«Εδωρήθη μοι δια χρυσόβουλλου το τε νήσιον η Πάτμος και τα πλησιάζωντα τούτω νησίδια οι Ναρκοί και η Λειψώ» έγραφε στη διαθήκη του τον 11^ο αιώνα ο ιδρυτής της Ιεράς Μονής Θεολόγου στην Πάτμο, Όσιος Χριστόδουλος.

Είχα ξαναζήσει μεμονωμένες εμπειρίες από τα Μικρονήσια κυρίως  με ημερήσιες εκδρομές από την Πάτμο ή και κάποια σκόρπια τριήμερα του Αυγούστου στους αγαπημένους μου Αρκιούς  και στον καλό μου φίλο Μανώλη γνωστό και ως Τρύπα. Η δεκαήμερη παραμονή μου τον Ιούνιο  στα μικροσκοπικά νησιωτικά συμπλέγματα που ο Αλέξιος Κομνηνός  δώρισε στον Όσιο, η επιτόπια  έρευνα στην ιστορία και το περιβάλλον τους, οι επίπονες πεζοπορίες  και οι συναρπαστικές πλωτές περιηγήσεις από νησίδα σε νησίδα μου δημιούργησαν ξεχωριστά συναισθήματα χαράς και ευεξίας. Συναισθήματα που ενισχύθηκαν από τις δράσεις και τα προγράμματα της περιβαλλοντικής οργάνωσης ΄΄Αρχιπέλαγος΄΄, την ίδρυση  Μόνιμου Καταφυγίου Άγριας Ζωής στο πολύνησο των Αρκιών και την αναμενόμενη ανακήρυξη του Θαλάσσιου Πάρκου 44 Νησίδων (των Ιμίων συμπεριλαμβανομένων) της Βόρειας Δωδεκανήσου.

ΤΟ ΠΟΛΥΝΗΣΟ ΤΩΝ ΑΡΚΙΩΝ

Το ΄΄Νήσος Κάλυμνος΄΄ αναχωρεί από την Πάτμο κατά τις 10.30 με κατεύθυνση το μεγαλόνησο των Αρκιών. Περνώντας  το βορειαανατολικότερο ακρωτήριο του Γερανού, μόνο 6 νμ μας χωρίζουν από τον ασφαλή όρμο του Πόρτο Αυγούστα, ένα δαιδαλώδη λιμενίσκο  η θέση του οποίου  αποτελεί εγγύηση για όλους τους καιρούς. Έτσι εκτός από τον μικρό οικισμό που αναπτύχθηκε και τους ψαράδες που κατά καιρούς κατέφευγαν, το Πόρτο Αυγούστα χρησιμοποιήθηκε και ώς καταφύγιο πειρατών. Τα προνόμια της Ιεράς Μονής Πάτμου, η προστασία του Οικουμενικού Πατριαρχείου και οι αφορισμοί του Πάπα δεν στάθηκαν πάντα ικανοί για την αποτροπή τους.

Το πλοίο με διαδικασία ΄΄touch and go΄΄  πιάνει στην έξω προβλήτα και αποβιβάζει  βιαστικά το σπάνιο αλλά εκλεκτό είδος  επιβατών που το ταξιδιωτικό τους πρόγραμμα περιλάμβανει τους Αρκιούς.

Δύο μεταπτυχιακοί φοιτητές της θαλάσσιας έρευνας  και ένας ταξιδιωτικός φωτογράφος μείναμε στην προβλήτα μετά τον βιαστικό απόπλου του΄΄Νήσος Κάλυμνος΄΄ για το Αγαθονήσι. Ένας κακοτράχαλος χωματόδρομος οδηγεί από το λιμάνι στην φωτοβολταική εγκατάσταση, το ελικοδρόμιο και τον οικισμό. Οι πέτρες από τη διάνοιξη του δρόμου προσφέρουν το ομορφότερο και συμβατότερο με το φυσικό περιβάλλον οικοδομικό υλικό για τα χτισίματα του νησιού. Κι όμως κάποιοι προτιμούν ακόμα κι εδώ τα τσιμεντένια κοντέινερ για κύρια η εξοχική κατοικία. Σύμφωνω ότι η προτεραιότητα σε αυτές τις ευαίσθητες εθνικά περιπτώσεις είναι πρώτα από όλα να μείνουν κάποιοι άνθρωποι στο νησί. Αυτό όμως δεν απαλλάσει κάποιους άλλους από την ευθύνη να μετατρέπουν λιτούς οικισμούς με χαμηλά πετρόχτιστα σπίτια και παραδοσιακές κατασκευαστικές αρχές  σε σύνολα με απρόσωπα τσιμεντένια κουτιά.

