Οι χειμώνες στη Σκύρο – τουλάχιστον τα παλιότερα χρόνια – ήταν δριμείς και η θάλασσα μονίμως ταραγμένη. Μια τέτοια λοιπόν βαρυχειμωνιά, που ενέσκηψε κάποτε στο νησί σκεπάζοντάς το με χιόνι, έκανε να ψοφήσουν τα κατσίκια ενός γέρου κτηνοτρόφου που ήταν όλο κι όλο το βιος του. Πήρε τότε ο απελπισμένος τη γριά του και ζωσμένοι τα κουδούνια των νεκρών ζώων τους αρχίσαν να τριγυρνάνε απελπισμένοι στα σοκάκια του νησιού, αναγγέλλοντας στους συγχωριανούς τους τη συμφορά που τους βρήκε. 
Αυτός είναι ο νεότερος μύθος που βρίσκεται πίσω απ’ την ιδιότυπη μορφή γιορτασμού της αποκριάς στη Σκύρο, ενός εθίμου που κρατάει εδώ και πολλά χρόνια και, παρά τις ομοιότητές του με παρόμοια λαϊκά δρώμενα σ’ άλλες γωνιές της χώρας, έχει μια πολιτιστική αυτονομία και ιδιαιτερότητα.