home Άρθρα Ματσούκι – Μονή Βύλιζας
Ματσούκι – Μονή Βύλιζας

Το Ματσούκι, ένα από τα πιο απομονωμένα χωριά της Ηπείρου έχει το προνόμιο να προστατεύεται από τη σκιά τριών μεγάλων βουνών. Της Κακαρδίτσας, των Τζουμέρκων και του Λάκμου. Βρίσκεται σφηνωμένο σε μιαν επικλινή χαράδρα, μακριά από τους συνηθισμένους και γνωστούς οδικούς άξονες. Η ιστορία του κρατάει αιώνες και βέβαια είναι πολύ βαριά. Ζουν αρκετοί άνθρωποι εκεί, σε μια “φυσική εξορία” ενός τόπου μαγικού που περιβάλλεται από υψηλής αισθητικής φυσικά μνημεία. Είναι διάσημος τόσο ο καταρράκτης του, όσο και το σημαντικό μοναστήρι της Βύλιζας.

Κείμενο: Κυριάκος Παπαγεωργίου
Φωτογραφίες: Άννα Καλαϊτζή
Ματσούκι  –  Μονή Βύλιζας
Κατηγορίες: Δέντρα / Δάση / Λουλούδια, Μονοπάτια, Περιήγηση
Προορισμοί: Ιωάννινα

Το Ματσούκι, ένα από τα πιο απομονωμένα χωριά της Ηπείρου έχει το προνόμιο να προστατεύεται από τη σκιά τριών μεγάλων βουνών. Της Κακαρδίτσας, των Τζουμέρκων και του Λάκμου. Βρίσκεται σφηνωμένο σε μιαν επικλινή χαράδρα, μακριά από τους συνηθισμένους και γνωστούς οδικούς άξονες. Η ιστορία του κρατάει αιώνες και βέβαια είναι πολύ βαριά.  Ζουν αρκετοί άνθρωποι εκεί, σε μια “φυσική εξορία” ενός τόπου μαγικού που περιβάλλεται από υψηλής αισθητικής φυσικά μνημεία. Είναι διάσημος τόσο ο καταρράκτης του, όσο και το σημαντικό μοναστήρι της Βύλιζας.

«Κάστρον Βυλιζά, χωρίον Ματζύκι, Ακαλαρρύταις μαχαλά και Συρράκο πεντεσπήτια»

Έτσι αδρά και με χαρακτηριστική ολιγολεξία περιγράφει την περιοχή ο Άγγλος συνταγματάρχης και περιηγητής του 19ου αιώνα Ουίλιαμ Μάρτιν Λικ (William Martin Leake). Το πόση σημασία έχει ο ξεχωριστός αυτός τόπος φαίνεται και από την αναφορά στο Ματσούκι  που  κάνει ο στρατηγός Μακρυγιάννης στα Απομνημονεύματά του. Αλλά ούτε ο Συρρακιώτης ποιητής Κώστας Κρυστάλλης αφήνει ασχολίαστο το Ματσούκι. Πολλά του ποιήματα που έχω μελετήσει με ιδιαίτερη φροντίδα και αγάπη, για τον λόγο του και τον έξοχο ηπειρώτικο στίχο που τα διαπνέει, είναι εμπνευσμένα και γεμάτα από τις ραχούλες και τους όμορφους φυσικούς διαμελισμούς του ηπειρώτικου τοπίου.

Όμως την ωραιότερη και πιο κατατοπιστική αναφορά στο Ματσούκι την κάνει ο περίφημος γάλλος περιηγητής και διπλωματικός ακόλουθος Φρανσουά Πουκεβίλ:

«Χτισμένο κατά ορόφους από το ποτάμι, αχόρταστο σε βάραθρα, απλώνεται σε μια έκταση 600 οργυιών [πήχεων] πάνω στη νότια πλαγιά του βουνού Padoure-Moure [που πάει να πει βουνό με δάση]. Λέγεται ότι η εκλογή μιας τέτοιας εγκατάστασης εμπνεύστηκε στους Βλάχους από την επιθυμία της διατήρησης της ελευθερίας τους και την ανάγκη, περισσότερο επιτακτική ακόμα, να επαγρυπνούν για την προσωπική τους ασφάλεια εναντίον των επιδρομών των βαρβάρων και των τελευταίων αυτοκρατόρων της Ανατολής, οι οποίοι μεταχειρίζονται τους υπηκόους τους όπως τους κατακτημένους λαούς».

