Τον Οκτώβριο του 2001 βρέ-θηκα στην ορεινή περιοχή της Eπαρχίας Αμαρίου, στο Ρέθυμνο. Στο χωριό “Άνω Μέρος” σταμάτησα για ένα καφεδάκι στο καφενείο του Θόδωρου Παπουτσάκη. Το Άνω Μέρος είναι χτισμένο στους ανατολικούς πρόποδες του όρους Κέδρος, του οποίου η κορυφή υψώνεται 1777 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Η τοποθεσία του χωριού, σε υψόμετρο 600 περίπου μέτρων, προσφέρει μια πανοραμική και ανεμπόδιστη θέα στον Ψηλορείτη, απ’ άκρη σ’ άκρη και σ’ όλο του το ύψος.
Το καφενείο του Παπουτσάκη είναι ένα από τα οχτώ (!) συνολικά καφενεία στο Άνω Μέρους, αριθμός απίστευτος για τον πληθυσμό και τις διαστάσεις του χωριού. Εκτός από τη μοναδική θέα στον Ψηλορείτη προσφέρει, όπως όλα τα καφενεία στην Κρήτη, ελληνικό καφεδάκι και ντόπια ρακή. Υπήρξε όμως και κάτι ακόμα, που κίνησε την προσοχή μου τη μέρα εκείνη του Οκτώβρη. Ήταν η πόρτα ενός υποδηματοποιείου, δίπλα στο καφενείο.
Υποδηματοποιείο σ’ ένα μικρό ορεινό χωριό; αναρωτήθηκα παραξενεμένος.
Διάβηκα με περιέργεια την πόρτα του και μέσα στο μαγαζάκι συνάντησα τον κύριο Στέλιο Παπουτσάκη. Μαζί μ’ αυτόν γνώρισα τις λεπτομέρειες και τα μυστικά μιας τέχνης, από τις πιο εξειδικευμένες, λεπτές αλλά και σπάνιες, τώρα πια, στην Κρήτη…