Φθινόπωρο 2018
Τεύχος 117
Κείμενο: Θεόφιλος Μπασγιουράκης
Άρθρα
- Λαύριο…βγαλμένο από τα έγκατα της Γης
- Περιήγηση στις παραλίες Σαρωνικού: Παλαιά Φώκαια – Ανάβυσσος – Σαρωνίδα – Λαγονήσι
- Γνωρίζοντας το Μαρμάρι Ευβοίας
- Τζουμέρκα: Θεοδώριανα – Μελισσουργοί
- Ρέμα Μαρκς: Ένας κρυφός παράδεισος
- Μονοπάτι Βίδρας: Η μαγική στράτα του Άραχθου ποταμού
- Rafting στον Νέστo, μια εμπειρία μοναδική
- Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης «Θεόδωρος Παπαγιάννης»
3,00 € – 3,50 €
Δεν έχουμε δικαίωμα να ξεχνάμε
Αγαπητοί μου φίλοι,
Την Κυριακή, στις 6 Ιουλίου του 1997, το περιαστικό δάσος Θεσσαλονίκης, το πασίγνωστο και κοσμαγάπητο Σέιχ Σου, έπαψε να είναι όπως το ξέραμε και το χαιρόμασταν τόσες δεκαετίες πριν. Έχασε – μετά από εμπρησμό – το 55% περίπου της συνολικής έκτασής του, κάτι παραπάνω από 15.000 στρέμματα δηλαδή.
10 χρόνια μετά, το μοιραίο καλοκαίρι του 2007, αναρίθμητες φωτιές σ΄ όλη την Ελλάδα και κυρίως στην Πελοπόννησο, προκάλεσαν τις χειρότερες καταστροφές φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος και απώλειας ανθρώπινων ζωών στην νεότερη ιστορία της χώρας. Κάηκαν πάνω από 60 άνθρωποι, 147 χωριά και πάνω από 2,5 εκατομμύρια στρέμματα δασικών και καλλιεργημένων εκτάσεων.
Θα περίμενε κανείς ότι η υπεύθυνη Πολιτεία, αξιολογώντας τις φοβερές αυτές εμπειρίες, θα γινόταν προνοητικότερη και σοφότερη στο μέλλον. Δυστυχώς, οι προσδοκίες αυτές διαψεύστηκαν τα κατοπινά χρόνια, με αποκορύφωμα την 23η Ιουλίου του 2018. Τότε που, στα – γεμάτα με αυθαίρετα κτίσματα – πευκοδάση της Ανατολικής Αττικής, 98 συνάνθρωποί μας παγιδεύτηκαν και έχασαν με τον τραγικότερο, τον πιο αγωνιώδη τρόπο τη ζωή τους.
Γράφαμε το 1997 στο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ (τεύχος 6, Σεπτ. 1997) «… Σύμφωνα με την πρόταση του περιοδικού μας, αξιολογούνται αρχικά οι δασικές εκτάσεις της χώρας, ανάλογα με τον βαθμό επικινδυνότητας που παρουσιάζουν και η φύλαξή τους ανατίθεται για το κρίσιμο διάστημα κάθε χρόνου στο Στράτευμα. Οι περιπολίες ασκούνται σε 24ωρη βάση με σχέδιο άκρως απόρρητο. Έτσι, ποτέ κανείς δεν θα μπορεί να ξέρει ή να προβλέψει την πιθανότητα συνάντησής του με πάνοπλους στρατιώτες, που θα έχουν αυξημένες αρμοδιότητες. Γιατί, δυστυχώς, οι εμπρηστές του δασικού μας πλούτου έχουν εξελιχθεί σ΄έναν φοβερό και ύπουλο εχθρό της χώρας και σαν τέτοιοι πρέπει ν΄αντιμετωπισθούν».
Εξ’ άλλου, στο τεύχος 60 (ΝΟΕ – ΔΕΚ 2007) επισημαίναμε: «Θα το επαναλάβουμε για άλλη μια φορά, κινδυνεύοντας να γίνουμε βαρετοί: μόνον μια εθνικής κλίμακας πολιτική πρόληψης μπορεί να επιτύχει, όχι την πλήρη εξάλειψη αλλά την ελαχιστοποίηση των συνεπειών από τη δράση της φωτιάς. Ο τρόπος, κατά την πάγια άποψή μας, παραμένει ένας και μοναδικός. Η αποφασιστική εμπλοκή των Ενόπλων Δυνάμεων με 24ωρες περιπολίες, τουλάχιστον για το κρίσιμο διάστημα από τα τέλη Απριλίου ως τα τέλη Σεπτεμβρίου».
Φευ, ουδέποτε οι καθ΄ύλην αρμόδιοι ασχολήθηκαν – έστω και θεωρητικά – με την πιθανότητα υιοθέτησης ενός τέτοιου – σωτήριου κατά την άποψή μας – μέτρου. Γι΄αυτό κι εξακολουθούν να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα πάνω από καμένες εκτάσεις γης και σωρούς νεκρών.
Αγαπητοί μου φίλοι
Αν ήμουν Πρωθυπουργός στην φετινή Δ.Ε.Θ., πριν από οποιαδήποτε εξαγγελία, θα ζητούσα μια – έστω και ετεροχρονισμένη – ειλικρινή και ταπεινή συγνώμη από το σύνολο του Ελληνικού λαού. Θα ήταν η ελάχιστη οφειλή μου, στη μνήμη των 98 αδικοχαμένων συνανθρώπων μας.
Σας εύχομαι καλό κουράγιο για τον επερχόμενο «Χειμώνα».