Xτισμένο, λοιπόν, κατά ορόφους το Ματσούκι, κατά τον Πουκεβίλ. Τι υπέροχη και λιγόλογη αλήθεια. Σύσταση κάθετης ιδιοκτησίας θα την έλεγαν οι συμβολαιογράφοι τη δομή του χωριού, έτσι όπως τουλάχιστον φαίνεται από τις στροφές καθώς κατεβαίνεις τον καινούργιο δρόμο από τον Μπάρο προς το χωριό, που μοιάζει βυθισμένο στην οιονεί κοιλάδα των δυο χαραδρών και ρεμάτων που το περιβάλλουν.

Το άγριο φυσικό περιβάλλον είναι από τα εντυπωσιακότερα της ορεινής ηπειρωτικής περιφέρειας. Το Ματσούκι βρίσκεται σε μια χούνη που έχει υψόμετρο 1.100 μέτρα κι είναι σπαρμένη κακοτράχαλα βράχια που συνθέτουν την αυθεντική παράμετρο του πινδικού συγκροτήματος. Πάνω από το χωριό, ανατολικά και νότια, υψώνεται η απότομη και πανύψηλη κορυφογραμμή της Κακαρδίτσας (2.429 μέτρα, κατ’ άλλους 2.440). Από την άλλη πλευρά, τη νοτιοδυτική, ορθώνονται τα βράχια του βουνού  Κριθάρια και βόρεια ο Καταρραχιάς. Είναι μια περιοχή αρκετά δυσπρόσιτη, με άγρια βαθιά σχίσματα – ρεματιές που δεν τις πιάνει το μάτι λόγω της δυσπλασίας του εδάφους και των εντυπωσιακών ρηγμάτων του ορεινού πεδίου.

Πρωτοπήγα στο Ματσούκι των Τζουμέρκων τη δεκαετία του ογδόντα. Περνώντας τότε από τη δυτική μεριά της χαράδρας που εισάγει στο χωριό και πριν το ενώσει ακόμη με κείνη την παμπάλαια σιδερένια γέφυρα Μπέλεϊ, στη θέση Σταφυλά, (στα 400 μέτρα πιο κάτω βρίσκεται το πέτρινο γεφύρι του Σταφυλά, από το οποίο περνάει μονοπάτι που οδηγεί στην Μονή Βύλιζας) το βλέμμα μου αιχμαλώτισε ένας καταρράκτης «Καμίλι» 50 μέτρων που βούιζε στα έγκατα της ρεματιάς. Αυτό ήταν όλο. Ο καταρράκτης, που ξεπετάγεται αρχικά από ένα στενό σουρωτήρι που ξεδιπλώνει τις ροϊκές αρετές του, με μάγεψε τόσο που δεν μου άφησε περιθώριο να διεκδικήσω μερτικό από άλλα θαύματα του τόπου. Έφυγα θαμπωμένος από το εντυπωσιακό ανάγλυφο του ορεινού όγκου, δίχως τα μάτια μου να εντοπίσουν το φαινόμενο της απέναντι πλαγιάς, όπου κρεμάζονταν το μοναστήρι της Βύλιζας.

