home Περιοδικό Σεπτέμβριος 1998 (μόνο ηλεκτρονική έκδοση. pdf)

Σεπτέμβριος 1998 (μόνο ηλεκτρονική έκδοση. pdf)

3,00 

+

View Product Information

Στη μνήμη του “Παντοτινού μου Αναγνώστη”

Στις 26 Φλεβάρη του 1997 – στα πρώτα ακόμα τότε βήματα του περιοδικού – έλαβα από την Αθήνα μια επιστολή κι ένα βιβλίο. Και στα δυο αποστολέας ήταν ο Τάσος Μ. Τσεκούρας. Το βιβλίο “Το χωριό Αθίκια Κορινθίας” ήταν δικό του.  Η αφιέρωση στην πρώτη σελίδα έγραφε: “Στον άγνωστο (προς το παρόν) φίλο Θεόφιλο Μπασγιουράκη, που με το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ μου άνοιξε την Πύλη του Παραδείσου”.
Χαμογέλασα με την υπερβολή και προχώρησα στην ανάγνωση της επιστολής, που δημοσιεύθηκε αυτούσια στο 5ο τεύχος του περιοδικού. Ήταν διθυραμβική και κολακευτικότατη, αυτό όμως που με είχε συγκινήσει, ήταν η υπογραφή “Παντοτινός Αναγνώστης” στο τέλος.
Του τηλεφώνησα, ενθουσιάστηκε, με κάλεσε να περάσω το Πάσχα του ’97 μαζί του στα Αθίκια.
Πολλές ήταν οι υποχρεώσεις, δεν το έκανα (μετάνιωσα τώρα).
Συνεχίσαμε τα τηλεφωνήματά μας με τον Τάσο. Σχεδόν κάθε μήνα η φωμή του δροσερή σαν την φύση του χωριού του, μου έδινε κουράγιο και ενίσχυε τις αντιστάσεις μου.
Μια μέρα, λίγο πριν βγει το ’97, του ανήγγειλα την μετάβασή μου στην Αθήνα. Χάρηκε σαν μικρό παιδί, πρότεινε να βρεθούμε στο περίπτερο, που για πρώτη φορά είχε βρει το περιοδικό.
Λεπτός, σχεδόν διάφανος, με έσφιξε στην αγκαλιά του, σαν να με ήξερε χρόνια. Σ΄ ένα μικρό ταβερνάκι λίγο αργότερα μάθαινα για το μεγάλο πρόβλημα, που τον ταλαιπωρούσε με τα νεφρά του.
Μιλήσαμε για τη φύση, τους ανθρώπους, τη ζωή. Ξεχείλησε η αγάπη του για την Ελλάδα, το χωριό του, τα βουνά. Και λυπόταν τόσο πολύ, που δεν μπορούσε πια να περπατήσει τόσο εύκολα, όπως άλλοτε. “Μα θα γίνω γρήγορα καλά, θα ξαναγυρίσω στα βουνά μου”, επέμενε πεισματικά.
Με ξανακάλεσε το Πάσχα του ’98 να γνωρίσω τους γονείς και το χωριό του. Για άλλη μια φορά ενήργησα ως Καζαντζάκης στο κάλεσμα του Ζορμπά : “Εύρον πράσινην πέτραν ωραιότατην. Έλθε αμέσως”. Και δεν πήγα.
Λίγες μέρες πριν, ένας άγνωστος μου τηλεφώνησε από την Αθήνα. “Ήμουν φίλος του Τάσου. Ο Τάσος έφυγε για πάντα. Μου μίλησε για σας και είπα να σας το αναγγείλω”.
Έκλαψα κι ακόμα κλαίω. Για την άδολη ψυχή, τον ρομαντικό και ιδεολόγο, τον φίλο μου συγγραφέα, φυσιολάτρη και σκηνοθέτη, τον “Παντοτινό μου Αναγνώστη”, τον Τάσο Τσεκούρα.
Αυτό το τεύχος το αφιερώνω στην μνήμη του.

