home Άρθρα Πρασονήσι Ρόδου: Το βασίλειο του Αιόλου
Πρασονήσι Ρόδου: Το βασίλειο του Αιόλου

Στο άκουσμα του ονόματος “Πρασονήσι”, το πρώτο που έρχεται στο μυαλό είναι κάποιο νησί. Όπως, για παράδειγμα, το “Αγαθονήσι” ή το “Φαρμακονήσι”. Κάποτε, βέβαια, και το Πρασονήσι ήταν νησί. Και λέμε “κάποτε”, γιατί απλά, σήμερα, αποφάσισε να μην είναι.

Κείμενο: Θεόφιλος Μπασγιουράκης
Φωτογραφίες: Άννα Καλαϊτζή
Πρασονήσι Ρόδου: Το βασίλειο του Αιόλου
Κατηγορίες: Περιήγηση
Προορισμοί: ΝΗΣΙΑ ΑΙΓΑΙΟΥ, Ρόδος

Στο άκουσμα του ονόματος “Πρασονήσι“, το πρώτο που έρχεται στο μυαλό είναι κάποιο νησί. Όπως, για παράδειγμα, το “Αγαθονήσι” ή το “Φαρμακονήσι“. Κάποτε, βέβαια, και το Πρασονήσι ήταν νησί. Και λέμε “κάποτε“, γιατί απλά, σήμερα, αποφάσισε να μην είναι.

Πώς γίνεται, όμως, να είναι δισυπόστατος ένας τόπος; Και να είναι, άλλοτε νησί κι άλλοτε στεριά; Οι φίλοι μας ήταν απόλυτα κατηγορηματικοί.

Φυσικά και είναι νησί το Πρασονήσι. Όταν το καλοκαίρι του 2000 επισκεφθήκαμε τη Ρόδο το αντικρύσαμε μέσα στη φουρτουνιασμένη θάλασσα, ακριβώς απέναντί μας. Να και μια φωτογραφία. Δυστυχώς είναι θολή.

Ωστόσο, εξίσου κατηγορηματικός ήμουν κι εγώ.

Να ένας χάρτης της Ρόδου, έκδοσης του 2011, πολύ λεπτομερής. Όπως διαπιστώνουμε, το Πρασονήσι είναι ενωμένο με το νότιο άκρο της Ρόδου, με μια πολύ χαρακτηριστική, στενή γλώσσα στεριάς.

Οι “οβιδιακές” βέβαια, μεταμορφώσεις του Πρασονησιού είναι πολύ πιο συχνές. Σύμφωνα με μαρτυρίες των ντόπιων, μόλις την περσινή χρόνια, το 2014, ένα μεγάλο τμήμα της αμμουδερής γλώσσας ήταν καλυμμένο από νερό, μεταμορφώνοντας το Πρασονήσι σε αυθεντικό νησί. Που, όμως, μη αντέχοντας μάλλον τη μοναξιά του, αποφάσισε να ενσωματωθεί και πάλι στον μητρικό κορμό. Έτσι εμφανίστηκε απέναντί μας στα μέσα Απριλίου του 2015 το Πρασονήσι, σαν μια χαμηλού ύψους χερσόνησος, ως προέκταση της Ροδιακής στεριάς.

ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΑΣΟΝΗΣΙ

Η άνοιξη στη Ρόδο, όπως και σε κάθε ελληνικό νησί, είναι πολύ ελκυστική. Με αναρίθμητα λουλούδια, ιδανικές θερμοκρασίες, ελάχιστο τουρισμό και συνωστισμό. Είναι η εποχή των φυσιολατρών, των πεζοπόρων, των αυθεντικών περιηγητών.

Μετά την γοητευτική περιπλάνηση στα Μεσαιωνικά Κάστρα της Ρόδου και την γνωριμία με την διάσημη Λίνδο, κατευθυνόμαστε στα νότια του νησιού. Μια άλλη Ρόδος, πολύ διαφορετική, ξεδιπλώνεται μπροστά μας. Με παραλίες απέραντες, ερημικές, στρωμένες με λεπτό βοτσαλάκι ή αμμουδιά και με διαυγή, βαθυγάλαζα νερά. Με οικισμούς αραιούς και λιγοστούς, και υποτυπώδη ή ανύπαρκτη τουριστική υποδομή. Ιδιαίτερα μετά το Γεννάδι, έχουμε την αίσθηση, ότι δεν βρισκόμαστε στην κοσμοβριθή και κοσμοπολίτικη Ρόδο, αλλά σε κάποιο άλλο, αραιοκατοικημένο και ελάχιστα αξιοποιημένο νησί. Είναι μια εικόνα, όπου πρωταγωνιστής είναι το ήπιο φυσικό περιβάλλον και οι πεδινές εκτάσεις που, καταλήγουν σε αχανή, γραμμική ακτογραμμή.