Ξαναπήγα στο Ματσούκι τον Σεπτέμβρη του 2009 με τον Θεόφιλο και την Άννα –περαστικοί όμως– έχοντας προορισμό το χωριό του Καταρράκτη, όπου διανυκτερεύσαμε, για να ανεβούμε την άλλη μέρα στη Στρογγούλα μαζί με τον καλό μας φίλο Χρήστο Λάμπρη. Τότε, είχαμε έρθει από τα Τρία Ποτάμια μέσω Κατάφυτου και Ανθούσας, μια διαδρομή από τις ωραιότερες στον ορεινό ελλαδικό χώρο.

Ο δρόμος ανεβαίνει με διαρκείς στροφές ως τα υποαλπικά λιβάδια του Λάκμου (Περιστέρι) και σαν φτάσει στο διάσελο του Μπάρου διχάζεται έτσι που ο ένας κλάδος, ο δεξιός, να παίρνει κατεύθυνση προς Καλαρρύτες, ενώ ο αριστερός κατηφορίζει προς το Ματσούκι. Λίγο μετά την παράκαμψη του Μπάρου, πάνω από τον οποίο δεσπόζει ο Καταρραχιάς, με υψόμετρο 2.148 μέτρα, ο δρόμος γίνεται εντυπωσιακός, χτενίζει την απότομη πλαγιά, ενώ απέναντι, επιβλητικός ξεδιπλώνεται ο εκτεταμένος ορεινός θύλακας της Κακαρδίτσας. Στο βάθος μιας διπλής χαράδρας που ξετυλίγει τις κρημνώδεις κατωφέρειες του βουνού μια πολλαπλή κουκίδα κόκκινων πλακόσκεπων οροφών στιγματίζουν το γκρίζο τοπίο του ορεινού θύλακα: τα σπίτια του Ματσουκιού.

Ύστερα από δώδεκα επικίνδυνα χιλιόμετρα κατωφερικής πορείας του δρόμου φτάνουμε στο χωριό που κρατάει ζηλότυπα τα μυστικά του, καθώς είναι κτισμένο σε νευραλγική θέση, σοφά επιλεγμένη, μέσα στον κυκεώνα των  διαδοχικών βουνίσιων πρανών. Όσες φορές στη συνέχεια θέλησα να επισκεφθώ ή να περάσω από τον Μπάρο, προτίμησα αυτήν τη διαδρομή, όπου και αν κατευθυνόμουνα, είτε Κατσανοχώρια είτε Χουλιαροχώρια είτε κι αν ακόμη ήθελα να διασχίσω την υπέροχη στενωπό του Άραχθου με προορισμό τους Μελισσουργούς, το γεφύρι της Πλάκας, την Πράμαντα, τα Άγναντα, τον Καταρράκτη. Η επιλογή της διαδρομής για το Ματσούκι αφορούσε πάντα τον ορεινό οδικό άξονα που διέρχεται από Τρικάλα – Πύλη – Τρία Ποτάμια – Μπάρο. Θεωρώ πως είναι μια από τις ομορφότερες και πιο δυσανάβατες διαδρομές που μπορεί να πραγματοποιήσει κανένας με προορισμό το Ματσούκι κι όχι μόνο.

Το Ματσούκι είναι το πιο απομονωμένο από τα τρία μεγάλα βλαχόφωνα χωριά των Τζουμέρκων (Τα άλλα δύο είναι οι Καλαρρύτες και το Συρράκο). Παρέμεινε για δεκαετίες στο απυρόβλητο της γνωστικής εμπειρίας των  περιηγητών. Είναι βλαχόφωνο χωριό αλλά με ελληνικότατο φρόνημα, όπως σημειώνει στο έξοχο βιβλίο του Το Ματσούκι των Ιωαννίνων ο ρέκτης Ματσουκιώτης συγγραφέας και καθηγητής Δημήτριος Καλούσιος. Αποτελεί μια ζωντανή έπαλξη στο πιο άγριο κι απλησίαστο σώμα της Ηπείρου και ειδικά των Τζουμέρκων, αυτής της έξοχης ορεογραφίας του ελληνικού τοπίου.

