Μάϊος 2012

ΠΟΙΟΝ ΑΠ’ ΟΛΟΥΣ;

Αγαπητοί μου φίλοι,

Η ερώτηση του γνωστού μου, λίγες μέρες πριν τις εκλογές, ήταν γνήσια και καθόλου ρητορική:

–Και τώρα, ποιόν ψηφίζουμε;

–Όποιον κρίνεις καλύτερο. Η επιλογή μέσω της ψήφου είναι αποκλειστικό σου δικαίωμα, νομικά κατοχυρωμένο και αναφαίρετο

–Αυτά τα ξέρω, μου είπε ανυπόμονα. Άλλη είναι η έννοια της ερώτησής μου. Ποιόν πρέπει να ψηφίσω.

Η νέα ερώτηση με βρήκε απροετοίμαστο

-Μα, δεν θ’ ακολουθήσεις τις πολιτικές πεποιθήσεις που είχες τόσα χρόνια;

–Σαν τον οπαδό δηλαδή, έτσι; Που ό,τι κι αν συμβαίνει στην ομάδα του, ακόμα κι αν τον απογοητεύει συνεχώς, αυτός τής παραμένει αιώνια πιστός;

-Εδώ δεν είναι το ίδιο πράγμα. Με την ομάδα σε συνδέει πρωτίστως το συναίσθημα, πολλές φορές από παιδί, ενώ στην πολιτική παρεμβάλλεται και η ωριμότητα, η λογική, το συμφέρον ίσως, ακόμα και οι προσωπικές συμπάθειες κι αντιπάθειες.

-Εδώ είναι το πρόβλημά μου. Ούτε η λογική ούτε το συμφέρον μου μ’ έχουν πείσει ποια -ανάμεσα στις τόσες- είναι η καλύτερη, η πιο σωστή επιλογή. Όσον αφορά πάλι στις συμπάθειες ή αντιπάθειες, εσχάτως μου συμβαίνουν παράξενα πράγματα. Κάποιους που μέχρι τώρα συμπαθούσα, διαπιστώνω ότι ξαφνικά τους αντιπαθώ, ότι δεν με συνδέει πια τίποτα μ’ αυτούς. Κάποιους άλλους, που σχεδόν αγνοούσα πολιτικά,  αρχίζω ήδη να τους βλέπω με συμπάθεια κι ενδιαφέρον.

–Αυτή είναι πολύ υγιής αντίδραση, φίλε μου. Σε βάζει σε σκέψεις, σε προβληματίζει, σε απομακρύνει τελείως από την νοοτροπία του οπαδού. Στις μέρες που υπολείπονται, λοιπόν, ως τις εκλογές, θα σταθμίσεις ψύχραιμα τα υπέρ και τα κατά των διαφόρων υποψηφίων, θα λάβεις –ενδεχομένως- υπ’ όψιν σου την πολιτική διαδρομή και το ήθος του καθενός και θ’ αποφασίσεις.

-Δεν μου μένει τίποτε καλύτερο να κάνω, μουρμούρισε ο φίλος αποχωρώντας.

Έμεινα μόνος, με τις νουθεσίες και τις συμβουλές μου που, σε θεωρητικό –βέβαια- επίπεδο, διατύπωσα εύκολα στον φίλο, στην πράξη όμως θα ‘πρεπε κι εγώ ο ίδιος ν’ ακολουθήσω. Να θέσω, δηλαδή, μια σειρά από αξιοκρατικά κριτήρια, που θα συγκέντρωνε – κατά το δυνατόν- ο ιδανικός υποψήφιος, αυτός που θα κέρδιζε τελικά την εκτίμηση και εμπιστοσύνη μου σε σχέση με τους υπολοίπους. Άρχισα, χωρίς δυσκολία, να καταγράφω: ήθος, συνέπεια, εντιμότητα, εμπειρία και αποφασιστικότητα, ικανότητες διπλωματικές  και ηγετικές. Κατέληξα, ότι μ’ αυτές τις ιδιότητες, ένας πολιτικός θα μπορούσε να διεκδικήσει με αξιώσεις την  ψήφο μου. Ύστερα, έφερα έναν-έναν μπροστά μου, όλους τους διαθέσιμους πολιτικούς αρχηγούς, προσπαθώντας να τους ταυτίσω με τις παραπάνω ιδιότητες.

Ελάχιστες μέρες πριν από τις εκλογές, ακόμα προσπαθώ!  Εύχομαι για σας να είναι ευκολότερο.

Με το καλό να ξυπνήσουμε την 7^η Μαΐου !