Ο μακρύς, παραθαλάσσιος δρόμος, στρέφει κάποια στιγμή δυτικά, προς το εσωτερικό. 10 περίπου χιλιόμετρα μετά συναντάμε την Κατταβιά, τον νοτιότερο και πιο μοναχικό, κατοικημένο οικισμό του νησιού. 8 χιλιόμετρα νότια της Κατταβιάς βρίσκεται το Πρασονήσι, ο τελικός μας προορισμός. Για να φτάσουμε ως εκεί διασχίζουμε επίπεδες εκτάσεις, συναντάμε παράδρομους με ξωκκλήσια, χαμηλή βλάστηση με σχοίνα,  κυπαρίσσια αλλά και πανέμορφα κεδροκυπάρισσα, σε εδάφη αμμουδερά. Στο τοπίο κυριαρχούν οι απαλές λοφοπλαγιές. Οι υψηλότερες εξάρσεις εδάφους, που μόλις ξεπερνούν τα 200 μέτρα είναι η Βίγλα, η Σταυρωτή και το Όρος, ακριβώς πάνω απ΄ την ακτή. Στους δυτικούς πρόποδες του Όρους, σε μια τελευταία στροφή του δρόμου αποκαλύπτεται, τελείως απρόσμενα, η εικόνα του Πρασονησιού. Μια θεαματική, αμμουδερή γλώσσα στεριάς, το συνδέει με τον κορμό της Ρόδου και του αφαιρεί – άγνωστο για πόσο χρονικό διάστημα – την ιδιότητα του νησιού. Καλώς ορίσαμε, λοιπόν, στην Χερσόνησο του Πρασονησιού.

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟΥ

Κατηφορίζοντας δυο στροφές φτάνουμε σε μισό λεπτό στο επίπεδο της θάλασσας, στην βάση της αμμουδερής γλώσσας, που στενεύει προοδευτικά και προεκτείνεται ως το Πρασονήσι. Ενοικιαζόμενα δωματία, μερικές ταβέρνες, super market και καφέ αποτελούν τον εποχικό, παραθεριστικό οικισμό του Πρασονησιού. Η κίνηση στα μέσα Απριλίου είναι υποτυπώδης, κάποιες επιχειρήσεις παραμένουν κλειστές, δεν έχουν αφυπνιστεί ακόμη από τον μακρύ λήθαργο του χειμώνα. Ελάχιστοι είναι και οι ξένοι επισκέπτες, τα αυτοκίνητα δεν ξεπερνούν μονοψήφιο αριθμό.

Αφήνουμε το δικό μας στη σκιά  μεγάλου αρμυρικιού, μπροστά στην καφετέρια – ταβέρνα “Lighthouse“. Πριν ξεκινήσουμε την πορεία για Πρασονήσι, πίνουμε ένα καφεδάκι και γνωρίζουμε τον Σέργιο Γιαννά και την κόρη του Ασημενή. Ήταν η πρώτη οικογένεια που οραματίστηκε την δυναμική του τόπου και δημιούργησε με σκληρή προσωπική δουλειά τούτο το μαγαζί. Ήταν το μακρινό 1987  και δεν υπήρχε τότε ούτε δρόμος, ούτε ρεύμα, ούτε νερό. Εκείνοι οι σκληροτράχηλοι πρωτοπόροι άντεξαν στις αντιξοότητες και στο χρόνο. Στην πορεία δικαιώθηκαν, προσέλκυσαν κι άλλους μιμητές, που σιγά – σιγά συγκρότησαν το οικιστικό σύνολο του Πρασονησιού.

Η γλώσσα στεριάς παρεμβάλλεται ανάμεσα σε δύο, όμοιους σχεδόν όρμους, με προσανατολισμό Δ – ΒΔ ο ένας και Ν – ΝΑ ο άλλος. Η έκταση είναι τελείως επίπεδη, στρωμένη με άμμο, που σε μεγάλα τμήματα υποχωρεί στα βήματά μας. Στο φαρδύτερο σημείο το πλάτος πλησιάζει τα 300 μέτρα, ενώ στο στενότερο, στην αρχή της χερσονήσου, μόλις ξεπερνάει τα 100.

Σ’ ένα 10λεπτο διασχίζουμε τα 700 περίπου μέτρα ως την βάση της χερσονήσου. Εδώ ανηφορίζει ένας κακοτράχαλος δρόμος, ανάμεσα σε κεδροκυπάρισσα κα θυμάρια, σπιθαμιαίους θάμνους σχοίνων και κουμαριάς. Όσο ανεβαίνουμε στην πλαγιά, η εικόνα των δυο όρμων με την γλώσσα ανάμεσά τους γίνεται όλο και πιο πανοραμική.

25‘ μετά την αναχώρησή μας φτάνουμε στην κορυφή του λόφου, σε υψόμετρο 79 μέτρων. Εδώ ο αέρας, αιφνίδια, δυναμώνει. Ο πετρώδης, γυμνός λόφος, είναι κατάσπαρτος με εκατοντάδες κούκους, αυτούς τους μικρούς αναμνηστικούς λιθοσωρούς, που με τόση φροντίδα στήνουν, κόντρα στους ανέμους, οι επισκέπτες. Συνειρμικά έρχεται στο νου, τηρουμένων των αναλογιών, το αντίστοιχο μεγαλειώδες και ανεμόδαρτο οροπέδιο στο θρυλικό “Βόρειο Ακρωτήριο” της Νορβηγίας, 30 ακριβώς χρόνια πριν.