Τον Αύγουστο του 2019 συνόδευσα τον τέως υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Κόκκαλη, που η γυναίκα του έχει καταγωγή από τους Καλαρρύτες, στο Ματσούκι πραγματοποιώντας έναν ωραίο περίπατο στα σοκάκια του χωριού, στην επάνω πλατεία, στον νερόμυλο και στα εξωκλήσια του Αγίου Αθανασίου και της Παναγίας, που βρίσκονται σε εξέχουσες κι εντυπωσιακές θέσεις του βουνού. Αλλά επειδή ήταν Αύγουστος και ζεματούσε το λιοπύρι, δεν κάναμε τη διαδρομή που τόσο πολύ ήθελε ο φίλος Λαρισαίος πολιτικός προς τη Μονή της Βύλιζας. Εμένα, όμως, μου άνοιξε την όρεξη η θέα που έβλεπα από την απέναντι πλαγιά προς το μοναστήρι κι έτσι τον επόμενο μήνα, παρέα με τον Φαρσαλινό (και Λαϊστινό) φίλο και συνάδελφο δικηγόρο  Μάνθο  Παλαιογιάννη πραγματοποιήσαμε την πανέμορφη στράτα (όπως έχει χαραχθεί τελευταία με την πλακόστρωση και τα πέτρινα παραπέτα) από την κεντρική πλατεία του Ματσουκιού ως το μοναστήρι της Βύλιζας.

Περνώντας πέρυσι το φθινόπωρο από τη δυτική μεριά της χαράδρας, το βλέμμα μου αιχμαλώτισε ένα «σιντριβάνι» από αργυρές ακτίνες που τρυπούσαν τη γη με το καλέμι της θεϊκής στόφας. Ήταν άραγε αληθινό έργο τέχνης μαστορεμένο από φημισμένους πετράδες ή μήπως μια δέσμη ουράνιου πυρός; Κι εν πάση περιπτώσει, αν  ήταν εξωγήινο το φως που πλημμύριζε την απέναντι ορθοπλαγιά, τι ήθελε να φωτίσει και σε ποιον να δείξει την απόκρημνη εκείνη πορεία;

Αυτό που έβλεπα ήταν, όμως, πέρα για πέρα αληθινό και ξεπηδούσε μέσα από μια πελώρια ρωγμή. Μετά, διέκρινα πως ήταν μια λωρίδα φυτευτή στην άγρια πλαγιά, λωρίδα φιδίσια, σκαλισμένη πάνω στο ήδη γλυπτό σώμα του βουνού, που διοχέτευε την ουρά της σε ένα παλιό ουράνιο κτίσμα, στην άκρη του βλέμματος και του γκρεμού. Πίστεψα πως αυτό το υπερβατικό σύνολο αντανακλούσε ιδεατές γραμμές από την υμνωδία των προφητών και του αστρικού σύμπαντος. Όχι, δεν ήταν ναός της Αχειροποιήτου ούτε αποστακτήριο όραμα ενός απίστου που φωτίζεται από το αστρικό μεγαλείο τ’ ουρανού.  Ήταν ένας εντελώς χειροποίητος ναός, με αδρά ντόπια υλικά χτισμένος, ο οποίος επικοινωνούσε  με τον υπόλοιπο κόσμο με ένα σφηνωμένο στα πλευρά του βουνού καλντερίμι, που όμοιό του δεν είχαν αντικρίσει τα μάτια μου ποτέ πριν. Τα μάτια αυτά  που έχουν αντικρίσει ναούς και ναούς σοφίας και τέχνης ανά τον κόσμο: στην Αίγυπτο, στο Σινά, στη Θηβαΐδα, στη θεοβάδιστη χερσόνησο του Όρους.