Μετά από 2 χρόνια ξαναβλέπω τον Τρύπα και τη θεία Παντελία. Τα νέα για το νησάκι είναι συγκλονιστικά. Στο σύμπλεγμα των 14 νησιών των Αρκιών δημιουργήθηκε Μόνιμο Καταφύγιο Άγριας Ζωής που θα αποτελέσει και τον πυρήνα του υπό ίδρυση Εθνικού Πάρκου Νησίδων Βορείων Δωδεκανήσων.  Ο Δήμος της Πάτμου έχει παραχωρήσει το παλίο κτίριο της Βασιλικής χωροφυλακής στο Ινστιτούτο Θαλάσσιας ¨Ερευνας Αιγαίου που με βάση την Ικαρία, και ερευνητικά κέντρα στους Αρκιούς, το Μαράθι και τους Φούρνους πραγματοποιεί μια αξιέπαινη και συστηματική προσπάθεια έρευνας, εκπαίδευσης και δράσεων προστασίας στο περιβάλλον του Αιγαίου. Η εικόνα δέκα νέων επιστημόνων σε ένα νησί σαράντα κατοίκων είναι κάτι παραπάνω από καταλυτική.

Μελετάμε  τον χάρτη τραπεζομάντηλο (οι χάρτες της ΓΥΣ είναι χαρακτηρισμένοι) της θαυμάσιας ταβέρνας του Τρύπα (λειτουργεί στο παλιό καφενείο των γονιών του) και σημειώνω διαδρομές και σημεία που δεν είδα ή θέλω να ξαναδώ, τις προηγούμενες φορές που επισκέφθηκα το πολύνησο. Θα πρέπει να δώ το Βαθύ Λιμνάρι, το Ιταλικό φυλάκιο στα βόρεια του νησιού, το Κάστρο των ελληνιστικών χρόνων, τα κλασσικά Τηγανάκια, το παλιό χωριό με την εκκλησία της Παντάνασσας, τους δίδυμους όρμους Στενό και Γλίπαπα στο μεγαλόνησο και τον Άγιο Νικόλαο, την βυζαντινή στέρνα και τον Πειρατή στο Μαράθι.

Ο Τρύπας μου υποσχέθηκε για το βράδυ αρκιώτικες σουπιές με σπανάκι. Παίρνω αμέσως την ανηφόρα για το Λιμνάρι. Περνώ από διαδοχικές πόρτες ελέγχου βοσκήσεως -πάντως  τα κατσίκια του νησιού έχουν υπερβεί κατά πολύ την βοσκοικανότητα του- φτάνω στο μεγαλύτερο μαντρί του και από εκεί κατηφορίζοντας βρίσκομαι σε 15΄ στην ανατολική ακτή  και το προστατευμένο από τον βοριά Λιμνάρι.

Μικρή βοτσαλωτή ακτή, δύο αρμυρίκια για σκιά και τυρκουάζ νερά συνθέτουν ένα απόμακρο παραδεισένιο σκηνικό. Τρείς ερευνητές του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Έρευνας που κατεβαίνουν το μονοπάτι, διακόπτουν την τρομακτική ησυχία του τοπίου. Φορούν τις στολές τους και ξεκινούν για άλλη μια μέρα την καταγραφή της βιοποικιλότητας του ζωοπλαγκτού και της παράκτιας μειοπανίδας. Παίρνω το δρόμο της επιστροφής για να δώ τη δύση από το παλιο χωριό των Αρκιών που χτίστηκε σε ύψωμα από τον φόβο των πειρατών και εγκαταλείφθηκε τα τελευταία χρόνια της δεκαετίας του ‘50. Εδώ,  στην ακρόπολη του νησιού όπου δεσπόζει η παλιά εκκλησία της Παντάνασσας και ο ορίζοντας πλησιάζει τις 300^ο μοίρες,  το θέαμα της Μικρονησίας στα χρώματα της δύσης είναι ανεπανάληπτο.

