home Περιοδικό Σεπτέμβριος 2009
View Product Information

ΚΑΘΩΣ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ…

Αγαπητοί μου φίλοι,

Νομίζω τελικά πως είναι βαρετό και ίσως κουραστικό να γκρινιάζω κάθε τόσο για τα κακώς κείμενα στον τόπο μας. Που είναι βέβαια τόσο πολλά και ποικίλα, που καλύπτουν όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας, σε επίπεδο προσωπικό και εθνικό. Ευτυχώς που υπάρχει και το «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ», για να θυμηθώ τον τίτλο του ομώνυμου βιβλίου τού – πριν λίγα χρόνια αποβιώσαντος – Γάλλου συγγραφέα JACQUES LACARRIERE. Έχει έναν δικό του τρόπο το ελληνικό καλοκαίρι, να απομακρύνει προσωρινά, σχεδόν να αποκοιμίζει, τις έγνοιες μας και τα βάσανα, τα μέτρα λιτότητας και φοροεισπρακτικότητας, τις δανειακές και λοιπές μας υποχρεώσεις, τις ανησυχίες μας για τα εθνικά θέματα και την τύχη του πλανήτη. Όλα αυτά, τελοσπάντων, τα καθημερινά αλλά και θεσμικά προβλήματα, που μας ταλανίζουν συνεχώς.
Παρασυρμένοι από τη μεγάλη διάρκεια της μέρας και την γοητεία της υπαίθρου, την χαλαρή ατμόσφαιρα και την γενικότερη ανεμελιά που αποπνέει το ελληνικό καλοκαίρι, διαβάζουμε λιγότερες εφημερίδες, παρακολουθούμε πιο σπάνια τις ειδήσεις και, στο τέλος, αισθανόμαστε καλύτερα. Σαν ξαφνικά να βρεθήκαμε σ’ έναν άλλο, πιο οργανωμένο και ευνομούμενο, πιο φιλικό στον πολίτη τόπο, όπου η αμοιβαία ειλικρίνεια και εμπιστοσύνη θα πρυτάνευαν στις σχέσεις πολίτη και πολιτείας. Σ’ ένα τέτοιο ιδανικό μοντέλο κοινωνίας και ζωής, όσοι δεν ανταποκρίνονταν θετικά, θα ένιωθαν απομονωμένοι, θα τους καταδίκαζε και θα τους απέβαλλε, όχι μόνον η πολιτεία αλλά και η πλειοψηφία των συμπολιτών τους.
Σε τόσο ευτυχισμένες φαντασιώσεις μπορεί, αγαπητοί μου φίλοι, να οδηγήσει η απλή έλλειψη ενημέρωσης και παρακολούθησης της επικαιρότητας. Άλλωστε, εκτός από τον «κακό μας τον καιρό» ως πολιτείας και ως ατόμων, όλα τα υπόλοιπα είναι περίφημα στον τόπο μας και, σε μεγάλο βαθμό, παγκοσμίως μοναδικά. Θυμηθείτε, απλά, τα 14.000 χλμ. της ακτογραμμής μας, τα 200 κατοικημένα και 3.000 ακατοίκητα νησιά, τα συναρπαστικά και απειράριθμα σπήλαια, φαράγγια, ποτάμια και βουνά, λίμνες, κοιλάδες και πεδιάδες, πανέμορφα ορεινά χωριά, αρχαιολογικούς χώρους και μνημεία μοναδικά. Και όλα αυτά τα ποικίλα και θαυμαστά μέσα στο προστατευτικό περίβλημα ενός κλίματος ήπιου και γλυκύτατου αλλά και με συναρπαστικές αντιθέσεις κιόλας, που δύσκολα συναντάει κανείς σε άλλη γωνιά της γης.
Τι μας λείπει, λοιπόν, για να’ μαστε οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι στον πλανήτη;
Είναι μακρύς, ατελείωτος ο κατάλογος όλων αυτών των πράξεων και παραλείψεων, τόσο της πολιτείας όσο και ημών των ιδίων, που ευθύνονται για την κακοδαιμονία και τη μιζέρια μας. Ας μην ξεκινήσουμε να σκαλίζουμε, δεν θα τελειώσουμε ποτέ. Καλύτερα να προσπαθήσουμε ν’ απολαύσουμε, όσο και όπου είναι δυνατόν, τις τελευταίες μέρες του ελληνικού καλοκαιριού. Μετά έρχεται το φθινόπωρο και πίσω του ο χειμώνας. Μακάρι να έρθει μόνον στο ημερολόγιο και όχι και στις ψυχές μας.
Σας εύχομαι αισιοδοξία και κουράγιο.