Χαμηλώνει ο δρόμος και στη συνέχεια ανηφορίζει προς την αντικρινή, ισοϋψή σχεδόν κορυφή. Λίγο ψηλότερα, αριστερά, υπάρχει ένα ημιτελές  κτίσμα και απέναντί μας, στα Ν-ΝΔ, αντικρίζουμε το περίγραμμα του Φάρου. Πίσω του, ως την άκρη του ορίζοντα, η απεραντοσύνη του πελάγους. Ερημιά ! Το μόνο ίχνος ζωής είναι μια μοναχική βάρκα, που ψαρεύει στ’ ανοιχτά.

1 ώρα μετά την αναχώρησή μας, με κάποιες ενδιάμεσες μικροστάσεις, φτάνουμε στον Φάρο. Είναι κυλινδρικός, με τοιχοποιία εξαφανισμένη κάτω από χοντρό στρώμα σοβά. Είναι χτισμένος στην κορυφή μιας απόκρημνης πλαγιάς. Χαμηλά, στα βράχια, σκάζουν τα κύματα του γαρμπή. Στ’ ανοιχτά, δεν έχει πρόβλημα η βαρκούλα, αρμενίζει απαλά με πρύμα τον καιρό.

Ξεκουραζόμαστε για λίγο πάνω στις πλάκες, στη βάση του φάρου. Είναι πολύ όμορφο το συναίσθημα, ν’ αγναντεύουμε το πέλαγος από το νοτιότερο άκρο της Ρόδου.

Ο Γιάννης Σκουλάς, στο μνημειώδες λεύκωμά του “ΦΑΡΟΙ, ΠΕΤΡΑ ΚΑΙ ΦΩΣ” γράφει για τον Φάρο στο Πρασσονήσι: “Πρασσονήσι Ρόδου: 1890, ύψος πύργου 14μ., εστιακό ύψος (από την επιφάνεια της θάλασσας) 65 μ. Κατασκευάστηκε από την Γαλλική Εταιρεία των Οθωμανικών Φάρων και εντάχθηκε στο ελληνικό φαρικό δίκτυο το 1947 με την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων .”

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι πληροφορίες και παρατηρήσεις του Σκουλά για την περιοχή: “Στο Πρασονήσι πηγαίνει κανείς μέσω Κατταβιάς, από ένα χωματόδρομο, μήκους επτά χιλιομέτρων, μέσα από ρηχά νερά. Εάν όμως έχει φουρτούνα η δίοδος είναι αδύνατη. Η φωτογράφιση έγινε πριν την ανακαίνιση του φάρου, το 1996“.

Απομεσήμερο πια, ξεκινάμε την επιστροφή. Χωρίς στάσεις και με ζωηρό βηματισμό, χρειαζόμαστε μόλις 37′.  Είμαστε σχεδόν μόνοι στο μαγαζί. Μια ομελέττα, μια σαλάτα κι αποχαιρετάμε το Πρασονήσι, χωρίς ν’ αξιωθούμε να δούμε τα θαλάσσια σπορ wind surfing και kite surfing για τα οποία είναι παγκοσμίως διάσημος ο τόπος. Ίσως κάποια άλλη φορά, σε μήνα καλοκαιριού.

ΠΡΑΣΟΝΗΣΙ

ΕΙΚΟΝΑ ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ

Ένα εξαιρετικό κείμενο του καθηγητή  Ευθύμιου Λέκκα (1)  έφτασε στα γραφεία μας μετά την επιστροφή απ΄το Πρασονήσι. Το παρουσιάζουμε αυτούσιο, όχι μόνον για την επιστημονική αξία και την γλαφυρότητα της γραφής αλλά και γιατί είναι απόλυτα κατατοπιστικό για τις συνεχείς μεταμορφώσεις στο Πρασονήσι.

Ρόδος – το νησί που περιστρέφεται

του Ευθύμιου Λέκκα

καθηγητή Δυναμικής Τεκτονικής Εφαρμοσμένης

Γεωλογίας Πανεπιστήμιου Αθηνών

 

“Η Ρόδος είναι ένα καράβι στο πέλαγος που ταξιδεύει στο χρόνο γράφοντας ιστορία. Μόνο που αυτό το ταξίδι γίνεται μονόπαντα, όχι από το βάρος των τουριστών αλλά από τις τεράστιες γεωλογικές δυνάμεις που το ανυψώνουν από τη μια πλευρά, γράφοντας στα βράχια ανεξίτηλες γραμμές, αποτυπώνοντας μια άλλη ιστορία. Αυτή που μόλις τώρα ξετυλίγεται μπροστά μας.