Ο δρόμος για το Ιταλικό Φυλάκιο στα βόρεια του νησιού (1 ώρα) επιφυλάσσει ευχάριστες εκπλήξεις. Ανεβαίνεις στην ράχη του νησιού και με βόρεια κατεύθυνση οδηγείσαι  συνοδεία ιπτάμενων  αιγαιόγλαρων, πηδηχτών αγριοκούνελων, και γαιδάρων ελευθέρας βοσκής (δουλεύουν στα αλώνια 1 εβδομάδα το χρόνο)  στο φυλάκιο-πολυβολείο που διατηρούσαν οι Ιταλοί μέχρι και το 1947 που παραχώρησαν τα Δωδεκάνησα. Από εκεί ψηλά έλεγχαν όλους τους θαλάσσιους δρόμους πρός τη Σάμο, τη Λέρο και την Μικρασιατική Ακτή. Το φυλάκιο με ιταλικά μοτίβα πλακιδίων και εξαιρετικής τεχνοτροπίας πατίνες στους τοίχους  επανδρώνεται σήμερα από τα λιγοστά, εξόριστα από το χωριό, κατσίκια του Τρύπα. Γυρνώντας  από την βόρεια ακτή εντυπωσιάζομαι από τα μεγάλα κέδρα απέναντι από το νησάκι Κούμαρο και από το μεγάλο κτήμα των απογόνων του Μανώλα Μελιανού στο Καψαλιασμένο που συντηρείται χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και παροχή νερού.

Το πολύνησο των Αρκιών δεν έχει συστηματικώς διερευνηθεί από αρχαιολογικής απόψεως. Παλιότερα Βρεταννοί  και αργότερα Έλληνες αρχαιολόγοι της εφορείας Δωδεκανήσου έκαναν επιφανειακές έρευνες και εντόπισαν σποραδικά, ευρήματα τεμαχίων από όστρακα προιστορικής εποχής και τεμάχια οψιανού στην ευρύτερη περιοχή του οικισμού που αποδεικνύουν περίτρανα ότι το νησί κατοικείται ήδη από τους αρχαίους χρόνους. Τα ευρήματα που πραγματικά ξαφνιάζουν, αφορούν τα σωζόμενα ερείπια οχυρού που ιδρύθηκε από την Μίλητο και στιβαρού ορθογώνιου  πύργου ελληνιστικής εποχής στην αριστερή πλευρά του Πόρτο Αυγούστα. Ο πύργος έχει διαστάσεις 8,65μ η ΒΑ πλευρά, 6,85μ  η ΒΔ, 8,30μ η ΝΔ και 6,80μ η ΝΑ ενώ εντυπωσιάζουν οι διαστάσεις των λιθόπλινθων (1.60Χ1.70, 1.03Χ2.02) και οι επιμελημένοι αρμοί προσαρμογής.

Στους νεώτερους χρόνους καθοριστικό ρόλο για την κατοίκηση του νησιού έχει η ίδρυση το 1088 από τον ¨Οσιο Χριστόδουλο της Ιεράς Μονής Ιωάννου Θεολόγου στην Πάτμο στον οποίο δωρήθηκε τόσο η Πάτμος, όσο και τα γειτονικά νησιά Λειψοί και Αρκιοί από τον τότε αυτοκράτορα του Βυζαντίου Αλέξιο τον Α τον Κομνηνό. Αποτελώντας έτσι εξάρτημα της Πάτμου οι Αρκιοί εντάχθηκαν και  κάτα κάποιο παρέμειναν για αιώνες στην οργάνωση και τη διαχείριση της Μοναστικής πολιτείας της με μοναχούς ποιμένες να μεριμνούν για την βοσκή και την ανάπτυξη των κοπαδιών τους. Η εγκατάσταση λαικών ενοικιαστών γαιών τοποθετείται από τα μέσα του 19^ου αιώνα. Το 1947 οι Αρκιοί είχαν 93 κατοίκους το 1961 97 κατοίκους και στις μέρες μας 50 κατοίκους μεταξύ των οποίων κι ένας μικρός μαθητής του υποδειγματικού σε οργάνωση και εξοπλισμό Δημοτικού Σχολείου.

