερικά απότομα ανεβοκατεβάσματα, που, λίγα λεπτά μετά, δίνουν τη θέση τους σε όχθη με έδαφος ομαλό. Πλατάνια και πάλι με πανύψηλους κορμούς. Η κοίτη εδώ γίνεται φαρδειά, τα νερά ήρεμα και ρηχά. Το πιο χαρακτηριστικό, βέβαια, γνώρισμα της περιοχής είναι η εκτεταμένη αμμουδερή κοίτη καλυμμένη με λεπτή άμμο, που φέρνει στο νου τοπία θαλασσινά. Είναι αληθινή πρόκληση τα διάφανα, γαλήνια νερά. Δεν αποφασίζουμε όμως να δοκιμάσουμε τις αντοχές μας, να έρθουμε αντιμέτωποι με τον παγωμένο Βοϊδομάτη. Τα νερά του είναι πολύ ψυχρότερα από οποιουδήποτε βουνίσιου καταρράκτη ή λιμνούλας έχουμε γνωρίσει μέχρι τώρα.

Αμέσως μετά την αμμουδιά, σε μια εσοχή της όχθης, συναντάμε την ωραιότερη και πλουσιότερη πηγή της διαδρομής. Άφθονο νερό αναβλύζει από τα έγκατα της γης και ξεχύνεται με ορμή για να συναντήσει τα νερά του ποταμού. Όσο υπάρχουν ακόμα πηγές σαν αυτήν, αστείρευτες και ολοζώντανες στην καρδιά του καλοκαιριού, έχουμε κάθε λόγο να είμαστε αισιόδοξοι.

Η πορεία μας στο φαράγγι πλησιάζει προς το τέλος της. Μερικές εκατοντάδες μέτρα μετά την πηγή αρχίζει το πλακόστρωτο μονοπάτι με το καταπληκτικό πέτρινο στηθαίο, πάνω από το απότομο πρανές της όχθης του ποταμού. Χαμηλά στην κοίτη δεσπόζει ήδη το επιβλητικό μονότοξο γεφύρι της Κλειδωνιάς. Στις 15:30’, 4 ώρες μετά την αναχώρησή μας, φτάνουμε στον χώρο αναψυχής κάτω απ’ το γεφύρι. Χωρίς στάσεις και με κανονικό βηματισμό, η απόσταση των 5 περίπου χιλιομέτρων μπορεί να καλυφθεί σε χρόνο 1:30’ – 1:45’. Ποιος όμως θα διέσχιζε ποτέ χωρίς στάσεις, μεγάλες ή μικρές, έναν τέτοιο παράδεισο; Και άλλωστε για ποιο λόγο; Στην κοιλάδα του Βοϊδομάτη δεν έχουν θέση τα χρονόμετρα και οι χρόνοι. Απόλυτος πρωταγωνιστής είναι η φύση και το συναρπαστικό μονοπάτι, πλάι στο καθαρότερο ποτάμι της Ελλάδας.

 

ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ

Αφετηρία: Η πρώτη φουρκέτα, μετά την γέφυρα της Αρίστης, προς το Πάπιγκο. Υψομ. 475μ.

Τερματισμός: Παλιό πέτρινο γεφύρι Κλειδωνιάς. Υψόμ. 455μ.

Υψομ. Διαφορά: –20μ.

Χρόνος (χωρίς στάσεις): 1:30 – 2 ώρες.

Μονοπάτι: Εμφανές και βατότατο. Στην επιστροφή όμως και στο ύψος του πλατανόδασους των Αγ. Αναργύρων η σήμανση είναι ανεπαρκής, μπορεί κάποιος προσωρινά να χάσει το μονοπάτι.

Πορεία: Εύκολη και εξαιρετικά ευχάριστη, με μεγάλα τμήματα στη σκιά. Σε κάποια ανεβοκατεβάσματα το μονοπάτι είναι λίγο απότομο και πετρώδες.

Αξιοθέατα: Εκπληκτικής ποικιλίας και ωραιότητας βλάστηση, πλατάνια με πελώριους κορμούς που μοιάζουν με γλυπτά, παγωμένες πηγές και συντροφιά με τον Βοϊδομάτη, το διαυγέστερο ποτάμι της Ελλάδας.

Καλύτερες εποχές για επίσκεψη: Αρχικά το φθινόπωρο με τον καταιγισμό των χρωματικών τόνων των φυλλοβόλων δέντρων. Η άνοιξη είναι λουλουδιασμένη, ενώ ο χειμώνας αποκαλύπτει μια άλλη ομορφιά.

Μειονεκτήματα: Στις ζεστές μέρες του καλοκαιριού υπάρχει πιθανότητα να ταλαιπωρηθεί ο πεζοπόρος από τα ενοχλητικά μυγάκια που αφθονούν.

back-button
next-button
voidomatis-apo-tin-aristi-stin-kleidwnia voidomatis-apo-tin-aristi-stin-kleidwnia_1 voidomatis-apo-tin-aristi-stin-kleidwnia_2 voidomatis-apo-tin-aristi-stin-kleidwnia_3 voidomatis-apo-tin-aristi-stin-kleidwnia_4 voidomatis-apo-tin-aristi-stin-kleidwnia_5 voidomatis-apo-tin-aristi-stin-kleidwnia_6 voidomatis-apo-tin-aristi-stin-kleidwnia_7 voidomatis-apo-tin-aristi-stin-kleidwnia_8 voidomatis-apo-tin-aristi-stin-kleidwnia_9 voidomatis-apo-tin-aristi-stin-kleidwnia_10 voidomatis-apo-tin-aristi-stin-kleidwnia_11 voidomatis-apo-tin-aristi-stin-kleidwnia_12 voidomatis-apo-tin-aristi-stin-kleidwnia_13 voidomatis-apo-tin-aristi-stin-kleidwnia_14
Close Καλάθι Αγορών
Close
Close
Categories
Newsletter

Newsletter

Κάνε εγγραφή δωρεάν για να λαμβάνεις τα προγράμματα των εκδρομών και τα άρθρα μας για νέους προορισμούς.

Please wait...

Σας ευχαριστούμε για την εγγραφή!