Η πρώτη μέρα του Αυγούστου μας βρίσκει στο Δασικό Χωριό «ΚΕΔΡΟΣ» των Τζουμέρκων, πολύ κοντά στον οικισμό του Καταρράκτη.

Ξύλινα σπίτια, υψόμετρο 800 περίπου μέτρων, θέα μοναδική.

Οικοδεσπότης μας και υπεύθυνος λειτουργίας του συγκροτήματος είναι ο καλός φίλος Χρήστος Λάμπρης. Οχτώ μήνες πριν, τον περασμένο Νοέμβρη, είχαμε γνωρίσει εδώ το χειμωνιάτικο πρόσωπο των Τζουμέρκων με κρύο, αναμμένο τζάκι και δυνατές βροχές, που στα ψηλότερα ήταν χιόνι. Τώρα το καλοκαίρι, έχει αλλάξει εντελώς το σκηνικό. Η φύση γύρω είναι καταπράσινη, η ζέστη της μέρας – σε αντίθεση με τον κάμπο – είναι υποφερτή και οι νύχτες δροσερές. Είναι η ιδανική εποχή για τις εκδηλώσεις του “TZOYMERKA ART FESTIVAL 2009”, που φέτος είναι αφιερωμένο στο νεοσύστατο ΕΘΝΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΤΖΟΥΜΕΡΚΩΝ.

Είναι μια μεγάλη περιοχή με παραδοσιακούς οικισμούς και μερικά από τα ωραιότερα ορεινά τοπία της χώρας. Στην ανάδειξη αυτού του τόπου επιθυμεί να συμβάλει το Φεστιβάλ με περιηγήσεις και δραστηριότητες σε επιλεγμένα τοπία και μνημεία και με μια σειρά ποικίλων εκδηλώσεων.

Από τις 25 Ιουλίου ως τις 5 Αυγούστου επικρατεί γιορταστική ατμόσφαιρα στο Δασικό Χωριό. Δημιουργοί αυτής της ανεμελιάς είναι οι ένοικοι στα ξύλινα σπίτια ή στις σκηνές, οι καθημερινοί επισκέπτες και οι νεαροί εθελοντές από διάφορες χώρες, που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους με μεγάλη προθυμία.

Μετά τις πολλαπλές δραστηριότητες της μέρας, οι νυχτερινές ώρες κυλούν συναρπαστικά. Κάτω από ένα αυγουστιάτικο φεγγάρι, που κάθε μέρα γεμίζει περισσότερο, πάλλεται η ατμόσφαιρα άλλοτε από την ηπειρώτικη μουσική του καταπληκτικού κλαρινίστα Γρηγόρη Καψάλη και της ορχήστρας του και άλλοτε από τους δυνατούς ήχους ροκ και τζαζ μουσικής.

Τη νύχτα της Δευτέρας, στις 3 Αυγούστου, τη μουσική σκυτάλη παίρνουν οι «Χαΐνιδες», αυτό το δημοφιλέστατο οχταμελές σχήμα μουσικών και τραγουδιστών, που ξεσηκώνουν ως τις 2 τα χαράματα το πλήθος μ’ έναν τρόπο μαγικό και μοναδικό.

Από καρδιάς ευχόμαστε στον Χρήστο Λάμπρη, αυτή η τεράστια προσωπική του προσπάθεια να εξελιχθεί σ’ ένα ART FESTIVAL διεθνούς ακτινοβολίας.

Η πυξίδα του ART FESTIVAL δεν είναι προσανατολισμένη μόνον προς την Τέχνη αλλά και στην Φύση της ευρύτερης περιοχής των Τζουμέρκων. Μια φύση προικισμένη αφειδώλευτα με τα συναρπαστικότερα γνωρίσματα αυτού του μεγαλειώδους ορεινού συγκροτήματος της Ηπείρου. Απέραντα ελατοδάση, πυκνά και υγιέστατα, φοβερές χαράδρες και ιλιγγιώδεις βράχινοι γκρεμοί, ειδυλλλιακά βοσκοτόπια και πανέμορφα υψίπεδα. Και ακόμη άγρια φαράγγια με ατίθασους ποταμούς και μερικοί καταρράκτες από τους θεαματικότερους της Ελλάδας.