Το απόγευμα ξεκίνώ για τα Τηγανάκια στο νοτιότερο άκρο του νησιού. Παίρνω το μικρό τσιμεντένιο δρομάκι, περνώ τους δίδυμους όρμους Στενό και Γλίπαπα και χαζεύω τους  ταύρους να κάνουν ηλιοθεραπεία στην μικρή παραλία. Το τσιμεντένιο δρομάκι σύντομα σταματά και το χωμάτινο μονοπάτι περνώντας από εναν ευωδιαστό θυμαρότοπο καταλήγει στα Τηγανάκια. Εδώ διαπιστώνεις πόσα λίγα ήξερες για τις αποχρώσεις του μπλέ. Τα αβαθή, τα έντονα ρεύματα και η καταπληκτική ποιότητα των νερών δημιουργούν ένα γαλάζιο κόσμο ανυπέρβλητης ομορφιάς. Μια σειρά από νησάκια και νησίδες  (Αβάπτιστο, Μακρονήσι, Καλόβολο, Ψαθονήσι, Τσούκα, Τσουκάκι) στα νότο χαρακτηρίζονται από μεγάλη ποικιλότητα τοπικής χλωρίδας και αποτελούν τόπο αναπαραγωγής για πολλά προστατευόμενα είδη πουλιών τόσο μόνιμα  (Σπιζαετός, Αετογερακίνα, Πετρίτης, Κορμοράνος, Αιγαιόγλαρος), όσο και μεταναστευτικά (Μαυροπετρίτης, Κιρκινέζι, Φιδαετός). Αποτελούν δε και σημαντικό σταθμό στην μεταναστευτική πορεία άλλων (Θαλασσαετός, Ψαραετός, Πορφυροτσικνιάς, Καλαμοκανάς). Στην απόλυτη ηρεμία της στιγμής και στην  εξωτική -αλλά απόλυτα ελληνική- εικόνα  του μπλέ ντεγκραντέ  θυμάμαι εκείνο τον νεόπλουτο κρετίνο που πέρσι τον Αύγουστο επέμενε να περνά από τους στενούς διάυλους που σχηματίζουν οι βραχονησίδες με το τζετ σκι του…

Διέσχισα τους Αρκιούς από το Κούμαρο μέχρι την Αλμυρίδα (βοράς-νότος 5,5χλμ) και περπάτησα τις περισσότερες από τις κατατεμαχισμένες ακτές του (25,3 χλμ) πριν αποφασίσω να περάσω στο δεύτερο κατοικημένο νησί του πολυνήσου των Αρκιών.

Ανεβαίνω την avenue des Champs Elysses  και επισκέπτομαι το πανέμορφο  πέτρινο σπίτι του Τρύπα πριν με το ταχύπλοό του, περάσουμε σε 3 μόλις λεπτά στο ειδυλλιακό Μαράθι.

Στη νησίδα αυτή των 355 στρεμμάτων που πήρε το όνομά της από το ομώνυμο μυρωδικό  κατοικεί μόνιμα η οικογένεια Κάβουρα (κάποτε τα παιδιά πήγαιναν κωπηλατώντας στο σχολείο των Αρκιών).

