…Με το Γιάννη δώσαμε ραντεβού στον Πειραιά. Μου μιλούσε με ενθουσιασμό αλλά δεν άκουγα… Κοιτούσα το χαμόγελο και τα μάτια του, που είχαν ήδη φτάσει στον προορισμό μας… “θα είναι μαγευτική η Αστυπάλαια” σκέφτηκα, και περίμενα…
Στις 19:35 το πλοίο άφησε πίσω του το λιμάνι…
Αστυπάλαια, Μάιος 2001 : Ξαφνικά, εκεί, σε μια στροφή του πλοίου, πρωτοαντικρίσαμε την Αστυπάλαια να στεγνώνει από την πρωινή βροχή… Μας καλωσόρισε χαμογελώντας και μας έγνεψε να την ακολουθήσουμε…

)