Ο φίλος μου ο Θοδωρής είναι Καστοριανός βέρος. Είναι επίσης δεινός ποδηλάτης και γνήσιος φυσιολάτρης. Μπαίνει σε δάσος και ξεχνάει να βγει. Τα χαρακτηριστικά του αυτά συχνά λειτουργούν συνδυαστικά και τον οδηγούν σε άγνωστα μονοπάτια, που κάποιες φορές καταλήγουν στην Αλβανία. Μερικά από τα χιλιόμετρα της συνοριακής γραμμής είναι γι’ αυτόν μια σχεδόν καθημερινή, ποδηλατική, πραγματικότητα. Τα υπόλοιπα, ήταν όνειρο.
Για μένα από την άλλη, η συνοριακή γραμμή ήταν μια παχιά κόκκινη γραμμή που είχα από καιρό χαράξει στο μεγάλο χάρτη της Ελλάδας που έχω στο γραφείο μου.

)