Ιανουάριος 2007
Τεύχος 55
Κείμενο: Θεόφιλος Μπασγιουράκης
3,00 € – 3,50 €
ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ
Αγαπητοί μου φίλοι,
Όταν διεξάγεται ένα Διεθνές Συμπόσιο με θέμα τον Πολιτιστικό Τουρισμό,
Όταν εισηγητές είναι κορυφαίοι Έλληνες και ξένοι επιστήμονες, ειδικοί σε θέματα πολιτισμού και τουρισμού,
Όταν η διοργάνωση τελεί υπό την αιγίδα της HELEXPO και του Αλεξάνδρειου ΤΕΙ Θεσσαλονίκης στα πλαίσια της 22ης PHILOXENIA,
ΤΟΤΕ, θα περίμενε κανείς την αυτονόητη συμμετοχή των Υπουργών Τουρισμού και Πολιτισμού, των στελεχών των υπουργείων τους, των αρχόντων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των υπευθύνων του τουρισμού κάθε νομού. Το επίπεδο των εισηγήσεων ήταν τόσο υψηλό και σφαιρικό, που δεν διέφερε από ένα συμπυκνωμένο σεμινάριο βασισμένο στη γνώση και εμπειρία κορυφαίων ειδικών σε θέματα πολιτιστικού τουρισμού. Δυστυχώς απουσίαζαν, αυτοί ακριβώς που όφειλαν να είναι παρόντες. Όσοι δηλαδή δίνουν κατευθύνσεις και χάραζαν πολιτικές στον καθορισμό και την διαμόρφωση του profil του τουριστικού προϊόντος της χώρας. Είναι οι άνθρωποι, που με τις πράξεις ή παραλείψεις τους, μπορούν μεσο-μακροπρόθεσμα να επηρεάσουν, τόσο την εικόνα της χώρας μας προς τα έξω, όσο και το επίπεδο των προσδοκωμένων επισκεπτών.
Το γεγονός της απουσίας τους δεν με εξέπληξε καθόλου. Τολμώ να πω, ότι θα με εξέπληττε το αντίθετο. Για κάποιους είναι πολύ βαρετό και κουραστικό να ακούν πράγματα που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να εφαρμόσουν. Η έννοια του πολιτιστικού τουρισμού – γενικά του πολιτισμού – πρέπει να βασίζεται σε ήδη υπάρχουσα παιδεία. Δεν διδάσκεται ούτε επιβάλλεται. Για να μεταβάλει προσανατολισμούς το τουριστικό προϊόν της χώρας απαιτείται όραμα, πάθος, συνέπεια και πυγμή. Προς πάσα κατεύθυνση. Αλλιώς θα εξακολουθήσουμε να περιοριζόμαστε σε μερικά εκατομμύρια θερινών τουριστών και σε μερικές χιλιάδες πραγματικών ταξιδευτών. Γι’ αυτούς τους τελευταίους – τους υψηλού επιπέδου και απαιτήσεων επισκέπτες – ελάχιστα κάνει η Ελληνική πολιτεία και εξίσου λίγα οι εμπλεκόμενοι με τον τουρισμό επιχειρηματίες και φορείς.
Εκθείαζα στο προηγούμενό μου σημείωμα – μεταξύ των άλλων – την πολιτιστική πορεία της πόλης της Ξάνθης. Με τις πολλαπλές εκδηλώσεις όλο το χρόνο και με τα πάμπολλα ιδρύματα και οργανισμούς πολιτισμού, η πόλη αυτή προάγει με θαυμαστό τρόπο την έννοια του πολιτιστικού και – συνακόλουθα – του γενικότερου τουρισμού. Νωρίτερα βέβαια έδωσε επιτυχείς εξετάσεις. Έστω και μετά από περιπέτειες κατόρθωσε σε μεγάλο βαθμό να διασώσει την παραδοσιακή της κληρονομιά. Μα μήπως δεν θα μπορούσε να κάνει το ίδιο και η Γουμένισσα; Ξεπερνούν τα 100, όσα οικοδομήματα έχουν χαρακτηρισθεί διατηρητέα σ’ αυτή τη μικρή πόλη. Τα περισσότερα μπορεί να μην συγκρίνονται με τα – επιβλητικών διαστάσεων και πολυτέλειας – αρχοντικά της Ξάνθης, διαθέτουν όμως όλα εξαίρετα αρχιτεκτονική χαρακτηριστικά, που μας μεταφέρουν σε μιαν άλλη εποχή. Η διάσωση και εμπνευσμένη αξιοποίησή τους θα ήταν – κατά τη γνώμη μου – το σημαντικότερο γεγονός στη νεότερη ιστορία της πόλης. Κι επειδή χωρίς αγώνα καμιά νίκη δεν κερδίζεται, ας ενώσουν τις δυνάμεις τους Νομαρχία, Δήμος, Σύλλογοι και ιδιώτες και ας απαιτήσουν από την πολιτεία να μεριμνήσει για τον τόπο τους.
Οι συνεργάτες μου κι εγώ σας ευχόμαστε υγεία και χαρά.