Ετούτον όμως εδώ, τον ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στη Βύλιζα, έξω από το Ματσούκι, με ό,τι τον περιβάλλει, τον συνθέτει και τον επικουρεί, τον είδα μετά από όραμα, εντυπωσιακά προσγειωμένο επάνω σε κείνη τη ράχη του ανώνυμου βουνού, μακριά από τις πολυάνθρωπες συνάξεις και τα συμβατικά τοπία. Το μοναστήρι κρέμεται επάνω από τον γκρεμό, όμοιο αέρινο πετράδι που αιωρείται ανάμεσα στο χάος και στην ουτοπία. Είναι χτισμένο σε μια απόκρημνη πλαγιά του ταπεινού βουνού Κριθάρια, πάνω ακριβώς από τη συμβολή του ματσουκιώτικου ρέματος  που χύνεται στον Καλαρρύτικο κι από κει στον Άραχθο, σε μια περιοχή η οποία φιλοξενεί ίχνη αρχαίων λειψάνων κι ενός τείχους στα βορειοανατολικά της μονής. Τα σωζόμενα κτίσματα της μονής χρονολογούνται γύρω στο τελευταίο τέταρτο του 17ου αιώνα, εποχή κατά την οποία ανακαινίστηκε το Καθολικό, όπως μαρτυράει η εγχάρακτη αφιερωτική επιγραφή που υπάρχει στην αβαθή κόγχη, κάτω από ανάγλυφο τόξο, στο εξωτερικό μέρος της αψίδας του Ιερού.

Ολόκληρη αυτή η διαδρομή δοκιμάζεται από ένα σκληρό κι επίπονο περπάτημα με εναρκτήριο σημείο το Μουσείο των Μεταβυζαντινών Εικόνων της Βύλιζας Ματσουκίου στο κέντρο του χωριού, και καταληκτικό το Kαλαρρύτικο ρέμα σε συνδυασμό με το γεφύρι της Κουϊάσσας και το καταπληκτικό τοπίο του ομώνυμου Νερόμυλου των Καλαρρυτών.

Περίπου στα μέσα της διαδρομής συναντάμε το σχεδόν αόρατο, από την πυκνή βλάστηση, μονότοξο γεφύρι του Καρλίμπου πάνω από το ομώνυμο ρέμα που συνδέει το Ματσούκι με τα γειτονικά βλαχοχώρια Καλαρρύτες και Συρράκο. Κάτω από το γεφύρι ένας αθέατος κόσμος αποκαλύπτεται. Καθώς τα αστείρευτα νερά του Καρλίμπου διαβρώνουν στην πορεία τους τα ασβεστολιθικά πετρώματα, δημιουργούν εντυπωσιακά φαράγγια για Canyoning, όπως αυτό της «Πύλης Παραδείσου». Οι κάτοικοι των Καλαρρυτών  το αποκαλλούν «Φαράγγι του Δαίμονα» και όχι άδικα. Μη έχοντας τα μέσα να καταρριχηθούν στους ορμητικούς καταρράκτες του και να δουν από κοντά τις εκπληκτικές πτυχές του και την οργιώδη βλάστηση, αποτελεί για αυτούς σημείο τρόμου και δέους.

Το Ματσούκι ήταν κάποτε μεγάλο χωριό,  σχεδόν κεφαλοχώρι. Η τελευταία απογραφή αριθμεί 540  κατοίκους, αλλά οι περισσότεροι έχουν εγκαταλείψει, όπως και παντού άλλωστε, τον τόπο για άλλα μέρη, δεν ξεχνούν, όμως, την πατρίδα τους και την επισκέπτονται συχνά.

Μια τέτοια πατριώτισσα ξενιτεμένη είναι και η Νάντια, γέννημα θρέμμα Ματσουκιώτισα, που διαμένει τώρα στην Πάτρα όπου εργάζεται ως πολιτικός μηχανικός. Η Νάντια θυμάται με νοσταλγία και περιγράφει με πάθος καθημερινές συνήθειες από το Ματσούκι που, ας μην το λησμονούμε, είναι ένα από τα πιο απομονωμένα χωριά των Τζουμέρκων αλλά και όλης της Ηπείρου. Δίνουμε για λίγο τον λόγο σ’ αυτήν τη φλογερή πατριώτισσα, για να ξεδιπλώσει εμπρός μας τις μικρές και μεγάλες αξεθώριαστες μνήμες της από τον τόπο όπου μεγάλωσε, μνήμες-καθρέφτης της ζωής του χωριού.

