Το σκαρφάλωμα στο υψόμετρο αρχίζει. Γρίβα, Καστανερή,πανέμορφα χωριά, άφθονη βλάστηση, ρεματιές και χαράδρες.Έξω βρέχει, αλλά ποιος νοιάζεται. Πίσω μας σε πεδιάδα απομακρύνεται, χαμένη μέσα στα σύννεφα και την ομίχλη. Οι πρώτες καστανιές, φορτωμένες με τον νόστιμο καρπό τους, προβάλλουν μπροστά μας.Η άσφαλτος τελειώνει, δίνει τη θέση της στη γοητεία του δασικού δρόμου. Καφέ κίτρινα ξερόφυλλα ουιάς, ξεκολλούν με το φύσημα του αέρα από τα κλαδάκια τους,λικνίζονται με χάρη και ακουμπούν μαλακά στο χώμα, στον τελικό τους προορισμό.  Δεκάδες ολόφρεσκα μανιτάρια  coprinus comatus στα ρείθρα του δρόμου, μας αναγκάζουν κάθε λίγο να σταματάμε και να τα μαζεύουμε. Το δάσος αραιώνει, τις πυκνές οξυές διαδέχονται ειρηνικά λιβάδια , ένα ήσυχο ρέμα κυλάει τα πεντακάθαρα νερά του ανάμεσά τους. Άφθονες φτέρες γεμίζουν ολόκληρες πλαγιές με τα ζεστά καφετιά τους χρώματα, γλυκαίνουν το τοπίο. Το Πάικο, σιγά-σιγά ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας, με τα πυκνά υπέροχα δάση του, τις ρεματιές, τα γάργαρα νερά και τα λιβάδια του.

—
Το pdf αρχείο του άρθρου αυτού έχει σκαναριστεί σε υψηλή ανάλυση, αυτούσιο, από την έντυπη έκδοση του τεύχους.