Η επίσκεψη στην Κάρπαθο αποτελούσε για χρόνια μια ακατανίκητη επιθυμία, που μόνο η μεγάλη απόσταση από το Βορρά την έκαμπτε κάθε φορά που τη σκεφτόμουν.
Μ΄ερέθιζε το σχήμα του νησιού, αυτό το ανεστραμμένο θαυμαστικό με τελεία την αποκομμένη νήσο Σαριάς και θαυμαστικό τον κορμό της Καρπάθου.
Ήταν ακόμη οι εικόνες που είχα δει και συνενέλεγα χρόνια τώρα, να δείχνουν ένα νησί με διάσπαρτες κι αποστράπτουσες παραλίες, μ΄εντυπωσιακές οροσειρές να φθάνουν και να ξεπερνούν τα 1000 μ. κατάφυτες – παρά τις πυρκαγιές με πεύκα.

)