Σεπτέμβριος 2013

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΡΓΑΡΗ

Αγαπητοί μου φίλοι,

Είχα μόλις ολοκληρώσει το «Σημείωμα» αυτού του τεύχους, όταν έφτασαν τα κακά μαντάτα: ο Νίκος Μάργαρης δεν ανήκε πια στον μάταιο τούτο κόσμο. Είχα καιρό να μιλήσω μαζί του, αγνοούσα το πρόβλημά του. Μα, κι αν το γνώριζα ακόμη, πάλι δεν θα μπορούσα ν’ αντέξω την ιδέα ότι αυτός ο χαλκέντερος, ενεργητικός, επικοινωνιακός άνθρωπος, θα έπαυε να εκπέμπει κάποια στιγμή την ακτινοβολία του. Για κάποιους ανθρώπους  μού είναι αδύνατον να δεχθώ, ότι έχουν πάψει να υπάρχουν.
Παραμέρισα, λοιπόν, το «Σημείωμα» μου και αποφάσισα να τιμήσω τη μνήμη του μ’ ένα μικρό απόσπασμα από τις δικές του «Ελληνικές ….διαδρομές» που φιλοξενήθηκαν στο τεύχος 14, του Φθινοπώρου  1999. Ήταν μια από τις τρεις –όλες- κι όλες συνεργασίες του Νίκου με το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ , πριν αναλάβει τη διεύθυνση του NATIONAL GEOGRAPHIC.
Έγραφε, τότε ο Νίκος για τους Κορμοράνους: « Το πουλί αυτό αναφέρεται ως ιδιαίτερα σπάνιο… ο δε πληθυσμός του στη χώρα μας –σύμφωνα με όσα γράφουν- είναι μικρότερος από 1000 άτομα. Τα διάβαζα αυτά πριν από μερικούς μήνες και μόνιμα είχα την απορία: όταν οι κορμοράνοι γεμίζουν τη Βόρεια Ελλάδα και στην λίμνη της Κερκίνης  τους βλέπεις παντού, πώς στην ευχή κινδυνεύουν.
Δεν μπορεί, θεωρούσα, κάποιο λάθος κάνω. Δεν είναι δυνατόν εγώ να βλέπω χιλιάδες κορμοράνους και οι ειδικοί να λένε, ότι είναι λίγοι. Όμως από το φθινόπωρο του 1997 ηρέμησα. Διάβασα τότε ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία, στις εκδηλώσεις που οργάνωσε την Κυριακή 8 Οκτωβρίου η Ορνιθολογική Εταιρεία «περισσότεροι, από 3.500 Έλληνες είδαν τη φύση με άλλα μάτια. Οι πιο τυχεροί  ήταν αυτοί που βρέθηκαν στην Κερκίνη τη στιγμή που 6.000 (Σ.Σ ναι, έξι χιλιάδες!!) κορμοράνοι άνοιξαν τα φτερά τους σχηματίζοντας μια ατελείωτη μαύρη κλωστή στον ουρανό»
Αυτά έγραφε τότε ο Νίκος. Μερικά χρόνια μετά διαπιστώσαμε την αλήθεια των λόγων του όταν στην Κερκίνη, μείναμε εμβρόντητοι μπροστά στο απίστευτο θέαμα 10.000 κορμοράνων !! Η σχετική φωτογραφία αφιερώνεται στη μνήμη του.
Καλό σου ταξίδι στην αιωνιότητα Νίκο. Θα παραμείνεις πάντα στο νου και στις καρδιές μας.