Σαν σε άνοιξη ήταν τα μέσα του Γενάρη σ΄αυτην την περιοχή της νοτιοανατολικής Κρήτης. Ουράνια τόξα, κοιλάδες στολισμένες με φορτωμένα εσπεριδοειδή, λόφοι με ελαιώνες και χαρουπιές εκατοντάδων ετών. Μικρά ξωκκλήσια κρυμμένα μέσα στα πεύκα. Λουλούδια….
Μία αρμονία που μόνο η φύση θα μπορούσε να δημιουργήσει.
Και κάπου εκεί, σ’ αυτό το μαγικό τοπίο, φαράγγια, που με το ιδιαίτερο ανάγλυφο τους προσφέρουν απλόχερα στον περιπατητή επισκέπτη εικόνες που σίγουρα μένουν αλησμόνητες στο πέρασμα του χρόνου.

)