Είναι μια πιο παλιά και, ίσως για ορισμένους πιο ενδιαφέρουσα, ιστορία, που εξελίσσεται αρκετές δεκάδες εκατομμύρια χρόνια πριν και θα συνεχιστεί στο διηνεκές. Η ιστορία της γεωλογικής εξέλιξής της είναι από τις πιο πολύπλοκες σε όλο τον ελληνικό χώρο. Ουσιαστικά αποτελεί μια μικρογραφία του ελλαδικού χώρου στην οποία μπορεί κάποιος να παρατηρήσει πετρώματα και γεωλογικές ενότητες που αναπτύσσονται σε όλο τον υπόλοιπο ηπειρωτικό και νησιωτικό ελληνικό χώρο. Η Πίνδος, η Τρίπολη, η Μάνη, η Ιόνιος κ.ά. είναι μερικές από τις μεγάλες Αλπικές Γεωλογικές Ενότητες, στριμωγμένες η μία δίπλα, πάνω ή κάτω από την άλλη, στον Προφήτη Ηλία, στη Λίνδο, στον Ατάβυρο, στην Κατταβία στο νότιο τμήμα. Φανερώνουν τις έντονες γεωδυναμικές διεργασίες που επικράτησαν στο άκρο αυτού του ελληνικού τόξου. Ένα τόξο κατά μήκος του οποίου γίνεται η σύγκρουση μεταξύ των πλακών της Ευρώπης και της Αφρικής και που το όριό του περνάει σήμερα λίγο πιο νότια-νοτιοανατολικά από τη Ρόδο, στην τάφρο του Στράβωνα και του Πλίνιου. Τεράστιες ανακατατάξεις, οι οποίες εξελίχθηκαν τα τελευταία 100 εκατομμύρια χρόνια στο νησί και στον ευρύτερο χώρο των Δωδεκανήσων. Τα τελευταία μάλιστα 2 εκατομμύρια χρόνια η μορφή του νησιού τόσο ως προς τον οριζόντιο όσο και ως προς τον κατακόρυφο διαμελισμό άλλαξε γρήγορα και το νησί στο χάρτη είναι εντελώς διαφορετικό.

Ανοδικές και καθοδικές κινήσεις, αποσύρσεις και επικλίσεις θάλασσας που συνοδεύονταν πάντα από δράση ρηγμάτων και μεγάλους σεισμούς, μετέβαλλαν συνέχεια το τοπίο, συνεπώς και γεω-περιβάλλον, γεγονός που φανερώνεται από την πλούσια πανίδα και χλωρίδα που έχει απολιθωθεί. Θαλάσσιοι οργανισμοί, κεφαλόποδα, μαλάκια, τρηματοφόρα, χερσαία όντα, νάνοι ελέφαντες, θηλαστικά, αλλά και πλούσια βλάστηση από κωνοφόρα, φοίνικες και σεκόγιες απαντούν σε όλα τα πετρώματα σχεδόν παντού σε όλη την έκταση της Ρόδου. Οι ανακατατάξεις αυτές δεν σταματούν στο γεωλογικό χρόνο αλλά συνεχίζονται ακόμα και σήμερα, μόνο που η ανθρώπινη ζωή και το ανθρώπινο μάτι καταγράφουν μόνο ένα τμήμα του επεισοδίου από τα αμέτρητα ενός σήριαλ που θα συνεχίζεται και για τα επόμενα εκατομμύρια χρόνια. Το τελευταίο επεισόδιο στη Ρόδο γράφεται «μόλις» τα τελευταία 5.000 χρόνια στις ανατολικές ακτές του νησιού, από την πόλη της Ρόδου στα βόρεια ως το ονομαστό Πρασονήσι στα νότια.

Οι ακτές μεταβάλλονται συνεχώς, άλλοτε ανυψώνονται και άλλοτε βυθίζονται μέσα στη θάλασσα αργά και σταθερά, ή άλλες φορές βίαια, έπειτα από σεισμικά επεισόδια που έχουν μεγάλη συχνότητα και ένταση στο νησί. Πρόκειται για τις γνωστές ανυψώσεις ή βυθίσεις «γραμμών ακτών» της Ρόδου που μπορεί να τις παρατηρήσει κάποιος σχεδόν παντού στα βράχια της ανατολικής πλευράς της. Άλλες φορές δυσδιάκριτες και ασαφείς λόγω της διάβρωσης, άλλες φορές εντυπωσιακές παράλληλες, να φτάνουν στα 3 – 4 μ. πάνω από τη θάλασσα, σαν να χάραξε κάποιο χέρι αλλεπάλληλες χορδές πάνω στο βράχο. Στην πραγματικότητα, όμως, οι «γραμμές ακτών» είναι τα αποτυπώματα της θάλασσας και πιο συγκεκριμένα της επιφάνειάς της πάνω στο βράχο, εκεί όπου υπάρχει και η μεγαλύτερη μηχανική διάβρωση από το νερό πάνω στο στερεό υλικό. Εκεί λοιπόν αποτυπώνεται σαν εσοχή, ακόμα και στα πιο ανθεκτικά πετρώματα, σαν μια ευθεία γραμμή. Όταν αργότερα η ξηρά υποστεί ανοδική κίνηση εξαιτίας, παραδείγματος χάριν, ενός σεισμού, μια νέα γραμμή χαράσσεται από το νερό, παράλληλα και πιο κάτω από την προηγούμενη, που βρίσκεται πλέον έξω από τη θάλασσα. Αντίθετα, όταν η ξηρά υποστεί καθοδική κίνηση και βυθιστεί, μια νέα γραμμή χαράσσεται παράλληλα πιο πάνω. Η διαδικασία αυτή συνεχίζεται μέσα στο χρόνο και μπορεί να παρατηρήσει κάποιος μέχρι και δέκα αλλεπάλληλες γραμμές μέσα και έξω από το νερό, που μπορεί να σημαίνουν και δέκα μεγάλες σεισμικές δονήσεις.