«Το Ματσούκι είναι ένα από τα βλαχόφωνα χωριά των Τζουμέρκων που το όνομα του προκαλεί μερικές φορές γέλια σε όσους το ακούν. Για μένα αποτελεί τον τόπο καταγωγής μου και είναι συνυφασμένο με τα καλοκαίρια μου.

Όλες μου οι παιδικές αναμνήσεις έχουν μέσα το Ματσούκι. Τι να πρωτοθυμηθώ. Τα πρώτα καλοκαίρια της ζωής μου στο χωριό, που δεν υπήρχε ηλεκτρικό και νερό στα σπίτια, χρησιμοποιούσαμε λάμπες πετρελαίου και παίρναμε νερό από τη βρύση του χωριού. Το πρωινό μας (η τρίψα) ήταν γάλα από το άρμεγμα των αγελάδων της γειτόνισσας με τριμμένο ζυμωτό ψωμί από τα χεράκια της μαμάς. Οι παρέες μεγάλες, αδέρφια, ξαδέρφια, φίλοι, μαζευόμασταν και γυρνάγαμε με τις ώρες παίζοντας παιχνίδια στα καλντερίμια, στην πλατεία κάτω από τα πλατάνια και στο ποτάμι. Στα βαφτίσια τρέχαμε να πούμε το όνομα στον πατέρα του μωρού που περίμενε στο σπίτι, για να πάρουμε τα συχαρίκια (φιλοδώρημα). Στους γάμους, που ήταν όλο το χωριό καλεσμένο, εμείς τα πιτσιρίκια κουβαλούσαμε στα χέρια την προίκα της νύφης ως το σπίτι του γαμπρού, κι αυτός μας «πλήρωνε» για να την παραλάβει, ως απαιτούσε το έθιμο. Οι ηλικιωμένες γυναίκες του χωριού πάντα μάθαιναν και διέδιδαν τα νέα με απίστευτη ταχύτητα (τύφλα να ’χει το 5G). Στα πανηγύρια στην κατάμεστη πλατεία η ντόπια ορχήστρα έπαιζε ως τα ξημερώματα, ώρες, τα βαριά ηπειρώτικα ακούσματα για τις παρέες που χόρευαν. Τα ηπειρώτικα μοιρολόγια τ’ άκουγα μικρή τις Κυριακές το πρωί, καθώς το σπίτι μας έβλεπε στο νεκροταφείο. Το απότομο αλλά πανέμορφο μονοπάτι για το μοναστήρι της Βύλιζας συνεχίζει να μαζεύει όλο το χωριό κάθε Δεκαπενταύγουστο για εκκλησιασμό. Τη θέα του ορεινού τοπίου τη θαύμαζα απ’ τα γραφικά, τα σκαρφαλωμένα στις γύρω πλαγιές, εκκλησάκια: του Αϊ-Θανάση, του Άγιου Πέτρου, των Άγίων Θεοδώρων.

Η φυσική ομορφιά του χωριού μου και η απλότητα του τρόπου ζωής, υπήρξαν δεδομένα για εμένα και δεν είχα εκτιμήσει το μεγαλείο τους. Μεγαλώνοντας, αποζητώ να έρχομαι στο χωριό, να περπατάω στα καλντερίμια, να βάζω τα πόδια μου στο παγωμένο νερό του ποταμιού, να πίνω από τις βρύσες, να επισκέπτομαι τον Αϊ-Θανάση, για να ατενίζω τον ορίζοντα, να βιώνω την ηρεμία και να εκπλήσσομαι με ωραία συναπαντήματα.