Το νησάκι που έχει χωριστεί σε τρεις περιοχής ελεγχόμενης βόσκησης έχει μήκος ακτογραμμής που πλησιάζει τα 4 χλμ. Μια πειρατική σημαία κυματίζει στην αριστερή αποβάθρα. Ο Μιχάλης Κάβουρας (Πειρατής) και η αδερφή του Πόπη θα  ετοιμάσουν κατσικάκι Μαραθίου. Για να μην χάνω χρόνο παίρνω τη λεωφόρο Αγίου Νικολάου που οδηγεί στην ομορφότερη και παλαιότερη εκκλησία του πολύνησου.  Ο μπλέ τρούλος του Αγίου δένει αρμονικά με τη θέα της Αγρελούσας, του δεύτερου σε έκταση νησιού του συμπλέγματος, και της γειτονικής στο Μαράθι, Στρογγυλής. Στην Αγρελούσα που πήρε το ονομά της από τις άγριες ελιές που φύονται στο εδαφός της έχει αναπτυχθεί κι  ένας βιότοπος αρπακτικών αφού εκεί είναι ο τόπος απόσυρσης των ζωντανών μη παραγωγικών αιγοπροβάτων. Το πιο εντυπωσιακό κτίσμα στο Μαράθι είναι ο Θόλος που βρίσκεται στον αυχένα του νησιού, πολύ κοντά στον Άγιο Νικόλαο. Πρόκειται για εξαιρετικής κατασκευής πρωτοβυζαντινή ομβροδεξαμενή που διατηρείται σχεδόν ακέραια ενώ και σε όλη την επικλινή πλαγιά ως τη θάλασσα είναι εμφανή τα κατάλοιπα οικιστικής εγκαταστάσεως  των υστερορρωμαικών-πρωτοβυζαντινών χρόνων. Μια πορτοκαλί ακτίνα του απογευματινού ήλιου διεισδύει στο σκοτάδι του θόλου και φωτίζει την απαράμιλλη σφηνοειδή τεχνική της κατασκευής του…

ΤΟ ΠΟΛΥΝΗΣΟ ΤΩΝ ΛΕΙΨΩΝ

Μια μέρα στην Πάτμο ήταν αρκετή για ανασυγκρότηση. Παίρνω το πρωινό Δελφίνι και σε 20 λεπτά βρίσκομαι στους Λειψούς, το ειδυλλιακό νησάκι της Καλυψούς (τον τίτλο διεκδικεί και το νησάκι Γκότζο στην Μάλτα)  που σύμφωνα με τα μονοπάτια της λαικής φαντασίας κράτησε «αιχμάλωτο»  τον Οδυσσέα για 7 ολόκληρα χρόνια.

Εύφορες κοιλάδες με ελαιόδεντρα και τροφαντές αγελάδες, αμπελώνες που παράγουν το θαυμάσιο μαύρο φωκιανό κρασί, γαλήνιες παραλίες, 36 χλμ δαντελωτής ακτογραμμής και 24 βραχονησίδες  εκπληκτικής φυσικής ομορφιάς και γεωλογικής ιδιαιτερότητας ενισχύουν σημαντικά την εκδοχή των Λειψών…

Οι Λειψοί σήμερα αριθμούν περί τους 700 κατοίκους (γύρω στα 130 παιδιά φοιτούν σε όλες τις βαθμίδες της μέσης εκπείδευσης) και είναι ολοφάνερο ότι δεν έχουν σαν μοναδικό τους έσοδο τον τουρισμό. Αλιευτικός στόλος, χιλιάδες ελαιόδεντρα, παραγωγικά αμπέλια απασχολούν όλο τον χρόνο τους ιδιαίτερα πρόσχαρους Λειψιώτες.

Η εκκλησία, η εικόνα και το πανηγύρι  της Παναγίας του Χάρου χαρακτηρίζουν το νησάκι. Η εκκλησία που χτίστηκε από Μοναχούς της Πάτμου είναι περιτρυγισμένη από αμπελώνες και πήρε τη σημερινή της μορφή τον 13^ο -14^ο  αιώνα. Έχει έναν  μοναδικό αρχιτεκτονικό  ρυθμό. Λίγο βυζαντινό, λίγο νησιώτικο, ιδιαίτερα  χαρούμενο και ανεπιτήδευτο. Η πρωτότυπη εικόνα του 14^ου αιώνα, της Παρθένου Μαρίας να κρατάει στην αγκαλιά της αντί το θείο βρέφος τον Ιησού Εσταυρωμένο φυλάσσεται για λόγους ασφαλείας στον ενοριακό ναό του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Από τον Απρίλη του 1943 όταν οι Λειψιώτες τοποθέτησαν κρίνους στην εικόνα, που άνθισαν και πάλι στα εννιάμερα της Παναγίας στις 23 Αυγούστου μέχρι τις μέρες μας, οι πιστοί από τους Λειψούς και τα γύρω νησιά ζούν το θαύμα  και προσκυνούν με ευλάβεια τη θαυματουργή εικόνα που -συνοδεία μπάντας και στρατιωτικού αγήματος μεταφέρεται- στην ομώνυμη εκκλησία.