Σ’ όλο τον ορεινό όγκο των Τζουμέρκων η ποσότητα των νερών είναι απίστευτη, αέναη είναι η ροή σε ρέματα, ρυάκια και πηγές. Μια τέτοια ροή νερού κι έναν διάσημο καταρράκτη ξεκινάμε να γνωρίσουμε στα πλαίσια των φυσιολατρικών δραστηριοτήτων του Φεστιβάλ. Προορισμός μας είναι ο ορεινός οικισμός των Θεοδώριανων, ανατολικά του Δασικού Χωριού, απόμακρος και αθέατος πίσω απ’ το βουνό.

Κατευθυνόμαστε νότια από το Δασικό Χωριό προς Μικροσπηλιά, το κατάφυτο χωριουδάκι με τα άφθονα νερά. Συνεχίζουμε προς Ράμια και στα 21 χλμ. περνάμε από την Κυψέλη με την μεγάλη εκκλησία  και την γκρίζα πελεκητή πέτρα που κυριαρχεί στην τοιχοποιία των σπιτιών. Λίγο αργότερα διασχίζουμε τα ιστορικά κεφαλοχώρια Βουλγαρέλι και Αθαμάνιο, θαυμάζουμε στη διαδρομή τα τόσο θεαματικά «τοπία διάβρωσης» και φτάνουμε στην περιοχή με το αμφιλεγόμενο Φράγμα της Μεσοχώρας. Ανηφορίζουμε ήδη για Θεοδώριανα, με δρόμο στενό, λαξεμένο στο γκρεμό.

62 χιλιόμετρα μετά το Δασικό Χωριό, κι αφού έχουμε ήδη διαγράψει ένα μεγάλο ημικύκλιο από το δυτικό στο ανατολικό τμήμα των Τζουμέρκων, φτάνουμε στα Θεοδώριανα, σε υψόμετρο 865 μέτρων. Η πρόσβαση ως την κεντρική πλατεία δεν είναι από τις ευχερέστερες. Είναι τόσο στενός ο δρόμος ανάμεσα στα πυκνοχτισμένα σπίτια, ώστε κάθε συναπάντημα σημαίνει πισωγύρισμα του ενός ή του άλλου αυτοκινήτου. Συνιστώνται λοιπόν ιδιαίτερα τα μικρά και ευέλικτα αυτοκίνητα. Εξίσου στενός είναι ο δρόμος και πάνω απ’ την πλατεία, που στα 2 χλμ. ακριβώς συναντάει το μονοπάτι που οδηγεί στον καταρράκτη. (Ένας έξυπνος τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματσο και μάλιστα με ελάχιστο κόστος θα ήταν η τοποθέτηση δύο σηματοδοτών, ενός στην είσοδο του χωριού και ενός στην πλατεία, που θα άναβαν εκ περιτροπής και μ’ αυτό τον τρόπο θα μονοδρομούσαν τη διέλευση).

Βγαίνουμε με ανακούφιση από το αυτοκίνητο μετά την μεγάλη, γεμάτη στροφές διαδρομή και ξεκινάμε το μονοπάτι από υψόμετρο 995 μέτρων. Πολύ ευχάριστο και ευκολοδιάβατο το μονοπάτι είναι βυθισμένο στην ευεργετική σκιά μεγάλων ελάτων. Το αρχικό του τμήμα είναι στενός δασικός δρόμος, που κατά μήκος του αριστερού του τμήματος έχει βαθύ αυλάκι με άφθονο, πεντακάθαρο νερό. Είναι τόση η δύναμη της ροής στις αρχές Αυγούστου, που σε πολλά σημεία υπερχειλίζει το νερό και δημιουργεί λάσπη στο κατάστρωμα του δρόμου. Μερικά λεπτά αργότερα στενεύει ο δρόμος, εξαφανίζεται το αυλάκι κάτω από το έδαφος. Χαμηλότερα αποκαλύπτεται μια ρεματιά με ρέμα βουερό και ολοζώντανο. Είναι το Ρέμα της Άσπρης Γκούρας, που συναντάει λίγο πιο κάτω το κεντρικό Ρέμα Χίστρας, που περνάει κάτω από τα Θεοδώριανα. Ψηλά, πάνω από τις απότομες πλαγιές, υψώνονται οι γυμνές ανατολικές και νότιες κορυφές των Τζουμέρκων, με ψηλότερη το Καταφίδι, στα 2.393 μέτρα.

