home Περιοδικό Άνοιξη 2020
View Product Information

Η διττή πρόκληση της Ελλάδας

Αγαπητοί μου φίλοι ,

“Πάνω που αρχίσαμε να αναπνέουμε μ’ ανακούφιση, μετά τα δεινά της πολύχρονης κακοδαιμονίας μας, καινούργια σύννεφα, πολύ πιο βαριά, άρχισαν να συσσωρεύονται πάνω απ’ τα κεφάλια μας: από τη μια ένας απρόσμενος και θανατηφόρος ιός και από την άλλη μια εκρηκτική επιθετικότητα και οργανωμένη προσπάθεια παραβίασης των συνόρων του Έβρου.
Έτσι, σε διάστημα λίγων μόλις ημερών, η καθημερινότητα και – συνολικά – η ζωή μας βρέθηκαν στο έλεος δύο αναπάντεχων και ασύμμετρων απειλών
Με αυτές τις φράσεις ξεκινούσα να γράφω, στις πρώτες μέρες του Μαρτίου, το «Σημείωμα του Εκδότη». Τότε, ακόμη, τα κρούσματα του ιού ήταν ελάχιστα στην χώρα μας και ο θάνατος δεν είχε περάσει τα σύνορα της Ελλάδας. Αντίθετα, πιο ευάλωτα έμοιαζαν να ‘ναι τα σύνορά μας στον Έβρο. Παρακολουθούσαμε άναυδοι και τελείως οργισμένοι κάθε βράδυ στις τηλεοράσεις μας εικόνες πρωτόγνωρης προκλητικότητας, προσφύγων-μεταναστών και –κυρίως- τούρκων υποκινητών. Εικόνες που έθεταν σε δοκιμασία την ανεκτικότητα και υπομονή μας και, επιπλέον, αμφισβητούσαν ευθέως την ικανότητά μας να υπερασπιστούμε τα σύνορά μας.
Έχοντας υπηρετήσει την μισή σχεδόν στρατιωτική μου θητεία -14 μήνες από τους 29 συνολικά- ως επικεφαλής Ειδικού Τμήματος Ασφαλείας Συνόρων, ένιωσα ξαφνικά να πισωγυρίζει ο χρόνος, να με ωθεί με ακατανίκητη δύναμη –όπως τότε- στην πρώτη γραμμή των συνόρων. Η σκέψη κι η καρδιά μου ήταν πια «σ’ εκείνους όπου στη ζωή τους όρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες»
-Τι θα ‘λεγες για ένα ταξιδάκι στου Έβρο; ρωτάω στο τηλέφωνο τον φίλο μου Κυριάκο.
-Έφτασα, φωνάζει ο φίλος μου και ξεκινάει με χίλια από τον Βόλο.
Το επόμενο πρωί παίρνουμε τη μεγάλη δημοσιά για τον Έβρο. Εκεί, προσπαθούμε να φτάσουμε ως τα συρματοπλέγματα, ν’ αντικρύσουμε κατάματα όλους αυτούς, που θεωρούν αναφαίρετο δικαίωμά τους να παραβιάσουν την εθνική μας οντότητα, να ποδοπατήσουν την περηφάνεια και την τιμή μας.
Στρατός και αστυνομία μας αποτρέπουν ευγενικά να βρεθούμε ανάμεσα στον πετροπόλεμο και στα δακρυγόνα. Δεν τους αδικούμε. Έκαστος εφ’ ω ετάχθη.
Στο Σουφλί συναντάμε τους παλιούς μας φίλους, με τους οποίους έχουμε μοιραστεί , σε καιρούς αλλοτινούς, στιγμές ανέμελες και ειρηνικές. Ούτε και με τις σημερινές συνθήκες έντασης δείχνουν οι φίλοι μας να έχουν επηρεασθεί. Αστειεύονται και απολαμβάνουν το γλυκανισάτο, εβρήτικο τσιπουράκι τους.
-Και δεν φοβάστε με όσα γίνονται στην αυλή σας;
Ε, μετά από τόσα χρόνια, έχουμε πια συνηθίσει τους λεονταρισμούς των γειτόνων.
Αυτή την απάντηση δίνουν οι ακρίτες του Έβρου. Που παραδίδουν σε όλους εμάς μαθήματα αυτοσυγκράτησης και ψυχραιμίας. Την ίδια υπευθυνότητα και ψυχραιμία, άλλωστε, που δείχνουν όλοι οι Έλληνες απέναντι στην δεύτερη –και πολύ μεγαλύτερη- ασύμμετρη απειλή, τον θανατηφόρο ιό. Ας τον κρατήσουμε όσο γίνεται περισσότερο μακρυά μας.

Οι συνεργάτες μου κι εγώ σας ευχόμαστε Ειρηνικό Πάσχα, Καλή Υγεία και αδάμαστη Ψυχική Αντοχή.