Το πανηγύρι που ακολουθεί στις δύο πλατείες είναι από τα διασημότερα στη Δωδεκάνησο για τη μουσική και τους υπέροχους τοπικούς μεζέδες της φημισμένης λειψιώτικης κουζίνας (λιαστές ντομάτες, τουλουμοτύρι, φαβαδοκεφτέδες, τηγανόπιτες, κουλούρες).

Οι περισσότερες από τις παραλίες των Λειψών προσεγγίζονται εύκολα με τα πόδια. Η Λιεντού στην άκρη του χωριού, ο Κάμπος, η Κατσαδιά, η Παπαντριά, η Χοχλακούρα, και ο  Ξηρόκαμπος ακόμα και  ο πιο μακρινός Πλατύ Γιαλός -που βρίσκεται στα 3,5χλμ- προσφέρονται για περπάτημα και χαλαρό μπάνιο στη σκιά των δέντρων. Την ωραιότερη εικόνα παραλίας την αντικρίζω στο  ατμοσφαιρικό Μονοδέντρι, λίγο μετά την ανατολή του ήλιου, όταν το μοναχικό δέντρο που ρίζωσε στο βράχο και ονομάτισε την παραλία, μού προσφέρει τη σκιά του και ταυτόχρονα τις κατάλληλες  συνθήκες φωτισμού για να φωτογραφήσω τα ειδυλλιακά Ασπρονήσια.

Η ωραιότερη βόλτα στους Λειψούς συνδέει δυο μικρά μοναστήρια-ερημητήρια. Η Κάτω Κοίμηση (ο ερημίτης Φίλιππος πέθανε πλήρης ημερών πριν λίγα χρόνια), συνδέεται με πέτρινο ανηφορικό μονοπάτι μήκους 1 χλμ με την Πάνω Κοίμηση. Η όλη διαδρομή, η μυρωδιά του σκίνου μα περισσότερο,  η θέα του λειψιώτικου πολύνησου από τον περίβολο του μικρού ερημητηρίου ανοίγουν την όρεξη για τοπικά μεζεδάκια  και νέες περιπέτειες.

…Η ΄΄Ρένα΄΄ ένα πανέμορφο σκαρί,  ξεκινά το ΄΄Five Islands Cruise΄΄ από τη συστάδα των νησίδων που βρίσκονται έξω από το λιμάνι των Λειψών. Οι γεωλογικοί σχηματισμοί και τα ειδωλά τους στα κρυστάλλινα νερά, οι βράχινες αψίδες και οι θαλάσσιες στοές, οι παιχνιδιάρικες πτήσεις των κάτασπρων αιγαιόγλαρων  στο Μακρονήσι, το Πιάτο, το Καπαρονήσι και το Πιλάβι συναρπάζουν τη ματιά και αποθεώνουν την αχαλίνωτη φαντασία της φύσης. Η ΄΄Ρένα΄΄ κάνοντας ταυτόχρονα και τον γύρο του νησιού κατευθύνεται νότια, περνάει ανοιχτά από την Παπαντριά, την Κατσαδιά, τη Χοχλακούρα, το Μονοδέντρι και ρίχνει άγκυρα στα βόρεια Ασπρονήσια. Ολόλευκες πλάκες και βότσαλα κατηφορίζουν και σβήνουν τη λάμψη τους στα νερά που πραγματικά δυσκολεύομαι να περιγράψω την απόχρωση και τη διαύγειά τους.

Οι ξένοι αποσβωλομένοι από τον παράδεισο που τους προέκυψε, βουτούν στα δροσερά νερά και απόλυτα εκστασιασμένοι ξαπλώνουν στα αναπαυτικά βότσαλα.