Ο ξενώνας του χωριού λειτουργεί τα τελευταία χρόνια δίνοντας τη δυνατότητα να γνωρίσει κανείς το Ματσούκι και τη γύρω περιοχή. Είμαι σίγουρη ότι η άγρια ομορφιά των Τζουμέρκων θα σας γοητεύσει και θα σας αποζημιώσει».

Αυτή την άγρια ομορφιά εβίωσα κι εγώ με θαυμασμό κι έκπληξη ως επισκέπτης:

Τη μαγευτική διαδρομή από το Μουσείο των Εικόνων προς τη Μονή της Βύλιζας. Την ανάβαση στα τρία ξωκλήσια του χωριού και ιδιαίτερα στον Αϊ-Θανάση, που είναι χτισμένος στην κεφάλωση του χωριού πάνω σε έναν βράχο και αγναντεύει από εκεί το σύμπαν της τζουμερκιώτικης βουνοπλημμύρας. Την πανέμορφη πλατεία με την υπέροχη εκκλησία, το υπαίθριο θεατράκι πάνω ακριβώς από το ολόδροσο ρέμα. Τον διατηρημένο και εξαιρετικά αποδοτικός νερόμυλο. Τα καλντερίμια στις ρούγες και στους μαχαλάδες του οικισμού, που είναι το σήμα κατατεθέν τού εξαιρετικά καλοδιατηρημένου αυτού χωριού των Τζουμέρκων. Και τέλος (αν και τέλος δεν μπορεί να έχει αυτή η άγρια ομορφιά του ηπειρώτικου τοπίου), τον καταρράκτης κάτω στο ματσουκιώτικο ρέμα.

 

Σημείωση:  Η πεζοπορική διαδρομή από το Ματσούκι ως τους Καλαρρύτες είναι δύσκολη αλλά παραμυθένια. Περνάει από το μοναστήρι της Βύλιζας, από αιωνόβιο δάσος πουρναριών,  και στη συνέχεια ακολουθώντας μια θαυμάσια δασική πορεία κατηφορίζει περνώντας από το γεφύρι του Καρλίμπου, πάνω από την  «Πύλη του Παραδείσου». Έπειτα διασχίζει έντονα πρανή, και στην συνέχεια πιάνει την άσφαλτο που ανηφορίζει στους Καλαρρύτες  μετά από  3 περίπου χιλιόμετρα.             

 

ΧΡΗΣΙΜΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ:

«Ξενώνας Ματσούκι»: υπεύθυνος κος Γιώργος Κάτσιος τηλ. 6973999984

Πρόεδρος Πολιτιστικού Συλλόγου: κα Σταυρούλα Γρηγορίου τηλ. 6943888120

Αντιδήμαρχος: κος. Πέτρος Κωσταδήμας τηλ. 6948535058

Υπεύθυνος για τη Μονή Βύλιζας: κος. Δημήτρης Κωσταδήμας τηλ. 6951979156

Καφενείο: κος Στραγάλης Σπύρος τηλ. 6949038170

Καφενείο: κος Σταύρος Μπουτσιώλης τηλ. 6946109347

 

