Ιούλιος 2007
Τεύχος 58
Κείμενο: Θεόφιλος Μπασγιουράκης
3,00 € – 3,50 €
«ΔΩΔΕΚΑΜΗΝΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ»
Αγαπητοί μου φίλοι,
Αφού ζήσαμε όλοι «τον μύθο μας στην Ελλάδα», επινοήσαμε εσχάτως έναν νέο στόχο για τον ελληνικό τουρισμό, που διατυμπανίζεται σε κάθε ευκαιρία. Είναι η πολυπόθητη 12μηνη τουριστική περίοδος. Αυτή θεωρείται ως η πανάκεια όλων των προβλημάτων που απορρέουν από την ολιγόμηνη και μάλιστα ανισόρροπη εκμετάλλευση του τουριστικού προϊόντος της χώρας.
Καθόλου δεν διαφωνούμε. Απλά διατυπώνουμε τις σοβαρές μας επιφυλάξεις ως προς την επιτευξιμότητα αυτού του στόχου. Όχι γιατί αμφισβητούμε τις αγαθές προθέσεις της Πολιτείας. Ούτε γιατί στερείται πολλαπλών δυνατοτήτων αυτός ο τόπος.
Αλλά γιατί: Α) Εκτός από ευχολόγια δεν έχουμε δει ένα σφαιρικό και αποτελεσματικό σχέδιο δράσης – έστω και μακρόπνοο – στο οποίο να εμπλέκονται όλοι οι συναρμόδιοι φορείς (Υπουργεία Τουρισμού και Πολιτισμού, ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ., Εθνικής Οικονομίας, Εμπορικής Ναυτιλίας, Τοπικές Αυτοδιοικήσεις).
Β) Οι Έλληνες ιδιώτες που ασχολούνται με τον τουρισμό δεν έχουν στην πλειονότητά τους συνειδητοποιήσει την σοβαρότητα και τις απαιτήσεις του λειτουργήματός τους. Επιπλέον δε, ουδείς αρμόδιος φορέας έχει ποτέ αξιολογήσει τα ουσιαστικά – πέραν των τυπικών – προσόντα, που πρέπει να διαθέτει κάθε ένας που παρέχει υπηρεσίες τουρισμού.
Βλέπουμε λοιπόν αγενείς και ανειλικρινείς συμπεριφορές, υπηρεσίες αδικαιολόγητα ακριβές σε σχέση με την ποιότητά τους, επεμβάσεις και ρυπάνσεις του φυσικού περιβάλλοντος, απουσία αρχιτεκτονικής ταυτότητας σε κάθε μικρή ή μεγάλη πόλη της Ελλάδας. Αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν ταπεινά και άσημα χωριά σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, να προσελκύουν όλο το χρόνο τουρισμό. Μήπως γιατί έχουν καθαρότερες θάλασσες; Ή πιο αξιόλογα μνημεία του παρελθόντος; Ή μήπως φυσικό περιβάλλον ωραιότερο και ταπεινότερο; Δεν συντρέχει κανείς απ’ αυτούς τους λόγους. Απλά εκείνοι οι άνθρωποι προσφέρουν ό,τι έχει να δώσει ο τόπος τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο: χαμόγελο, ευγένεια, καθαριότητα, πρακτικότητα, τις μίνιμουμ δηλαδή απαιτήσεις ενός πολιτισμένου και σύγχρονου επισκέπτη.
Όπως βλέπετε, δεν αναφέρομαι στους διάσημους ευρωπαϊκούς προορισμούς, που έτσι κι αλλιώς έχουν όλο το χρόνο τουρισμό, αλλά σε μικρά και άγνωστα χωριά. Που διαθέτουν όμως μια πεντακάθαρη ταβερνούλα με γεύσεις τοπικές, ένα μπαράκι με πολιτισμένο περιβάλλον, σπίτια με τις παραδοσιακές αρχιτεκτονικές γραμμές του τόπου, πάρκα, πλατείες και δρόμους καθαρούς. Και, πάνω απ’ όλα, πρόθυμη εξυπηρέτηση και ευγενική συμπεριφορά.
Σ’ αυτά που αναφέρω, μπορείτε να κάνετε μερικές συγκρίσεις με την ελληνική πραγματικότητα, αντλώντας από τις προσωπικές σας εμπειρίες. Τότε – ίσως – αναρωτηθείτε, για ποιο λόγο – εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων – να επισκεφθεί κάποιος ξένος μια πόλη ή ένα ελληνικό χωριό και μάλιστα σ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου.
Αγαπητοί μου φίλοι,
Το έχω επαναλάβει πολλές φορές κινδυνεύοντας να γίνω κουραστικός. Αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία, ως άτομα, αν δεν ανεβάσουμε κατακόρυφα και σ’ όλες τις εκφάνσεις το πολιτισμικό μας επίπεδο, οι προσδοκίες μας για 12μηνο τουρισμό θα παραμείνουν απλά ευχολόγια, χωρίς αντίκρισμα.
Οι συνεργάτες μου κι εγώ σας ευχόμαστε ένα ευχάριστο καλοκαίρι, μακρυά από δυσάρεστες εμπειρίες τόπων και ανθρώπων.