H έρημη στράτα αντανακλάει το νυχτερινό γλεντοκόπι. Οι νεονησιώτες ρογχάζουν ακόμη απάνω στα κλινάρια της μέθης. Ολόκληρο το νησί βρίσκεται στο πρωτοΰπνι.
Φτάνω στο μώλο. Καβατζάρω την κουπαστή των “Αγίων Αναργύρων”. Προχωρώ και στοιβάζομαι ανάμεσα σε σα- κιά, ντάνες ζωοτροφές και συμπράκαλα. Φωνές ξυπνημένες κι άγουρες προεξέχουν απ΄ τα παραπέτα. Ένα σκυλί δεμένο στο μεσιανό ιστό γλείφει με τη γλώσσα του την τρίχινη μαϊστρα. Ο γεροναύτης, νευρικός κι ανήσυχος, βολοδέρνει στην πρυμάτσα.
Έρχεται η πρώτη επιβάτης. Μια υπερήλικη Ρηνειώτισσα που ανησυχεί για τους καθυστερημένους. Βαριά τής κράζει ο καπετάνιος:
-Άιντε, μωρέ κυρά – Σπυρούλα, πουν΄ οι νυφαδιές σου, να σαλπάρουμε…. Θάρθει το Λιμενικό να μας γράψει…
-Να, μωρέ καπετάνιε, αποσώνουν τον καφέ…
Μπουκάρει το τσούρμο, σακκιάζεται, αποπλέει το τρεχαντήρι του Συνεταιρισμού. Κρυβόμαστε όλοι κάτω από την κουβέρτα-, μη μας δει κανάς – λιμενικός και μας βρει υπεράριθμους, – μαζί με τα σακκιά…
Τα δελφίνια της Ρήνειας
Κείμενο: Κυριάκος Παπαγεωργίου
Φωτογραφίες: Κυριάκος Παπαγεωργίου
04/07/2004
Κατηγορίες: Φυσικό περιβάλλον
Προορισμοί: ΝΗΣΙΑ ΑΙΓΑΙΟΥ, Ρήνεια
Τεύχος Άρθρου
Οι Εκδρομές μας