ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΛΙΟΥ, σχεδόν στις 6 το απόγευμα, ο 48χρονος ερασιτέχνης δρομέας Γιώργος Καψιμάλης τερμάτιζε στην 157η και συγχρόνως τελευταία θέση του Olympus Marathon 2005, μετά από 11 ώρες και 55 λεπτά υπεράνθρωπης προσπάθειας. Υπεράνθρωπης; Αν και η απόσταση είναι κατά περίπου 1,5 χλμ. μεγαλύτερη από τα 42.195μ. του κλασικού Μαραθώνιου – ο τερματισμός στον οποίο είναι πάντα ένας προσωπικός άθλος – δεν είναι το μήκος των 43,8χλμ. της διαδρομής που κάνουν τον Olympus Marathon ίσως το σκληρότερο ορειβατικό μαραθώνιο στον κόσμο. Η μορφολογία είναι αυτή που έκανε τον Κενυάτη Mbuga στα μέσα της κούρσας  να μη μπορεί να αρθρώσει λέξη…Με άλλα λόγια τα 22χλμ. συνεχόμενης Ανηφόρας – το Α κεφαλαίο δεν είναι τυπογραφικό λάθος -, τα περισσότερα από τα οποία σε σκληρά βραχώδη και απόκρημνα μονοπάτια. Ακολουθούμενα από άλλα 12 κατηφορικά -από αυτά που αν τα γόνατα είχαν φωνή θα φώναζαν: “Είστε τρελοί?” και ακόμα 10-τα τελευταία και τα πιο “σαδιστικά”… Δέκα χιλιόμετρα κατήφορος πραγματικό “καρδιογράφημα”, που όλως περιέργως, ενώ τελικά έχεις κατέβει σχεδόν 800μ. υψομετρική διαφορά, τις ανηφόρες του είναι αυτές που κυρίως θυμάσαι στο τέλος! Μαζί με κάτι “γλίστρες” και κάτι “σιχτιριασμένα” σκαλιά…και απίστευτα απίστευτη ομορφιά. Ομορφιά ορατή σε κάθε βήμα, ομορφιά που συνοδεύεται αδιάκοπα από την αύρα των Θεών-μια ψευδαίσθηση τόσο δυνατή, που φτάνει στα όρια της πραγματικότητας. Αλλά τελικά και η πραγματικότητα ένας μύθος δεν είναι?