SKU: ΤΕΥΧΟΣ-10 Category:

Στη μνήμη του “Παντοτινού μου Αναγνώστη”

Στις 26 Φλεβάρη του 1997 – στα πρώτα ακόμα τότε βήματα του περιοδικού – έλαβα από την Αθήνα μια επιστολή κι ένα βιβλίο. Και στα δυο αποστολέας ήταν ο Τάσος Μ. Τσεκούρας. Το βιβλίο “Το χωριό Αθίκια Κορινθίας” ήταν δικό του.  Η αφιέρωση στην πρώτη σελίδα έγραφε: “Στον άγνωστο (προς το παρόν) φίλο Θεόφιλο Μπασγιουράκη, που με το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ μου άνοιξε την Πύλη του Παραδείσου”.
Χαμογέλασα με την υπερβολή και προχώρησα στην ανάγνωση της επιστολής, που δημοσιεύθηκε αυτούσια στο 5ο τεύχος του περιοδικού. Ήταν διθυραμβική και κολακευτικότατη, αυτό όμως που με είχε συγκινήσει, ήταν η υπογραφή “Παντοτινός Αναγνώστης” στο τέλος.
Του τηλεφώνησα, ενθουσιάστηκε, με κάλεσε να περάσω το Πάσχα του ’97 μαζί του στα Αθίκια.
Πολλές ήταν οι υποχρεώσεις, δεν το έκανα (μετάνιωσα τώρα).
Συνεχίσαμε τα τηλεφωνήματά μας με τον Τάσο. Σχεδόν κάθε μήνα η φωμή του δροσερή σαν την φύση του χωριού του, μου έδινε κουράγιο και ενίσχυε τις αντιστάσεις μου.
Μια μέρα, λίγο πριν βγει το ’97, του ανήγγειλα την μετάβασή μου στην Αθήνα. Χάρηκε σαν μικρό παιδί, πρότεινε να βρεθούμε στο περίπτερο, που για πρώτη φορά είχε βρει το περιοδικό.
Λεπτός, σχεδόν διάφανος, με έσφιξε στην αγκαλιά του, σαν να με ήξερε χρόνια. Σ΄ ένα μικρό ταβερνάκι λίγο αργότερα μάθαινα για το μεγάλο πρόβλημα, που τον ταλαιπωρούσε με τα νεφρά του.
Μιλήσαμε για τη φύση, τους ανθρώπους, τη ζωή. Ξεχείλησε η αγάπη του για την Ελλάδα, το χωριό του, τα βουνά. Και λυπόταν τόσο πολύ, που δεν μπορούσε πια να περπατήσει τόσο εύκολα, όπως άλλοτε. “Μα θα γίνω γρήγορα καλά, θα ξαναγυρίσω στα βουνά μου”, επέμενε πεισματικά.
Με ξανακάλεσε το Πάσχα του ’98 να γνωρίσω τους γονείς και το χωριό του. Για άλλη μια φορά ενήργησα ως Καζαντζάκης στο κάλεσμα του Ζορμπά : “Εύρον πράσινην πέτραν ωραιότατην. Έλθε αμέσως”. Και δεν πήγα.
Λίγες μέρες πριν, ένας άγνωστος μου τηλεφώνησε από την Αθήνα. “Ήμουν φίλος του Τάσου. Ο Τάσος έφυγε για πάντα. Μου μίλησε για σας και είπα να σας το αναγγείλω”.
Έκλαψα κι ακόμα κλαίω. Για την άδολη ψυχή, τον ρομαντικό και ιδεολόγο, τον φίλο μου συγγραφέα, φυσιολάτρη και σκηνοθέτη, τον “Παντοτινό μου Αναγνώστη”, τον Τάσο Τσεκούρα.
Αυτό το τεύχος το αφιερώνω στην μνήμη του.

Θεόφιλος Μπασγιουράκης
Close Καλάθι Αγορών
Close
Close
Categories
Newsletter

Newsletter

Κάνε εγγραφή δωρεάν για να λαμβάνεις τα προγράμματα των εκδρομών και τα άρθρα μας για νέους προορισμούς.

Please wait...

Σας ευχαριστούμε για την εγγραφή!