Τα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες με σύγχρονες τεχνικές έχουν κατορθώσει να χρονολογήσουν το πότε χαράχτηκαν αυτές οι γραμμές στους βράχους, με αποτέλεσμα να μπορεί να γίνει και χρονολόγηση των αντίστοιχων κινήσεων της στεριάς (είτε των ανοδικών είτε των καθοδικών) μέσα στο χρόνο. Η χρονολόγηση με C14, καθώς επίσης και η χρονολόγηση με ειδικά απολιθώματα προσκολλημένα στους βράχους, ακριβώς στο επίπεδο της επιφάνειας της θάλασσας, δίνουν καταπληκτικά αποτελέσματα με πολύ μεγάλη ακρίβεια. Έρευνες έδειξαν ότι στα βόρεια, προς την πόλη της Ρόδου, έλαβαν χώρα οι πιο μεγάλες ανοδικές κινήσεις (που έφτασαν τα 5 μ. πριν από 5.000 χρόνια), αλλά σήμερα η ακτή βρίσκεται κάτω από τη θάλασσα περίπου 1 μ., όπως φαίνεται από τους παλιούς τάφους και τα λαξευμένα μνημεία πάνω στο βράχο τα οποία έχει κατακλύσει η θάλασσα. Δηλαδή η ξηρά ανέβηκε και στη συνέχεια βυθίστηκε μέσα στη θάλασσα.

Λίγο πιο νότια, στην Καλλιθέα, στο Φαληράκι και στο Λαδικό οι ανοδικές κινήσεις έφτασαν τα 2,5 μ. και παρέμειναν έξω από το νερό και σήμερα, ενώ στη Λαχανιά και στο Πρασονήσι, στο νότιο άκρο, έφτασαν μόνο το 0,5 μ. Συνολικά δηλαδή εμφανίζεται το ΒΑ τμήμα της Ρόδου να είναι πολύ πιο ενεργό από ό,τι το ΝΑ. Η δράση αυτή εκφράζεται μέσα από την πληθώρα των «γραμμών ακτών» που βρίσκονται είτε πάνω είτε κάτω από τη θάλασσα. Το μεγαλύτερο όμως παράδοξο είναι ότι στο δυτικό τμήμα του νησιού δεν υπάρχει καμιά γραμμή θάλασσας, γεγονός το οποίο σημαίνει ότι απλά δεν υπήρχαν κινήσεις ή ότι αυτή η πλευρά του νησιού είναι τεκτονικά πιο αδρανής σε σχέση με την ανατολική. Και εδώ ακριβώς είναι το πιο ενδιαφέρον σημείο. Περιοχές τεκτονικά ενεργές, όπως η ανατολική πλευρά της Ρόδου, χαρακτηρίζονται από πλούσιο οριζόντιο και κατακόρυφο διαμελισμό, με όμορφους κόλπους, επιβλητικά ακρωτήρια, βαθιές θάλασσες, αμμώδεις παραλίες, πράγμα το οποίο δεν χαρακτηρίζει τις λιγότερο τεκτονικά ενεργές περιοχές, όπως αυτές της δυτικής Ρόδου.

Είναι γεγονός ότι η Ρόδος είναι ένα προνομιούχο νησί. Ήλιος, θάλασσα, πολιτισμός. Το τρίπτυχο της τουριστικής προβολής. Πέρα όμως από αυτά η Ρόδος χαρακτηρίζεται και από μοναδικά φυσικά μνημεία που δεν έχουμε συνειδητοποιήσει πλήρως την αξία τους, δεν τα έχουμε ακόμα αναδείξει, έτσι ώστε να αποτελέσουν πόλο έλξης ακόμα περισσότερου κόσμου, πιο εκλεκτικού, πιο περιβαλλοντικά ευαίσθητου. Πλήθος παλαιοντολογικών ευρημάτων, μοναδικά πετρώματα, εντυπωσιακά φαράγγια, σπάνιες γεωμορφές, δαιδαλώδη σπήλαια που κρύβουν καλά τα μυστικά τους, μοναδικές ακτές και βουνά. Και όλα αυτά συνυφασμένα με το έντονο γεωλογικό-δυναμικό περιβάλλον που παρά το γεγονός ότι χαρακτηρίζεται από έντονη σεισμικότητα και κινητικότητα, εν τούτοις είναι το μόνο υπεύθυνο γι’ αυτή την ομορφιά. Την ομορφιά που μόλις τώρα ανοίγεται μπροστά μας. Την ομορφιά που μόλις τώρα συνειδητοποιούμε”.

Με το τέλος της ανάγνωσης του κειμένου, μάς έχει κυριέψει η νοσταλγία της επιστροφής στο Πρασονήσι. Που ελπίζουμε, επιπλέον, να μας χαρίσει τις θεαματικές εικόνες δράσης, που δεν προλάβαμε τον Απρίλη.