Σηκώνουμε την άγκυρα με κατεύθυνση τα Τηγανάκια των Αρκιών. Τυρκουάζ νερά, , πολύχρωμες αναμνήσεις, ίδια ευφορία. Ούτε να είχα ναυλώσει τη ΄΄Ρένα΄΄ δεν θα μου έκανε τέτοιο συγκινητικό γύρο αποχαιρετισμού. Στο Μαράθι  βρίσκω πάλι τον Πειρατή, ανεβαίνω πάλι στον Άγιο Νικόλαο και ανακαλύπτω την  μαγική παραλία του Ελληνικού, ενώ στην μισάωρη παραμονή μου στους Αρκιούς πρόλαβα να υποσχεθώ στον Τρύπα και την θεία Παντελία πως μέσα στο καλοκαίρι θα τους φέρω ο ίδιος το ΄΄Ελληνικό Πανόραμα΄΄.

* Ευχαριστούμε θερμά τον Μανόλη Μελιανό (Τρύπα) για την ευγενική φιλοξενία του και τις πολυτιμες υποδείξεις του.

ΤΟ ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ ΑΙΓΑΙΟΥ & ΤΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΘΑΛΑΣΣΙΑΣ ΕΡΕΥΝΑΣ (ΙΘΕΑ)

Το ΄΄Αρχιπέλάγος Αιγαίου΄΄ είναι μία μη κερδοσκοπική, μη κυβερνητική περιβαλλοντική οργάνωση που δραστηριοποιείται από το 1998 σε διάφορες περιοχές των ελληνικών θαλασσών (Ιόνιο, Σποράδες, Κεντρικό Αιγαίο, Ανατολικό Αιγαίο, Λιβυκό Πέλαγος).

Από το 2000 ως και σήμερα το πεδίο δράσης του έχει επικεντρωθεί στην περιοχή του Ανατολικού Αιγαίου, με έδρα την Ικαρία και δευτερεύουσα ερευνητική βάση στο νησί των Αρκιών. Η συνολική δράση της οργάνωσης έχει ως στόχο να συνδυάσει την επιστημονική έρευνα και μελέτη του ιδιαίτερου φυσικού περιβάλλοντος του Αιγαίου, αλλά και των παραγόντων που το απειλούν, με την ενημέρωση, την ευαισθητοποίηση και την συμμετοχή των τοπικών κοινοτήτων σε δράσεις προστασίας και ανάδειξης του.

Οι δράσεις του ΄΄Αρχιπελάγους΄΄ (που υλοποιεί προγράμμα έρευνας  σε συνεργασία με συνεργασία με Τμήμα Βιολογικών Ερευνών του πανεπιστημίου του Essex) είναι αυτοχρηματοδοτούμενες και βασίζονται στην πραγματικά εθελοντική εργασία όλων των μελών της ερευνητικής ομάδας.

Το ΄΄Αρχιπέλαγος Αιγαίου΄΄ δημιούργησε το 2003 το ΙΘΕΑ, το οποίο υλοποιεί εκπαιδευτικές ερευνητικές δράσεις. Το ΙΘΕΑ υλοποιεί εφαρμοσμένη εκπαίδευση στην μελέτη του θαλάσσιου και χερσαίου περιβάλλοντος που απευθύνεται σε πτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές καθώς και αποφοίτους περιβαλλοντικών, θαλασσίων ή άλλων σχετικών επιστημών. 

ΦΑΓΗΤΟ-ΔΙΑΜΟΝΗ

ΑΡΚΙΟΙ

Τρύπας 22470 32230 (σουπιές με σπανάκι, κολοκυθοκεφτέδες, χταποδοκεφτέδες, λεμονόπιτα, μπισκοτογλυκό, πολλές ετικέττες κρασιών, βαθιές γνώσεις μουσικής)

ΜΑΡΑΘΙ

Μιχάλης Κάβουρας 22470 31580 (σπεσιαλιτέ το μαραθιώτικο κατσικάκι)

Παντελής 22470 32609

ΛΕΙΨΟΙ

ΦΑΓΗΤΟ

Γιάννης, Καλυψώ 2247041242, Φώτης

ΔΙΑΜΟΝΗ

Studio Sofia 22470 41316, Φιλοξένια 22470 41339, Πανόραμα 22470 41235