home Περιοδικό Ιούνιος 2016
View Product Information

Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΦΑΣΕΩΝ 

Αγαπητοί μου φίλοι,

Τι θεωρείται σήμερα -για τους περισσότερους από εμάς- “ευτυχία” στην Ελλάδα;
Η απάντηση είναι απλή: να μπορεί κάποιος στο τέλος του μήνα να πληρώνει ή -έστω- να διαχειρίζεται τους λογαριασμούς του. Τότε, αυτός ο ευτυχής συνάνθρωπός μας, έχει κάθε δικαίωμα να χαμογελάει και να συγχαίρει τομ εαυτό του. Δεν πήγαν, λοιπόν, επί ματαίω είτε οι μακροχρόνιες σπουδές του είτε οι επαγγελματικές του δραστηριότητες. Επί πλέον -και πολύ σημαντικό- δεν διαψεύστηκαν τα όνειρα και οι φιλοδοξίες των γονιών του. Ο φίλος μας έχει επιτύχει να αυτοσυντηρείται, χωρίς να καταφεύγει στην πενιχρή τους συνταξούλα. Αν, μάλιστα, κατορθώσει να δημιουργήσει και οικογένεια, έ, τότε είναι πραγματικός ήρωας, “λαμπρό παράδειγμα προς μίμηση”, όπως γράφαμε κάποτε στις εκθέσεις.
Έκανα αυτές τις μελαγχολικές -πλην απόλυτα ρεαλιστικές- σκέψεις, μετά την συζήτηση που είχα μ’ έναν καλό μου φίλο βιβλιολάτρη. Σχολιάζαμε εγκωμιαστικά κάποιες μνημειώδεις εκδόσεις κορυφαίου εκδοτικού οίκου, βραβευμένου το 2010 από την Ακαδημία Αθηνών.
-Άλλοτε δεν θα είχα κανέναν ενδοιασμό ν’ αποκτήσω κάποιες απ’ αυτές τις συλλεκτικές εκδόσεις. Σήμερα το διπλοσκέφτομαι, η προτεραιότητά μου είναι να ζήσω, κατέληξε ο φίλος μου και μου υπενθύμισε το αειθαλές λατινικό ρητό: “primum vivere, deinde philosophare“.
Συμφώνησα απρόθυμα αλλά απόλυτα, μαζί του. Κάποτε -σαν να μου φαίνεται ότι πέρασαν αιώνες από τότε- παρακολουθούσα με μεγάλο ενδιαφέρον τις κριτικές και παρουσιάσεις των νέων βιβλίων. Πού και πού ενέδιδα στον πειρασμό, χάριζα ένα πνευματικό δωράκι στον εαυτό μου. Σήμερα, είναι όλο και πιο σπάνια τέτοια δώρα. Πριν λίγες μέρες, στις 25 Μαΐου -αν θυμάμαι καλά- η Ελλάδα κατέκτησε μια σημαντική διεθνή διάκριση: 430 παραλίες της τιμήθηκαν με την “Γαλάζια Σημαία“, μια επίδοση που την κατέταξε τρίτη παγκοσμίως, ανάμεσα σε 50 διαγωνιζόμενες χώρες. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο πληροφορήθηκα ότι σε σύνολο 3.462 Γαλάζιων Σημαιών που απονεμήθηκαν σ’ όλο τον κόσμο για το 2016, η Ελλάδα απέσπασε τις 430, δηλαδή ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό 12,42%.
Άλλες ευοίωνες εξελίξεις είναι η αναμενόμενη άνοδος του τουρισμού, η μόνιμη υψηλή δημοφιλία των ελληνικών νησιών αλλά και της Αθήνας, που παρά τις χρόνιες παθογένειές της, συγκαταλέγεται ανάμεσα στους πιο ρομαντικούς και επιθυμητούς προορισμούς.
Πώς είναι, λοιπόν, δυνατόν μια τόσο προικισμένη χώρα να μην κατοικείται από ευδαίμονες ανθρώπους; Σπάζω το κεφάλι μου αλλά απάντηση δεν έχω.
Άλλοτε βρίζω τους πολιτικούς- αόριστα ή συγκεκριμένα-, άλλοτε τους ξένους που μας φθονούν για την “ευτυχία μας”, άλλοτε τους συνέλληνες -για πράξεις ή παραλείψεις- κι άλλοτε τον εαυτό μου, για υπερευαισθησία και αδυναμία προσαρμοστικότητας.
Μάλλον φταίνε όλα τα παραπάνω.
Δεν συμφωνείτε;

Καλό και “αισιόδοξο” καλοκαίρι (συγχωρέστε μου το χιούμορ)

SKU: ΤΕΥΧΟΣ-108 Category:

Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΦΑΣΕΩΝ 

Αγαπητοί μου φίλοι,

Τι θεωρείται σήμερα -για τους περισσότερους από εμάς- “ευτυχία” στην Ελλάδα;
Η απάντηση είναι απλή: να μπορεί κάποιος στο τέλος του μήνα να πληρώνει ή -έστω- να διαχειρίζεται τους λογαριασμούς του. Τότε, αυτός ο ευτυχής συνάνθρωπός μας, έχει κάθε δικαίωμα να χαμογελάει και να συγχαίρει τομ εαυτό του. Δεν πήγαν, λοιπόν, επί ματαίω είτε οι μακροχρόνιες σπουδές του είτε οι επαγγελματικές του δραστηριότητες. Επί πλέον -και πολύ σημαντικό- δεν διαψεύστηκαν τα όνειρα και οι φιλοδοξίες των γονιών του. Ο φίλος μας έχει επιτύχει να αυτοσυντηρείται, χωρίς να καταφεύγει στην πενιχρή τους συνταξούλα. Αν, μάλιστα, κατορθώσει να δημιουργήσει και οικογένεια, έ, τότε είναι πραγματικός ήρωας, “λαμπρό παράδειγμα προς μίμηση”, όπως γράφαμε κάποτε στις εκθέσεις.
Έκανα αυτές τις μελαγχολικές -πλην απόλυτα ρεαλιστικές- σκέψεις, μετά την συζήτηση που είχα μ’ έναν καλό μου φίλο βιβλιολάτρη. Σχολιάζαμε εγκωμιαστικά κάποιες μνημειώδεις εκδόσεις κορυφαίου εκδοτικού οίκου, βραβευμένου το 2010 από την Ακαδημία Αθηνών.
-Άλλοτε δεν θα είχα κανέναν ενδοιασμό ν’ αποκτήσω κάποιες απ’ αυτές τις συλλεκτικές εκδόσεις. Σήμερα το διπλοσκέφτομαι, η προτεραιότητά μου είναι να ζήσω, κατέληξε ο φίλος μου και μου υπενθύμισε το αειθαλές λατινικό ρητό: “primum vivere, deinde philosophare“.
Συμφώνησα απρόθυμα αλλά απόλυτα, μαζί του. Κάποτε -σαν να μου φαίνεται ότι πέρασαν αιώνες από τότε- παρακολουθούσα με μεγάλο ενδιαφέρον τις κριτικές και παρουσιάσεις των νέων βιβλίων. Πού και πού ενέδιδα στον πειρασμό, χάριζα ένα πνευματικό δωράκι στον εαυτό μου. Σήμερα, είναι όλο και πιο σπάνια τέτοια δώρα. Πριν λίγες μέρες, στις 25 Μαΐου -αν θυμάμαι καλά- η Ελλάδα κατέκτησε μια σημαντική διεθνή διάκριση: 430 παραλίες της τιμήθηκαν με την “Γαλάζια Σημαία“, μια επίδοση που την κατέταξε τρίτη παγκοσμίως, ανάμεσα σε 50 διαγωνιζόμενες χώρες. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο πληροφορήθηκα ότι σε σύνολο 3.462 Γαλάζιων Σημαιών που απονεμήθηκαν σ’ όλο τον κόσμο για το 2016, η Ελλάδα απέσπασε τις 430, δηλαδή ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό 12,42%.
Άλλες ευοίωνες εξελίξεις είναι η αναμενόμενη άνοδος του τουρισμού, η μόνιμη υψηλή δημοφιλία των ελληνικών νησιών αλλά και της Αθήνας, που παρά τις χρόνιες παθογένειές της, συγκαταλέγεται ανάμεσα στους πιο ρομαντικούς και επιθυμητούς προορισμούς.
Πώς είναι, λοιπόν, δυνατόν μια τόσο προικισμένη χώρα να μην κατοικείται από ευδαίμονες ανθρώπους; Σπάζω το κεφάλι μου αλλά απάντηση δεν έχω.
Άλλοτε βρίζω τους πολιτικούς- αόριστα ή συγκεκριμένα-, άλλοτε τους ξένους που μας φθονούν για την “ευτυχία μας”, άλλοτε τους συνέλληνες -για πράξεις ή παραλείψεις- κι άλλοτε τον εαυτό μου, για υπερευαισθησία και αδυναμία προσαρμοστικότητας.
Μάλλον φταίνε όλα τα παραπάνω.
Δεν συμφωνείτε;

Καλό και “αισιόδοξο” καλοκαίρι (συγχωρέστε μου το χιούμορ)

Θεόφιλος Μπασγιουράκης
Close Καλάθι Αγορών
Close
Close
Categories
Newsletter

Newsletter

Κάνε εγγραφή για να λαμβάνεις τα προγράμματα των εκδρομών μας και δωρεάν τα άρθρα μας για νέους προορισμούς.

Please wait...

Σας ευχαριστούμε για την εγγραφή!