SKU: ΤΕΥΧΟΣ-123 Category:

Η διττή πρόκληση της Ελλάδας

Αγαπητοί μου φίλοι ,

“Πάνω που αρχίσαμε να αναπνέουμε μ’ ανακούφιση, μετά τα δεινά της πολύχρονης κακοδαιμονίας μας, καινούργια σύννεφα, πολύ πιο βαριά, άρχισαν να συσσωρεύονται πάνω απ’ τα κεφάλια μας: από τη μια ένας απρόσμενος και θανατηφόρος ιός και από την άλλη μια εκρηκτική επιθετικότητα και οργανωμένη προσπάθεια παραβίασης των συνόρων του Έβρου.
Έτσι, σε διάστημα λίγων μόλις ημερών, η καθημερινότητα και – συνολικά – η ζωή μας βρέθηκαν στο έλεος δύο αναπάντεχων και ασύμμετρων απειλών
Με αυτές τις φράσεις ξεκινούσα να γράφω, στις πρώτες μέρες του Μαρτίου, το «Σημείωμα του Εκδότη». Τότε, ακόμη, τα κρούσματα του ιού ήταν ελάχιστα στην χώρα μας και ο θάνατος δεν είχε περάσει τα σύνορα της Ελλάδας. Αντίθετα, πιο ευάλωτα έμοιαζαν να ‘ναι τα σύνορά μας στον Έβρο. Παρακολουθούσαμε άναυδοι και τελείως οργισμένοι κάθε βράδυ στις τηλεοράσεις μας εικόνες πρωτόγνωρης προκλητικότητας, προσφύγων-μεταναστών και –κυρίως- τούρκων υποκινητών. Εικόνες που έθεταν σε δοκιμασία την ανεκτικότητα και υπομονή μας και, επιπλέον, αμφισβητούσαν ευθέως την ικανότητά μας να υπερασπιστούμε τα σύνορά μας.
Έχοντας υπηρετήσει την μισή σχεδόν στρατιωτική μου θητεία -14 μήνες από τους 29 συνολικά- ως επικεφαλής Ειδικού Τμήματος Ασφαλείας Συνόρων, ένιωσα ξαφνικά να πισωγυρίζει ο χρόνος, να με ωθεί με ακατανίκητη δύναμη –όπως τότε- στην πρώτη γραμμή των συνόρων. Η σκέψη κι η καρδιά μου ήταν πια «σ’ εκείνους όπου στη ζωή τους όρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες»
-Τι θα ‘λεγες για ένα ταξιδάκι στου Έβρο; ρωτάω στο τηλέφωνο τον φίλο μου Κυριάκο.
-Έφτασα, φωνάζει ο φίλος μου και ξεκινάει με χίλια από τον Βόλο.
Το επόμενο πρωί παίρνουμε τη μεγάλη δημοσιά για τον Έβρο. Εκεί, προσπαθούμε να φτάσουμε ως τα συρματοπλέγματα, ν’ αντικρύσουμε κατάματα όλους αυτούς, που θεωρούν αναφαίρετο δικαίωμά τους να παραβιάσουν την εθνική μας οντότητα, να ποδοπατήσουν την περηφάνεια και την τιμή μας.
Στρατός και αστυνομία μας αποτρέπουν ευγενικά να βρεθούμε ανάμεσα στον πετροπόλεμο και στα δακρυγόνα. Δεν τους αδικούμε. Έκαστος εφ’ ω ετάχθη.
Στο Σουφλί συναντάμε τους παλιούς μας φίλους, με τους οποίους έχουμε μοιραστεί , σε καιρούς αλλοτινούς, στιγμές ανέμελες και ειρηνικές. Ούτε και με τις σημερινές συνθήκες έντασης δείχνουν οι φίλοι μας να έχουν επηρεασθεί. Αστειεύονται και απολαμβάνουν το γλυκανισάτο, εβρήτικο τσιπουράκι τους.
-Και δεν φοβάστε με όσα γίνονται στην αυλή σας;
Ε, μετά από τόσα χρόνια, έχουμε πια συνηθίσει τους λεονταρισμούς των γειτόνων.
Αυτή την απάντηση δίνουν οι ακρίτες του Έβρου. Που παραδίδουν σε όλους εμάς μαθήματα αυτοσυγκράτησης και ψυχραιμίας. Την ίδια υπευθυνότητα και ψυχραιμία, άλλωστε, που δείχνουν όλοι οι Έλληνες απέναντι στην δεύτερη –και πολύ μεγαλύτερη- ασύμμετρη απειλή, τον θανατηφόρο ιό. Ας τον κρατήσουμε όσο γίνεται περισσότερο μακρυά μας.

Οι συνεργάτες μου κι εγώ σας ευχόμαστε Ειρηνικό Πάσχα, Καλή Υγεία και αδάμαστη Ψυχική Αντοχή.

Θεόφιλος Μπασγιουράκης
Close Καλάθι Αγορών
Close
Close
Categories
Newsletter

Newsletter

Κάνε εγγραφή για να λαμβάνεις τα προγράμματα των εκδρομών μας και δωρεάν τα άρθρα μας για νέους προορισμούς.

Please wait...

Σας ευχαριστούμε για την εγγραφή!