Για μία ακόμη φορά ξεκινώ για μία ορειβατική αποστολή, με τα δύο πιστά μου σακίδια, το διαβατήριο και το εισιτήριο, με ανοιχτή επιστροφή.  Προορισμός, μία απάτη την κορυφή στην Κεντρική Ασία, στο Τατζικιστάν. Η  πρόκληση είναι μεγάλη καθώς τα Ιμαλάια, στο Παμιρ, είναι ελάχιστες οι κορυφές που δεν έχουν ακόμα  πατηθεί.  Η ιδέα της αποστολής είναι ακόμη ελκυστικότερη:  ορειβάτες από όλο τον κόσμο θα επιχειρήσουν μία κοινή ανάβαση σε μία ανώνυμη κορυφή με σκοπό να τη “βαφτίσουν” προς τιμήν του αναβιωτή των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων,  Βαρώνου  Pierre de Coubertin.  Η αποστολή τελεί υπό την αιγίδα της ΔΟΕ (Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή), στα πλαίσια των εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια των Ολυμπιακών Αγώνων. Αισθάνομαι όμορφα, αλλά και κάπως περίεργα, καθώς είναι η πρώτη φορά που αναχωρώ για ένα βουνό μόνος από την Ελλάδα. Το βουνό αυτό είναι απάτητο και η συνάντηση μου με τα υπόλοιπα μέλη της αποστολή,ς θα πραγματοποιηθεί κάπου στα βάθη της Ασίας, στο Τατζικιστάν, το οποίο μάλιστα βρίσκεται σε περίοδο Εμφυλίου Πολέμου.

—
Το pdf αρχείο του άρθρου αυτού έχει σκαναριστεί σε υψηλή ανάλυση, αυτούσιο, από την έντυπη έκδοση του τεύχους.