Το ταξίδι ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς: αρχικά με μια υπέροχη πτήση με την νεοσύστατη αεροπορική εταιρεία “Εllinair”, του ομίλου Μουζενίδη. Το θαυμάσιο και εξαιρετικά άνετο αεροσκάφος μάς μετέφερε σε 1 ώρα και 5′ από το αεροδρόμιο “Μακεδονία” της Θεσσαλονίκης στο αεροδρόμιο “Διαγόρας” της Ρόδου.

Εκεί μας υποδέχθηκε ένας εξυπηρετικότατος υπάλληλος της “Rhodos Cars”, με τα κλειδιά ενός ολοκαίνουργιου Nissan Micra από τον απίστευτο, σε αριθμό και ποικιλία οχημάτων, στόλο της εταιρείας. Οι άριστες εντυπώσεις μας  ολοκληρώθηκαν με το κατάλυμά μας, το συγκρότημα “Magic Life”, στον πρώτο μόλις χρόνο της λειτουργίας του στο νησί. Σε μια τεράστια έκταση 230 ! στρεμμάτων, που συνορεύει με την εξαίρετη παραλία στο “Πλημμύρι”, έχουν αναπτυχθεί τα 411 δωμάτια, κατανεμημένα σε ανεξάρτητες κτιριακές ζώνες της μονάδας. Ευρύτατες εκτάσεις πράσινου, με περιποιημένο γρασίδι, δέντρα και λουλούδια, πισίνες και θέα στον θαλασσινό ορίζοντα, δημιουργούν ένα περιβάλλον μοναδικό. Επιπλέον, σε απόσταση μόλις 18 χιλιομέτρων άνετης διαδρομής, το  Magic Life είναι η ιδανική βάση για τις επισκέψεις μας στο Πρασονήσι.

Νωρίς το μεσημέρι, λοιπόν, στο ξεκίνημα του Σεπτέμβρη, αντικρύζουμε και πάλι το Πρασονήσι. Όσο κι αν ήμασταν προϊδεασμένοι, δεν μπορούσαμε να φανταστούμε την τόσο ζωντανή και πολύπλοκη εικόνα αυτής της εποχής, με τα αναρίθμητα αυτοκίνητα και τροχόσπιτα, τις ξαπλώστρες και το δάσος των ομπρελλών, τους εκατοντάδες ανθρώπους στους δυο όρμους, τις σπαθάτες αεικίνητες σιλουέττες των ιστιοσανίδων στα κύματα του μαΐστρου και τα τόσο θεαματικά kite surfs, τους πολύχρωμους, φουσκωμένους “αετούς” στον ουρανό. Είναι μια μόνιμη κινητικότητα, που συναρπάζει το βλέμμα και το κατευθύνει ασταμάτητα σε θάλασσα, γη και ουρανό σ’ όλο αυτό το ετερόκλιτο πλήθος. που ζει στιγμές έντασης ή χαλαρώνει στο Πρασονήσι.

Οι τρεις σχολές εκμάθησης θαλάσσιων σπορ, που δραστηριοποιούνται τα τελευταία χρόνια στο Πρασονήσι, έχουν φούριες, προσπαθούν καρτερικά, με μαθήματα θεωρητικά και πρακτικά, να μεταβιβάσουν τμήμα της εμπειρίας τους στους επίδοξους surfers, Έλληνες και – κυρίως – ξένους.  Δεν είναι πάντα εύκολο. Και αν για την ιστιοσανίδα φαίνεται σχετικά απλό, η εκμετάλλευση των δυνατοτήτων του αετού προϋποθέτει μεγαλύτερες δεξιότητες και ενδεχομένως – καλύτερη φυσική κατάσταση. Έτσι, πολλοί είναι αυτοί, που πριν επιχειρήσουν το πρώτο αδέξιο βάπτισμα με την σανίδα τους στο νερό, περνούν πολλή ώρα στη στεριά και αφήνουν βαθειά ίχνη  – για αρκετά μέτρα – με τα πόδια τους στην άμμο, καθώς τους έλκει έντονα, με την δύναμη του αέρα, ο φουσκωμένος αετός.

Οι πνοές του μαΐστρου δημιουργούν στον ΒΔ όρμο βουερή φουσκοθαλασσιά. 200 μέτρα ανατολικότερα μάς υποδέχεται, σιωπηλός και γαλήνιος, ο όρμος του νότου και μας ανταμείβει για την προτίμησή μας με θαυμάσια ρηχή αμμουδιά, που βαθαίνει προοδευτικά με διαυγέστατα νερά.

Εδώ διακρίνουμε καθαρά, ότι η γλώσσα στεριάς εξέχει περίπου μισό μέτρο από την επιφάνεια του νερού, όσο ανέφερε ο καθηγητής Ευθύμιος Λέκκας στο κείμενό του για την Ρόδο. Που μας τόνισε, επιπλέον, ότι τα τελευταία 10.000 χρόνια μεταβάλλει συχνά την υπόστασή του το Πρασονήσι. Αντίθετα,  10 ~40.000 χρόνια νωρίτερα από σήμερα, ήταν διαρκώς ενωμένο με τη στεριά, κάτι που δεν ίσχυε πριν από τα 40.000 χρόνια όταν, στην Περίοδο των Παγετώνων, ήταν μόνιμα νησί.