SKU: ΤΕΥΧΟΣ-71 Category:

ΚΑΘΩΣ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ…

Αγαπητοί μου φίλοι,

Νομίζω τελικά πως είναι βαρετό και ίσως κουραστικό να γκρινιάζω κάθε τόσο για τα κακώς κείμενα στον τόπο μας. Που είναι βέβαια τόσο πολλά και ποικίλα, που καλύπτουν όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας, σε επίπεδο προσωπικό και εθνικό. Ευτυχώς που υπάρχει και το «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ», για να θυμηθώ τον τίτλο του ομώνυμου βιβλίου τού – πριν λίγα χρόνια αποβιώσαντος – Γάλλου συγγραφέα JACQUES LACARRIERE. Έχει έναν δικό του τρόπο το ελληνικό καλοκαίρι, να απομακρύνει προσωρινά, σχεδόν να αποκοιμίζει, τις έγνοιες μας και τα βάσανα, τα μέτρα λιτότητας και φοροεισπρακτικότητας, τις δανειακές και λοιπές μας υποχρεώσεις, τις ανησυχίες μας για τα εθνικά θέματα και την τύχη του πλανήτη. Όλα αυτά, τελοσπάντων, τα καθημερινά αλλά και θεσμικά προβλήματα, που μας ταλανίζουν συνεχώς.
Παρασυρμένοι από τη μεγάλη διάρκεια της μέρας και την γοητεία της υπαίθρου, την χαλαρή ατμόσφαιρα και την γενικότερη ανεμελιά που αποπνέει το ελληνικό καλοκαίρι, διαβάζουμε λιγότερες εφημερίδες, παρακολουθούμε πιο σπάνια τις ειδήσεις και, στο τέλος, αισθανόμαστε καλύτερα. Σαν ξαφνικά να βρεθήκαμε σ’ έναν άλλο, πιο οργανωμένο και ευνομούμενο, πιο φιλικό στον πολίτη τόπο, όπου η αμοιβαία ειλικρίνεια και εμπιστοσύνη θα πρυτάνευαν στις σχέσεις πολίτη και πολιτείας. Σ’ ένα τέτοιο ιδανικό μοντέλο κοινωνίας και ζωής, όσοι δεν ανταποκρίνονταν θετικά, θα ένιωθαν απομονωμένοι, θα τους καταδίκαζε και θα τους απέβαλλε, όχι μόνον η πολιτεία αλλά και η πλειοψηφία των συμπολιτών τους.
Σε τόσο ευτυχισμένες φαντασιώσεις μπορεί, αγαπητοί μου φίλοι, να οδηγήσει η απλή έλλειψη ενημέρωσης και παρακολούθησης της επικαιρότητας. Άλλωστε, εκτός από τον «κακό μας τον καιρό» ως πολιτείας και ως ατόμων, όλα τα υπόλοιπα είναι περίφημα στον τόπο μας και, σε μεγάλο βαθμό, παγκοσμίως μοναδικά. Θυμηθείτε, απλά, τα 14.000 χλμ. της ακτογραμμής μας, τα 200 κατοικημένα και 3.000 ακατοίκητα νησιά, τα συναρπαστικά και απειράριθμα σπήλαια, φαράγγια, ποτάμια και βουνά, λίμνες, κοιλάδες και πεδιάδες, πανέμορφα ορεινά χωριά, αρχαιολογικούς χώρους και μνημεία μοναδικά. Και όλα αυτά τα ποικίλα και θαυμαστά μέσα στο προστατευτικό περίβλημα ενός κλίματος ήπιου και γλυκύτατου αλλά και με συναρπαστικές αντιθέσεις κιόλας, που δύσκολα συναντάει κανείς σε άλλη γωνιά της γης.
Τι μας λείπει, λοιπόν, για να’ μαστε οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι στον πλανήτη;
Είναι μακρύς, ατελείωτος ο κατάλογος όλων αυτών των πράξεων και παραλείψεων, τόσο της πολιτείας όσο και ημών των ιδίων, που ευθύνονται για την κακοδαιμονία και τη μιζέρια μας. Ας μην ξεκινήσουμε να σκαλίζουμε, δεν θα τελειώσουμε ποτέ. Καλύτερα να προσπαθήσουμε ν’ απολαύσουμε, όσο και όπου είναι δυνατόν, τις τελευταίες μέρες του ελληνικού καλοκαιριού. Μετά έρχεται το φθινόπωρο και πίσω του ο χειμώνας. Μακάρι να έρθει μόνον στο ημερολόγιο και όχι και στις ψυχές μας.
Σας εύχομαι αισιοδοξία και κουράγιο.

Θεόφιλος Μπασγιουράκης
Close Καλάθι Αγορών
Close
Close
Categories
Newsletter

Newsletter

Κάνε εγγραφή δωρεάν για να λαμβάνεις τα προγράμματα των εκδρομών και τα άρθρα μας για νέους προορισμούς.

Please wait...

Σας ευχαριστούμε για την εγγραφή!