Το ρέμα «Μάρκς» στα Θεοδώριανα. Εκεί που η φύση αφήνεται αβίαστα να δημιουργήσει στο πέρασμα των χρόνων. Ένα ρέμα κρυφός παράδεισος, που συνεχίζει να κρατά καλά φυλαγμένα τα μυστικά του, ατόφιο δείγμα της αστείρευτης φυσικής ομορφιάς των Τζουμέρκων. Το όνομά του παραμένει ένα μυστήριο ακόμα και για τους ντόπιους. Το πιθανότερο να προέρχεται από κάποιο Μάρκο που κατοικούσε εκεί πολύ παλιά.
Βασικά στοιχεία της διαδρομής
Μήκος: 3 χλμ.
Χαμηλότερο σημείο: 807μ.
Ψηλότερο σημείο: 983μ.
Υψομετρική διαφορά: 176μ.
Σημείο τερματισμού: Θεοδώριανα
Χρόνος: περίπου 2 ώρες.
Περιγραφή διαδρομής
Το μονοπάτι προς την περιοχή «Μαρκς» μας οδηγεί στην καρδιά του «Ελατιά», του πιο μεγάλου και παρθένου δάσους που διαθέτει η περιοχή μας, και σε ένα υπέροχο ρέμα με παραδεισένιες λίμνες και καταρράκτες.
Για να μπει κανείς στο μονοπάτι, πρέπει να διανύσει με το αυτοκίνητο ή με τα πόδια μια απόσταση 2,5 χλμ περίπου, ξεκινώντας από την πλατεία του χωριού στο δρόμο προς Άρτα. Περνώντας τη διασταύρωση για το εργοστάσιο εμφιάλωσης νερού, ερχόμενος πάντα από την πλατεία του χωριού και αφού βγει από το κομμάτι του δρόμου με τα έλατα, συναντά πάνω στο δρόμο σε μια δεξιά στροφή, ταμπέλα που οδηγεί αριστερά σε έναν δασικό δρόμο και στην αρχή του μονοπατιού.
Ακολουθεί για λίγο τον δασικό δρόμο δεξιά του λόφου και στο τέλος του δασικού δρόμου, όπως δείχνει νέα ταμπέλα, στρίβει δεξιά. Κατηφορίζοντας μπαίνει στην καρδιά ενός πυκνού ελατόδασους και σε λίγο καταλήγει σε ένα μικρό ξέφωτο. Ακολουθώντας τα σημάδια πάντα δεξιά, περνάμε μια “πεζούλα” που χρειάζεται προσοχή, αν και έχει ασφαλιστεί με συρματόσχοινο. Το τέλος της πεζούλας μας οδηγεί στο ρέμα.
Από κει, ακολουθώντας τη σήμανση και τις ταμπέλες, αφού περάσουμε πρώτα από ένα ξέφωτο στην περιοχή «Μαρκς, που άλλοτε είχαν τα χωράφια τους και ζούσαν οι Λαππαίοι, μπορούμε να επισκεφτούμε ακόμα και να κολυμπήσουμε στις υπέροχες λίμνες.
Οι πιο «προχωρημένοι», μπορούν να συνεχίσουν στο μονοπάτι, που μετά τις λίμνες γίνεται αισθητά πιο δύσκολο, ως το τέρμα του και τον καταρράκτη του.
Το ρέμα συνεχίζει την πορεία του σχηματίζοντας σε κάποια σημεία τεράστιες σε βάθος εντυπωσιακές φυσικές «νεροτριβές» και ενώνεται χαμηλά στο φαράγγι με το ποτάμι. To κομμάτι αυτό δεν συνιστάται σε καμιά περίπτωση, γιατί σε μερικά σημεία είναι σχεδόν αδιάβατο και επικίνδυνο.
Η επιστροφή προτείνεται να μη γίνει από την ίδια διαδρομή, αλλά κυκλικά και πιο ξεκούραστα. Γυρίζουμε πίσω και συναντάμε το ξέφωτο μετά το πρώτο πέρασμα του ρέματος που βρήκαμε κατεβαίνοντας. Στο σημείο αυτό υπάρχει ταμπέλα: «Προς χωριό», που μας προτείνει την εναλλακτική διαδρομή επιστροφής, η οποία ακολουθεί το ρέμα απ’ την απέναντι όχθη και μας βγάζει στο σημείο από το οποίο ξεκινήσαμε.
Το μονοπάτι σε όλη τη διαδρομή του είναι σηματοδοτημένο.
Το νερό από το ρέμα δεν είναι πόσιμο άρα πρέπει να έχετε μαζί σας νερό.