ΔΕΙΛΙΝΟ ΣΤΟ ΠΡΑΣΟΝΗΣΙ

Καθώς εξελίσσεται το απόγευμα, ο μαΐστρος ζωντανεύει. Μετά την λιγόλεπτη μεσημεριανή τους ανάπαυλα επανέρχονται δριμύτεροι οι surfers, τόσο των ιστιοσανίδων όσο και των αετών. Κάποια στιγμή πλησιάζουν τους 50, ένας αριθμός, βέβαια, σημαντικά μικρότερος από τους αντίστοιχους που καταγράφονται στην καρδιά του καλοκαιριού. Παρατηρούμε μεταξύ τους έναν άτυπο διαχωρισμό. Οι πιο έμπειροι και τολμηροί επιλέγουν τον ΒΔ όρμο, την άμεση ανεμοζάλη του μαΐστρου, τα γρήγορα κύματα που σκάζουν βουερά και αφρισμένα στα ρηχά νερά. Οι περισσότεροι κινούνται με μεγάλες ταχύτητες, που κάποιες φορές μοιάζουν να ξεπερνούν και τα 20 μίλια. Όταν εξαντλούν όλο το πλάτος του όρμου, από Βόρρα προς Νότο, σταματούν απότομα, με μια επιδέξια κίνηση παίρνουν κλειστή στροφή και ξαναρχίζουν μια νέα αντίστροφη και παράλληλη πορεία, πολλές φορές ελάχιστα μέτρα απ΄την ακτή.

Κάποιοι λίγοι, πολύ πιο θεαματικοί από τους άλλους, εκμεταλλεύονται την ισχύ του ανέμου και την ανυψωτική δυνατότητα του αετού και πραγματοποιούν πολύ εντυπωσιακά άλματα, συχνά και δυο μέτρα ψηλότερα από την επιφάνεια του νερού. Είναι ένα αληθινό πανηγύρι, ένα ασταμάτητο πηγαινέλα στις πνοές του μαΐστρου, που φυσάει σαν τρελός.

Θα μπορούσα να ονομάσω το Πρασονήσι, “Το Πέρασμα του Αιόλου”. Φαίνεται, ωστόσο, πως δεν είναι απλά το πέρασμα αλλά το “Μόνιμο Στέκι”, το “Βασίλειο του Αιόλου”. Δεν είναι τυχαίο, που οι στατιστικές στο διαδίκτυο, δίνουν για την τρίμηνη θερινή περίοδο, των μηνών ΙουλίουΑυγούστου και Σεπτεμβρίου, μέσο όρο 25 ημερών για ένταση ανέμων πάνω από 4 μποφόρ, ενώ εξίσου βίαιοι είναι και οι τρεις μήνες του χειμώνα. Ένας από τους πιο ήσυχους μήνες είναι ο Οκτώβρης, με 19 από τις 31 μέρες να μην ξεπερνάει η ένταση του ανέμου τα 3 μποφόρ.

Καθώς ο ήλιος χαμηλώνει προς τη δύση, οι εικόνες γίνονται ποιητικές, απίστευτα ρομαντικές. Δεν ξέρω αν οι λάτρεις της δράσης, πάνω από τα αφρισμένα κύματα, έχουν μάτια για τις εικόνες του δειλινού, το βέβαιο όμως είναι, πως αποτελούν αναπόσπαστο και πολύτιμο στοιχείο αυτού. Ως τη στιγμή που ο ήλιος βουτάει ανεμπόδιστα και εξαφανίζεται, ανεπαίσθητα κοκκινωπός, στα Αιγαιοπελαγίτικα νερά.

ΜΙΑ ΝΕΑ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΠΡΑΣΟΝΗΣΙ

Έχουμε ως τώρα γνωρίσει το Πρασονήσι με διαφορετικές συνθήκες και φωτισμούς: από το εκτυφλωτικό φως και τη ζέστη της ημέρας, ως τους απαλούς χρωματικούς τόνους και την ψύχρα του δειλινού, το μισοσκόταδο και την υγρασία του ερχομού της νύχτας. Μας είναι άγνωστη μια μόνον περίοδος της μέρας: τα χαράματα. Αναρωτιέμαι από που άραγε να βγαίνει ο ήλιος στο Πρασονήσι. Απευθείας από την επιφάνεια του νερού, όπως όταν δύει; Ή παρεμβάλλεται κάποιος κάβος, κάποια στεριά; Την απάντηση μπορεί να δώσει μόνον η επιτόπια παρουσία.

Μπορείς να θυσιάσεις λίγο από τον αυριανό σου ύπνο; ρωτάω – με κάποια επιφύλαξη – την Άννα. Μου λείπει από το Πρασονήσι μια ωραία ανατολή.

– Μήπως θάναι η πρώτη φορά που θα χάσω ύπνο; Απλά πες μου ποια ώρα πρέπει να βρισκόμαστε εκεί.

– Πιστεύω ότι λίγο πριν από τις εξήμιση θα πρέπει να είναι καλά.