back-button
next-button
matsouki-----moni-vulizas- matsouki-----moni-vulizas-_1 matsouki-----moni-vulizas-_2 matsouki-----moni-vulizas-_3 matsouki-----moni-vulizas-_4-scaled
Οι Εκδρομές μας
back-button
next-button
Διάσχιση στο Στρατονικό Όρος
23/02/2025-23/02/2025
Μια χειμωνιάτικη διάσχιση στο γοητευτικό Στρατoνικό Όρος το οποίο, αν και δεν είναι ούτε τόσο ψηλό (η κορυφή στα 850μ) ούτε τόσο γνωστό στην ορειβατική κοινότητα, κρύβει μέσα του άπειρες ομορφιές. ...
Το Δελφικό Τοπίο και το Στοιχειό της Χάρμαινας
01/03/2025-03/03/2025
Ο Δίας άφησε δύο αετούς, έναν προς την Ανατολή και έναν προς τη Δύση κι αυτοί συναντήθηκαν στους Δελφούς, κάνοντάς τους το κέντρο του κόσμου. Στο μνημείο αυτό της παγκόσμιας κληρονομιάς θα βρεθούμε...
Παλάτι Αιγών & Ελατοχώρι
16/03/2025-16/03/2025
Όταν η φύση “ντύνεται” στα καλύτερά της, στον κάμπο της Ημαθίας οι ανθισμένες ροδακινιές μεθούν τις αισθήσεις μας με τα χρώματα και τ’ αρώματά τους. Και λίγο πιο πάνω το «Βασίλειον» των Αιγών, τ...
Μπέλλες & Λίμνη Δοϊράνη
30/03/2025-30/03/2025
Μια εκδρομή στις κρυμμένες ομορφιές, αλλά και στην γεμάτη ιστορία, περιοχή των συνόρων. Ο εντυπωσιακός καταρράκτης των Μουριών, ύψους 18 μέτρων, είναι ένα καλά κρυμμένο μυστικό, σε ένα κατάφυτο δασ...
Ρέμα Αγίας Κόρης Ολύμπου & Παναγία Κονταριώτισσα
13/04/2025-13/04/2025
Μια ανοιξιάτικη υπέροχη κυκλική διαδρομή στους πρόποδες του Ολύμπου, μέσα σε πυκνό δάσος με καταρράκτες και βάθρες, στο ρέμα της Αγίας Κόρης, κι ένα βυζαντινό μνημείο, το αρχαιότερο της Πιερίας,  η...
Πάσχα στη Νάξο
17/04/2025-21/04/2025
«Αν ο παράδεισος ήταν στη γη, τότε θα ήταν εδώ» όπως χαρακτήρισε το νησί ο Νίκος Καζαντζάκης στο βιβλίο του Αναφορά στον Γκρέκο.   Όλος ο κόσμος σ’ ένα νησί... Η Νάξος η πανέμορφη, με το...
Σαλπάρουμε για ένα ονειρικό ταξίδι στις Σποράδες με τον «IOLKO»
14/06/2025-21/06/2025
Το καλοκαίρι θέλει ανεμελιά, χαλάρωση, ελευθερία, βουτιές σε ερημικές παραλίες, αεράκι και αλμύρα, ξάπλες κάτω από τον έναστρο ουρανό, και καλή παρέα.   Για όλους εμάς που λατρεύουμε τη ...
Από την κοσμοπολίτικη Σαντορίνη στη γαλήνια Ανάφη
23/06/2025-30/06/2025
Τι να πρωτοπεί κάποιος για έναν τόπο που δίκαια θεωρείται από τα συναρπαστικότερα και πιο πολυφωτογραφημένα τοπία της υδρογείου;  Έναν τόπο που η κάθε στιγμή είναι πολύτιμη για την όραση και τον νο...
Αστυπάλαια, η πεταλούδα του Αιγαίου
08/07/2025-15/07/2025
Η πεταλούδα του Αιγαίου, η Αστυπάλαια, ένα από τα πιο όμορφα νησιά των Δωδεκανήσων, θα μας ενθουσιάσει με την εντυπωσιακή Χώρα της, τις μαγικές παραλίες, αλλά και τον ιδιαίτερο γαστρονομικό πλούτο ...
Ρόδος & Καστελλόριζο
12/09/2025-19/09/2025
Ένα ταξίδι μοναδικό στο ανατολικότερο άκρο της Ελλάδας.   Στη Ρόδο, το νησί των ιπποτών, θα βρεθούμε και θα ταξιδέψουμε σε άλλες εποχές όταν, περνώντας τη μεσαιωνική πύλη της Παλιάς Πόλη...
Close Καλάθι Αγορών
Close
Close
Categories
Newsletter

Newsletter

Κάνε εγγραφή για να λαμβάνεις τα προγράμματα των εκδρομών μας και δωρεάν τα άρθρα μας για νέους προορισμούς.

Please wait...

Σας ευχαριστούμε για την εγγραφή!