Ανηφορίζουμε μερικά ξύλινα σκαλοπάτια και μπαίνουμε σε ωραίο λιθόστρωτο  μονοπάτι, πάντα στη σκιά αμιγούς δάσους ελάτων. Ελάχιστα λεπτά μετά φτάνουμε σ’ ένα μικρό πλάτωμα απέναντι από ένα τοπίο μοναδικής ιδιομορφίας και ωραιότητας. Είν’ ένας βράχινος τοίχος, λείος και κατακόρυφος, που παρεμβάλλεται σαν ένα παράδοξο γεωλογικό παραπέτασμα ανάμεσα στην καταπράσινη φύση του βουνού. Υπολογίζω, ό, τι το μήκος του πρέπει να κυμαίνεται ανάμεσα στα 70-80 μέτρα, ενώ το μέγιστο ύψος του δεν πρέπει να είναι λιγότερο από 20 μέτρα. Καθώς πλησιάζουμε, ο ήχος του νερού που μας συντρόφευε μέχρι τώρα, γίνεται όλο και πιο βουερός. Ο καταρράκτης δεν πρέπει να είναι μακρυά. Αποκαλύπτεται αιφνιδιαστικά στο αριστερό άκρο του βραχώδους συγκροτήματος. Εκεί βρίσκει διέξοδο το νερό, που συγκεντρώνεται όλη την χειμερινή περίοδο από χιόνια και βροχές στα πανύψηλα οροπέδια και στις λεκάνες του βουνού.

Ο καταρράκτης δεν ξεπερνάει σε ύψος τα 12-15 μέτρα, η ορμή και η ποσότητα των νερών του όμως, την δεδομένη εποχή, είναι εντυπωσιακή, απίστευτη σχεδόν. Δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί στην Ελλάδα και μάλιστα μήνα Αύγουστο και σε υψόμετρο 1070 μέτρων, έναν καταρράκτη τόσο ζωντανό. Με νερό, βέβαια, παγωμένο και θεϊκής καθαρότητας, που δεν διαστα΄ζουν να απολαύσουν με αλαλαγμούς αρκετοί νεαροί εθελοντές του ART FESTIVAL, αγόρια και κορίτσια. Το μόνο που δεν πρόβλεψε η φύση του βουνού ήταν να δημιουργήσει μια λιμνούλα στα πόδια του καταρράκτη. Αντίθετα το έδαφος είναι κακοτράχαλο, με μεγάλους ολισθηρούς βράχους, αρκετά επικίνδυνους για όσους βρίσκονται κάτω από την ορμητική πτώση του νερού.

Γεμίζουμε το παγούρι μας με το αιθέριο νερό, αισθανόμαστε έντονη στο κορμί μας την ψύχρα από τα εκατομμύρια σταγονίδια, θαυμάζουμε για μια τελευταία φορά αυτό το ανεπανάληπτο τοπίο των Τζουμέρκων. Ύστερα παίρνουμε τον μακρύ δρόμο της επιστροφής για το Δασικό Χωριό.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ

ΥΨΟΜΕΤΡΟ ΕΚΚΙΝΗΣΗΣ:   995μ.

ΥΨΟΜΕΤΡΟ ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΥ: 1070μ.

ΥΨΜΟΜΕΤΡΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑ: 75μ.

ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΑΒΑΣΗΣ: 12-15΄

ΚΛΙΣΕΙΣ: ομαλές

ΠΟΡΕΙΑ: εύκολη

ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ: Αμιγές ελατοδάσος, ρεματιές κατάφυτες με πλούσια νερά, θέα των γυμνών κορυφών των Τζουμέρκων, θεαματικότατος καταρράκτης.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η εκκίνηση από την πλατεία του χωριού συνεπάγεται επιπλέον 2 χλμ. ελαφρά ανηφορικού χωματόδρομου και χρόνο 35-40΄.