Η προσμονή της ανατολής από το νοτιώτερο άκρο της Ρόδου, μού διακόπτει τον ύπνο πολύ πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι. Στο μπαλκόνι η νύχτα είναι βαθειά. Στα Α-ΒΑ ατενίζω ευδιάκριτο τον αστερισμό του Ωρίωνα και ακριβώς από πάνω του, στην  ίδια ευθεία, τον μισό δίσκο του Φεγγαριού. Λίγο βορειότερα λαμπυρίζει ο Πολικός Αστέρας, το σταθερό σημείο προσανατολισμού για κάθε ταξιδευτή στη διάρκεια των αιώνων.

Λίγο πριν από τις 6, αδιαφορώντας για την ψύχρα και τον αέρα, πίνουμε στο μπαλκόνι τον πρώτο μας καφέ. Ύστερα ξεκινάμε την διαδρομή των 18 χιλιομέτρων ως το Πρασονήσι. Εκεί, μόνον ο Αίολος είναι τούτη την ώρα ξυπνητός. Διασχίζουμε με γοργά βήματα την υγρή αμμουδιά ως το ακρότατο τμήμα της γλώσσας, εκεί όπου αρχίζει η βραχώδης ακτή κι η ανηφορική στεριά του Πρασονησιού.

Στήνει τον τρίποδα και τον τηλεφακό της η Άννα, απέναντι από το προσδοκώμενο σημείο ανάδυσης του ήλιου. Είναι λίγο νοτιώτερα από τον αντικρινό μικρό κάβο, ακριβώς κάτω από το “Όρος”. Καθώς κυλούν τα λεπτά, επιβεβαιώνονται όλο και περισσότερο οι αρχικές μου επιφυλάξεις. Το ανεπαίσθητο κοκκίνισμα στον ουρανό δεν διαγράφεται πάνω απ΄το νερό αλλά λίγο ψηλότερα απ΄τον κάβο. Μόνον από κάποιο νοτιώτερο σημείο, στην ράχη του Πρασονησιού, θα μπορούσαμε με βεβαιότητα να δούμε τον ήλιο να ανατέλλει απ΄το νερό. Δυστυχώς είναι ανέφικτη, τούτη την ώρα, και πολύ χρονοβόρα, μια τέτοια μετακίνηση. Είμαι ελαφρά απογοητευμένος.

Όμορφα θα είναι κι έτσι, μ΄αυτό το συννεφάκι πάνω από τον κάβο, με καθησυχάζει η Άννα.

Δεν έχει άδικο. Στις 06:49′, ξεμυτίζει από την ράχη του κάβου το πρώτο μικρό, ολοκόκκινο σημαδάκι. Στα επόμενα τρία – τέσσερα λεπτά μεταμορφώνεται σε πορφυρό, ολοστρόγγυλο δίσκο που, σταδιακά, παύει να είναι για τα μάτια μας φιλικός. Χρυσίζει η θάλασσα, φωτίζει όλο και περισσότερο ο τόπος, μια ανθρώπινη φιγούρα ξεκινάει να τρέχει ελαφρά στην αμμουδιά. Μια νέα μέρα ξεκινάει στο Πρασονήσι.

Ευχαριστίες

Για το ταξίδι μας στην Ρόδο ευχαριστούμε θερμά: Την αεροπορική εταιρεία Ellinair του Ομίλου Μουζενίδη,  για την άμεση και προθυμότατη ανταπόκριση και τις εξαιρετικές της υπηρεσίες σε έδαφος και αέρα. Την κορυφαία εταιρεία ενοικιάσεως αυτοκινήτων της Ρόδου, Rhodos cars, για την ευγένεια και την ποιότητα των υπηρεσιών της.

Το εκπληκτικό ξενοδοχειακό συγκρότημα Magic Life στο Πλημμύρι, για την υψηλότατου επιπέδου φιλοξενία και την άψογη εξυπηρέτηση σε όλους τους τομείς.

Ιδιαίτερα, τέλος, ευχαριστούμε τον καθηγητή Ευθύμιο Λέκκα, για το τόσο σημαντικό επιστημονικό κείμενό του, καθώς και τον καλό μας φίλο και συνεργάτη Γιώργο Τάταρη, χάρις στην μεσολάβηση του οποίου έγινε δυνατή η επαφή μας με τον καθηγητή.

back-button
next-button
prasonisi-rodos prasonisi-rodos_1 prasonisi-rodos_2 prasonisi-rodos_3 prasonisi-rodos_4 prasonisi-rodos_5 prasonisi-rodos_6 prasonisi-rodos_8 prasonisi-rodos_9 prasonisi-rodos_10 prasonisi-rodos_12 prasonisi-rodos_13 prasonisi-rodos_14 prasonisi-rodos_16 prasonisi-rodos_17 prasonisi-rodos_18 prasonisi-rodos_20
Close Καλάθι Αγορών
Close
Close
Categories
Newsletter

Newsletter

Κάνε εγγραφή δωρεάν για να λαμβάνεις τα προγράμματα των εκδρομών και τα άρθρα μας για νέους προορισμούς.

Please wait...

Σας ευχαριστούμε για την εγγραφή!