Στις αρχές του 1997 ανακαλύψαμε -με αρκετή καθυστέρηση οφείλω να ομολογήσω- τη Λίμνη Πλαστήρα και μαζί μ’ αυτήν τα Θεσσαλικά Άγραφα. Είναι το τμήμα εκείνο των Αγράφων, που περιλαμβάνεται στα όρια του νομού Καρδίτσας και εκτείνεται κυρίως στα δυτικά και νότια της τεχνητής Λίμνης Πλαστήρα.
Εντυπωσιασμένοι τότε από το φυσικό κάλλος της περιοχής, εξαντλήσαμε όλες σχεδόν τις περιηγητικές μας δραστηριότητες στους πολυάριθμους οικισμούς γύρω από τη λίμνη και σε μια περιορισμένη ακτίνα στις παρυφές των Αγραφιώτικων βουνών. Έτσι τα Ευρυτανικά Άγραφα, η τεράστια αυτή ορεινή χώρα του νομού Ευρυτανίας, παρέμεινε για μας άγνωστη και μυστική, αθέατη πίσω από πανύψηλα βουνά.
Το άρθρο που ακολουθεί δεν φιλοδοξεί να θεωρηθεί ένα αφιέρωμα για τα Άγραφα. Είναι στην ουσία μια μικρή προσέγγιση, ένα χρονικό που περιγράφει τις πρώτες μας εντυπώσεις από ένα πολύ περιορισμένο τμήμα των Αγράφων, με τις καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, την Πρωτοχρονιά του 2003. Είναι βέβαιο, πως για μια ολοκληρωμένη παρουσίαση της ανεξάντλητης σε ομορφιά και ενδιαφέρον χώρας των Αγράφων θα απαιτηθούν, πολύς χρόνος, μεγάλη υπομονή και πολλά αφιερώματα.

)